Magnús Thoroddsen 5405 til stjórnlagaþings

Ef einhver á erindi á Stjórnlagaþing, þá er það Magnús Thoroddsen (5405) fv. forseti Hæstaréttar og hæstaréttarlögmaður. Hann er ópólitískur sérfræðingur á þessu sviði og brennandi áhugamaður um bætta stjórnarskrá.  Sjónarhóll Magnúsar um málið er víður, enda hefur hann m.a. einnig verið borgardómari, unnið hjá Mannréttindanefndinni í Strassborg, hjá EFTA í Genf og að fjölmörgum sjálfstæðum álitum. Magnús leggur ekki krónu í kosningabaráttu en vonast eftir atkvæði þínu.

Hér er stutt greinargerð Magnúsar, en ítarlegri hér fyrir neðan:

Ég býð mig fram til Stjórnlagaþings á eigin vegum og forsendum, óháður stjórnmálaöflum og hagsmunahópum. Ég ætla ekki að eyða krónu í þetta framboð mitt. Þar sem ég tel mig hafa þekkingu, reynzlu, þrek og nægan tíma til að leysa  starfið sómasamlega af hendi, væri mér þökk í því og heiður að hljóta til þess brautargengi kjósenda.

Stjórnarskrá á að vera stuttorð og gagnorð, knöpp í stílnum, en segja þó allt, sem segja þarf til verndar mannréttindum þegnanna. Setja á mannréttindakaflann fremstan, því að hann er sjálfur grundvöllurinn að hverri stjórnarskrá. Varast ber að setja fram langan óskalista, eins og börn fyrir jólin.

Stjórnarskrárákvæði verða að vera þannig úr garði gerð, að þegnarnir geti byggt rétt sinn á þeim fyrir dómstólunum. Í Stjórnarskránni eru grundvallarlög landsins,æðri öllum öðrum lögum og reglugerðum stjórnvalda og brjóti þau í bága við Stjórnarskrána, eru þau ógild.

Staðfesta ber það í Stjórnarskránni, að náttúruauðlindir, sem ekki eru í einkaeign, séu þjóðareign, sem aldrei megi selja né láta af hendi á annan hátt.Hins vegar megi leigja út afnotarétt að þeim til ákveðins tíma gegn gjaldi, hvort tveggja ákveðið í lögum.

Semja þarf nýjan kafla í Stjórnarskrána um verndun umhverfis, náttúru og menningararfs.

Tryggja verður algera jöfnun atkvæða (einn maður-eitt atkvæði) og persónulegt val kjósenda á þingmönnum.

Endurskoða þarf Forsetaembættið, verksvið og kosningafyrirkomulag.

Ég tel nauðsynlegt að setja ákvæði í Stjórnarskrána um rétt tiltekins fjölda kjósenda og alþingismanna til að krefjast þjóðaratkvæðis um tiltekin mál. Hér er um hið svonefnda beina lýðræði að tefla.

Efla þarf vægi og virðingu Alþingis frá því sem nú er.  Hér á landi ríkir þingræði.  Það merkir, að engin ríkisstjórn megi sitja í landinu, nema meirihluti alþingismanna styðji hana eða þoli hana í sessi. Lýsi Alþingi vantraust á ríkisstjórn verður hún að fara frá.

Afnema ber þingræðið. Þá kjósum við forsætisráðherra beinni kosningu og hann velur síðan samráðherra sína án afskipta Alþingis. Ráðherrar hefðu ekki atkvæðisrétt á Alþingi heldur alþingismenn einir.

Ef mörg sérálit verða lögð fram varðandi endurskoðun á Stjórnarskrá Lýðveldisins Íslands, nr.33, 17.júní 1944, er það vísasta leiðin til að öllu verði kastað í ruslakörfu Alþingis og Stjórnlagaþing uppskeri fyrirlitningu alþjóðar. Látum slíkt ekki henda. Munið 5405.

 -------------------------------------------------------------------------------------------------

FRAMBOР  MAGNÚSAR THORODDSEN  TIL  STJÓRNLAGAÞINGS.

Hinn 27. nóvember 2010 fer fram kosning til Stjórnlagaþings, sbr. lög nr. 90 , 25. júní 2010.

Ég undirritaður hefi boðið mig fram til þingsins. Því þykir mér hlýða að gera grein fyrir mér, starfsögu minni og viðhorfum til þess verkefnis, er stjórnarskrárþingmönnum er ætlað að fjalla um:

 

PERSÓNU- og  STARFSSAGA:

Ég er fæddur í Reykjavík árið 1934, ólst upp á Norðfirði árin 1937 -45 og hefi síðan búið í Reykjavík, ef undan eru skilin þau ár, sem ég starfaði erlendis.  Lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum í Reykjavík 1954 og lögfræðiprófi frá Háskóla Íslands 1959. Árin 1959 – 60 stundaði ég framhaldsnám í réttarfari við Hafnarháskóla. Var fulltrúi hjá Borgardómaraembættinu í Reykjavík 1960 – 1967, er ég var skipaður borgardómari. Því embætti gegndi ég til 1979. Árin 1979 - 1982 starfaði ég sem lögfræðingur hjá Mannréttindanefnd Evrópu í Strassborg. Var skipaður dómari í Hæstarétti Íslands árið 1982 og starfaði þar til 1989. Árin 1990 – 1991 vann ég sem Senior Legal Officer hjá EFTA í Genf. Eftir það rak ég lögmannsstofu sem hæstaréttarlögmaður í Reykjavík til 1. janúar 2010, er ég lét af störfum. Ég hefi því nægan tima til þess nú að einbeita mér að þingmannsstarfinu, hljóti ég kosningu til Stjórnlagaþingsins.

Frekari upplýsingar um starfsögu mína og ritstörf á sviði lögfræði: http://haestirettur.iscontrol/index?pid=360&nr-32

 

VIÐHORF MITT TIL VERKEFNISINS:

Í 3. gr. laganna um Stjórnlagaþing er getið viðfangsefna þingsins. Þá koma einnig til skoðunar á Stjórnlagaþingi hugmyndir frá Þjóðfundi þeim um stjórnarskrármálefni, er velja skal til með slembiúrtaki úr Þjóðskrá, og varða meginsjónarmið og áherzlur almennings varðandi stjórnskipan landsins og Stjórnarskrá, enda getur Stjórnlagaþing ákveðið að taka til umfjöllunar fleiri þætti en getið er í 3. gr. laganna um þingið. Í 19. gr. laganna um Stjórnlagaþing er kveðið á um það, að stjórnlagaþingsfulltrúar séu eingöngu bundnir við sannfæringu sína og ekki við nein fyrirmæli frá kjósendum sínum eða öðrum. Er það vel.

 

      Kem ég þá að því, hvert mitt viðhorf er varðandi nokkur atriði, þá semja skal nýja Stjórnarskrá.:   

                                                                GERÐ STJÓRNARSKRÁR:

1. Í fyrsta lagi á Stjórnarskrá að vera stuttorð og gagnorð, knöpp í stílnum, en segja þó allt, sem segja þarf til verndar mannréttindum þegnanna.  Varast ber eins og heitan eldinn að setja fram langan óskalista, eins og saklaus börnin gera til jólasveinsins í byrjun aðventu. Þannig sömdu kommunístaríkin í Austur-Evrópu sínar Stjórnarskrár, ekki vantaði glassúrinn þar. En þegar á reyndi voru skrárnar ekki pappírsins virði, sem þær voru ritaðar á. Stjórnarskrárákvæði verða að vera þannig úr garði gerð, að þegnarnir geti byggt rétt sinn á þeim fyrir dómstólunum.  Ekki langir fyrirheitalistar um að hverju sé stefnt  einhverntíma í óljósri framtíð, þegar/og ef ríkið hafi efni á.

 

                                 STJÓRNARSKRÁ – GRUNDVALLARLÖG:

1. Í öðru lagi er nauðsynlegt að útskýra ákveðin grunnhugtök í stjórnskipunarréttinum, eins og t.d. lýðræði, þingræði, lýðveldi, og hvar ríkisvaldið eigi upptök sín, en það er vitanlega hjá fólkinu. Þá teldi ég rétt að geta þess sérstaklega, að Stjórnarskráin sé grundvallarlög landsins, æðri öllum öðrum lögum og reglugerðum stjórnvalda og brjóti þau í bága við Stjórnarskrána, séu þau ógild. Þetta er að vísu óumdeilt í hinni lögfræðilegu teóríu, en allt að einu neglt niður í ýmsum stjórnarskrám. Því sakar  ekki að við gerum það einnig. Einnig álít ég rétt að breyta röð kaflana í Stjórnarskránni. Setja mannréttindakaflann fremstan, því að hann er sjálfur grundvöllurinn að hverri stjórnarskrá. En þar á undan ætti e.t.v. að vera upphafinn, hátíðlegur inngangur um þau grundvallargildi, sem stjórnarskráin byggist á. Þar mætti hafa til hliðsjónar hina stórkostlegu Sjálfstæðisyfirlýsingu Bandaríkjamanna ( “ The Declaration of Independence” ) og hina nýju framsæknu stjórnarskrá Suður- Afríku.

 

KJÖRDÆMASKIPAN-JÖFNUN ATKVÆÐA:

1. Í Þriðja lagi verður að tryggja algera jöfnun atkvæða ( einn maður – eitt atkvæði) og persónulegt val kjósenda á þingmönnum.  Ég tel núverandi kjördæmaskipun fráleita og það hljóti að koma til skoðunar að breyta henni t.d. með því að gera Ísland allt að einu kjördæmi, eða taka aftur upp einmenningskjördæmi, ellegar einhverja enn aðra kjördæmaskipan t.d. með því að skipta landinu upp í fimm kjördæmi, gera Reykjavík að einu kjördæmi og landsfjórðungana að hinum fjórum. Fyrir hverjar almennar kosningar yrði að kanna breytingar á fólksfjölda milli kjördæma og reikna síðan út fjölda þingmanna í samræmi við það til jöfnunar atkvæða. Þessa gerðist hins vegar ekki þörf, ef landið væri allt eitt kjördæmi. Í þessu sambandi vil ég geta þess, að ég tel rétt að fækka tölu alþingismanna frá því sem nú er.

 

ÞJÓÐARATKVÆÐI:

1. Í fjórða lagi tel ég nauðsynlegt að setja ákvæði í Stjórnarskrána um rétt tiltekins fjölda kjósenda og alþingismanna til að krefjast þjóðaratkvæðis um tiltekin mál. Hér er um hið svonefnda beina lýðræði að tefla. Þetta er mikið tíðkað í Sviss og er sennilega engu landi betur stjórnað en því. Þjóðaratkvæðagreiðslur eiga sér langa hefð í sögu Sviss og eru lykillinn að hinum einstæða pólitíska stöðugleika þar í landi. Þjóðaratkvæðagreiðslur halda lýðræðinu vakandi. Lýðræðið má aldrei sofa.

 

         VIRÐING ALÞINGIS:

1. Í fimmta lagi þarf að efla vægi og virðingu Alþingis frá því sem nú er. En hvernig eigum við að fara að því? Sú skoðun er að verða æ sterkari með mér, að það gerum við bezt með því að afnema þingræðið. Þetta kann, í hugum sumra, að hljóða eins og þversögn.  Þar sem ég er ekki viss um að allir skilji hugtakið þingræði, tel ég rétt að útskýra það. Þingræði merkir það, að engin ríkisstjórn megi sitja í landinu, nema  meirihluti alþingismanna styðji hana eða þoli hana í sessi. Lýsi Alþingi vantrausti á ríkisstjórn verður hún að fara frá. Ef við afnemum þingræðið, tel ég rétt að kjósa forsætisráðherra beint, hann velji síðan sína samráðherra og ef hann velur alþingismann, verði sá að segja af sér þingmennsku meðan hann gegnir ráðherradómi. Ráðherrar hefðu því ekki atkvæðisrétt á Alþingi, heldur aðeins málfrelsi og tillögurétt. Alþingismenn einir hefðu því atkvæðisrétt á þingi. Með þessu móti hættu alþingismenn að skiptast í stjórnarþingmenn og stjórnarandstöðuþingmenn, en líta í heild á sig sem þingmenn þjóðarinnar allrar, leggja niður “ skotgrafahernaðinn” og greiða atkvæði í hverju máli eftir málefninu og í samræmi við sína sannfæringu, sem er sorglega sjaldgæft, eins og nú háttar til.

NÁTTÚRUAUÐLINDIR-ÞJÓÐAREIGN:

1. Í sjötta lagi ber að staðfesta það í Stjórnarskránni, að náttúruauðlindir, sem ekki eru í einkaeign, séu þjóðareign, sem aldrei megi selja né láta af hendi á annan hátt. Hins vegar megi leigja út afnotarétt að þeim  til ákveðins tíma, gegn gjaldi, hvort tveggja ákveðið með lögum.

VERNDUN UMHVERFIS:

1. Í sjöunda lagi þarf að semja nýjan kafla í Stjórnarskrána um verndun umhverfis, náttúru og menningararfs. Frakkar hafa nýlega samið metnaðarfullan kafla um þessi mál og bætt í stjórnarskrá sína, svo og Svíar, Norðmenn og Suður-Afríkubúar. Þessi stjórnarskrárákvæði má hafa til hliðsjónar við samningu hinna íslenzku ákvæða.

                                             FORSETAEMBÆTTIÐ:

1. Í áttunda lagi þarf að taka stjórnarskrárákvæðin um Forsetaembættið til gagngerrar endurskoðunar. Skrifa þau upp á nýtt þannig, að þau endurspegli hið raunverulega vald forseta og verksvið og gera það á þannig máli, að allir skilji. Þá tel ég að setja eigi inn ákvæði um það, að enginn megi gegna embætti Forseta Íslands lengur en tvö kjörtímabil í senn og hljóti enginn frambjóðenda hreinan meirihluta, skuli kjósa á ný milli tveggja efstu. Samkvæmt 26. gr. núgildandi Stjórnarskrár getur Forseti synjað lagafrumvarpi staðfestingar og skal það þá borið undir þjóðaratkvæði til samþykktar eða synjunar. Það segir sig sjálft, að þegar Forseti neitar að staðfesta lagafrumvarp, er hann um leið kominn inn á vettvang stjórnmálanna. Þar er afar óæskilegt, því að Forseti Íslands á að vera sameiningartákn þjóðarinnar, en ekki pólitískur fleygur hennar. Því er bezt að taka þennan kaleik frá honum.  Þetta stjórnarskrárákvæði er því rétt að fella niður, ef tiltekinn fjöldi kjósenda og þingmanna fær rétt til að krefjast þjóðaratkvæðis um ákveðin mál, eins og lagt er til hér að framan, sbr. tl. 4.

BRÁÐABIRGÐALÖG:

1. Í níunda lagi teldi ég rétt að ræða það á Stjórnlagaþinginu, hvort enn sé þörf á 28. gr. núgildandi Stjórnarskrár, er heimilar Forseta ( þ.e. í reynd ríkisstjórnin) að gefa út bráðabirgðalög ef brýna nauðsyn ber til og Alþingi er ekki að störfum.  Þetta er gamalt ákvæði, (sbr. 11. gr. Stjórnarskrárinnar frá 5. jan. 1874, þá konungurinn), sem sett var, er samgöngur voru miklum mun örðugri hér á landi. Nú eru þær hins vegar orðnar það greiðar, bæði á landi og í lofti, að ég tel að fella megi þessa heimild niður.

                                                     RÍKISSTJÓRN:

1. Í tíunda og síðasta lagi vil ég vekja athygli á því, að samkvæmt núgildandi reglum er Ríkisstjórn Íslands ekki fjölskipað stjórnvald, heldur ber hver ráðherra aðeins ábyrgð á þeim málaflokkum, er undir hann heyra. Þetta kom berlega í ljós nýverið, er Alþingi kærði fyrrv. forsætisráðherra til Landsdóms vegna embættisvanrækslu. Þessu er öðruvísi farið t.d. í Finnlandi, þar telst ríkisstjórnin fjölskipað stjórnvald og bera allir ráðherrar ábyrgð á ákvörðunum stjórnarinnar, nema þeir láti bóka mótmæli. Mér findist rétt að þetta yrði tekið til umræðu og athugunar á Stjórnlagaþinginu.

BREYTINGAR Á STJÓRNARSKRÁNNI:

1. Að endingu vil ég vekja athygli á 79. gr. Stjórnarskrárinnar. Samkvæmt henni ber að rjúfa Alþingi og efna til kosninga, ef Alþingi samþykkir breytingar á Stjórnarskránni. En í þeim kosningum er ekki verið að kjósa sérstaklega um stjórnarskrárbreytinguna, heldur er verið að kjósa nýtt þing. Reynzlan sýnir, að þá kjósa menn fyrst og fremst eftir flokkslínum. Því ætti það að koma til skoðunar á Stjórnlagaþinginu, hvort ekki væri rétt, í stað þess að rjúfa þing og efna til kosninga að nýju, þá verði eingöngu stjórnarskrárbreytingin borin undir þjóðaratkvæði til samþykktar eða synjunar, en þingið sitji áfram, þar til kjörtímabil þess rennur út.

                   LOKAORÐ:

Ég hefi nú aðeins stiklað á stóru í ofangreindum hugleiðingum mínum. Vitaskuld kemur miklu fleira til umræðu og afgreiðslu á Stjórnlagaþinginu, þegar þar að kemur. En hvað sem það verður er óskandi, að allir þingfulltrúar beri gæfu til að vinna saman af heilum hug og með einbeittum vilja til þess að ná sátt og samstöðu um afgreiðslu þessa mikilvæga máls.

Ef hver höndin verður upp á móti annarri á þinginu og mörg sérálit lögð fram varðandi endurskoðun á Stjórnarskrá Lýðveldisins Íslands, nr. 33, 17. júní 1944, er það vísasta leiðin til að öllu gillinu verður kastað í ruslakörfu Alþingis og Stjórnlagaþing mun uppskera fyrirlitningu alþjóðar.  Látum slíkt ekki henda.

Eins og ég gat um í upphafi þessa pistils, hefi ég boðið mig fram til Stjórnlagaþings. Ég  geri það á eigin vegum og forsendum, óháður stjórnmálaöflum og hagsmunahópum. Ég ætla ekki að eyða krónu í þetta framboð mitt, enda hefi ég mestu skömm á því, þegar menn eru að reyna að kaupa sig inn í embætti og opinber störf með því að sólunda stórfé í auglýsingaskrum til þess að bæta upp í eyður verðleikanna. Slíkt er ranghverfa lýðræðisins og  til vanza á landi hér.

Þar sem ég tel mig hafa þekkingu, reynzlu,  þrek og nægan tíma til að leysa starfið sómasamlega af hendi, væri mér þökk í því og heiður að hljóta til þess brautargengi kjósenda.

Athugasemdir

[Ívar Pálsson, 11.11.2010 kl. 15:57]

Vinsamlegast veitið Magnúsi Toroddsen (5405) brautargengi í kosningunum til stjórnlagaþings. Það hlýtur að vera pláss á listanum fyrir þessa skynsemisrödd!

[Axel Jóhann Axelsson, 11.11.2010 kl. 15:59]

Hann fer á listann hjá mér.

[Jón Steinar Ragnarsson, 12.11.2010 kl. 00:29]

Er hann afstöðulaus um stöðu þjóðkirkjunnar?  Má hafa misst af því, ena las ég þetta á hundavaði.

Aðeins einn kafli gengur í berhögg við meginlínu stjórnarskrárinnar, en það er 6. kaflinn. Þar er ekki minnst á trú eða trúfrelsi per se heldur er einum félagsskap tryggð forréttindi umfram aðra af afmörkuðum toga, hringlað um félagsgjöld og hnýtt aftan við sjálfsögðu valfrelsi, sem þegar er undirstrikað í 73. og 74 grein.

Ef hann kemur sér hjá að nefna afstöðu sína til þessa mjög svo mikla hitamáls, sem 3/4 þjóðarinnar vill láta lagfæra, þá er hann ekki nógu heillyndur að mínu mati.  Restin er tómt hjal.

Athyglivert er þó að kenna LÍÚ slagsíðuna í umfjöllun hans um náttúruauðlindir. 

Að mínu mati er hann bara lobbyisti einhverra sérhagsmuna og varðhundur og langt í frá trúverðugur.

Ég segi pass.

[Gunnar Waage, 12.11.2010 kl. 04:59]

Þakka þér fyrir að benda mér á framboð Magnúsar. Hann fær mitt atkvæði enda mjög fær maður.

[Margrét Sigurðardóttir, 12.11.2010 kl. 09:00]

"Hann er ópólitískur sérfræðingur á þessu sviði og brennandi áhugamaður um bætta stjórnarskrá."

Hvenær var hægt að vera "ópólitískur" og fá embætti hæstarréttardómara?

[Ívar Pálsson, 12.11.2010 kl. 10:26]

Jón Steinar, ég held að þú misskiljir afstöðu Magnúsar all- hrapallega. Hann hefur gagnrýnt kvótakerfið í fjölda greina í blöðunum og gætir alls engra sérhagsmuna, enda ekki "inni" í kerfinu.

Margrét, Magnús fylgir ekki stjórnmálaflokki á nokkurn hátt og er því "ópólitískur". Ég vil vona að skipun hans í stól hæstaréttardómara hafi verið fagleg, amk. hefði verið erfitt að líta fram hjá honum þegar hann sótti um embættið.

En Jón Steinar, nánari útlistun Magnúsar á trúmálunum kemur von bráðar. Annars er verið að kjósa um það hvernig stjórnarskráin yrði samsett, ekki um skoðanir einstaklinganna út af fyrir sig.

[Jón Steinar Ragnarsson, 12.11.2010 kl. 12:21]

Hversu opið má ekki túlka: "Í sjötta lagi ber að staðfesta það í Stjórnarskránni, að náttúruauðlindir, sem ekki eru í einkaeign, séu þjóðareign, sem aldrei megi selja né láta af hendi á annan hátt."

Dómarinn gæti kannski útskýrt það nánar. Eða hvað með taglhnýtinginn:

 Hins vegar megi leigja út afnotarétt að þeim  til ákveðins tíma, gegn gjaldi, hvort tveggja ákveðið með lögum.

Ég fæ ekki betur séð en að þetta sé akkúrat glufan, sem verið er að misnota bæði í orkumálum og fiskveiðum. Þ.e. að leigja gæðin til gæiðnga sem flytja út arðinn og ganga á óenurnýjanleg asset.  Það er ekki verið að breyta neinu hér, en hugsanlega að reyna að stjórnarskrárbinda svínaríið.

Eru malefni krikjunnar  hluti samsetningarinnar? Þetta erhluti, sem á að láta sér gilda andleg eða jafnvel Metafýsísk mál, hversu fáránlega sem það hljómar.  Raunar ekki, helur sýnist hann gera það en fjallar bara um forréttindi og forskot kirkjunnar án takmarkanna. Einkennilegt að lögspekingurhafi ekki orð á slíku.

[Ívar Pálsson, 12.11.2010 kl. 12:22]

Bréf rá Magnúsi Thoroddsen til Biskupsstofu:

Hr. Árni Svanur Danielsson, Biskupsstofu.

Heiðraði herra!

Ég vitna til tölvubréfs yðar til mín, sem frambjóðanda til Stjórnlagaþings, þar sem þér beinið til mín, eftir að hafa vitnað til 62. gr. Stjórnarskrárinnar, eftirfarandi spurningum:

1.    Telur þú þörf á að breyta þessari grein? Ef svo er hvernig?

2.    Hver er afstaða þín til núverandi sambands ríkis og þjóðkirkju?

Á Íslandi ríkir algert trúfrelsi, sbr. 63. gr. og 64. gr. Stjórnarskrárinnar. Hins vegar segir svo í 62. gr. Stjórnarskrárinnar: “ Hin evangeliska lúterska kirkja skal vera þjóðkirkja á Íslandi, og skal ríkisvaldið að því leyti styðja hana og vernda. Þessu má breyta með lögum.” Þetta er eitt af hinum sárafáu stjórnarskrárákvæðum, sem breyta má með almennum lögum. Í 2. mgr. 79. gr. Stjórnarskrárinnar er mælt svo fyrir, að samþykki Alþingi breytingu á kirkjuskipun ríkisins, þá skuli leggja það mál undir atkvæði allra kosningabærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar.

Ef taka á ákvörðun um það, hvort breyta eigi kirkjuskipun ríkisins, skv. 62.gr. Stjórnarskrárinnar, þá finnst mér það lýðræðislegri aðferð og sáttavænlegri, að þjóðin öll ráði því máli til lykta, en ekki 25 manna Stjórnlagaþing.

Ég er sáttur við núverandi samband ríkis og þjóðkirkju.

Virðingarfyllst, Magnús Thoroddsen.

[Ívar Pálsson, 12.11.2010 kl. 12:38]

Jón Steinar, ég sé ekki hvernig þú ætlar að losna við setninguna "sem ekki eru í einkaeign" út úr greininni, því að annars er Hugo Chavez tekinn á allt Ísland, sjálfkrafa þjóðnýting á allar auðlindir. 

Er heita vatnið og kalda á landspildunni minni þjóðareign? Ég held nú ekki. Ef ríkið ásælist eigur mínar, þá tekur það auðlindina eignarnámi með sanngjörnum bótum, en það á hana ekki sjálfkrafa af því að hún telst auðlind.

[Jón Steinar Ragnarsson, 12.11.2010 kl. 13:19]

Spurning mín snerist ekki um þetta Ívar. Ég er að tala um hversu opið orðalag þetta er. Þetta rúmar allt hitt líka.  Það eru verðmæti nú í "einkaeign", sem mikill styr stendur um. Einkvæðing undanfarinna ára hefur skekkt þessa mynd. Orkulindir eru komin undir hlutafélög t.d. Kvótinn gengur kaupum og sölum sem einkaeign.  Hvar ætlar þú að draga línuna? Mér finnst þú vera með hártoganir hér og ætla mér þá skammsýni að við hrifsum landgæði af landeigendum. Þú veist betur.

Er rétt að þeir sem með klækjum og spillingu hafa tryggt sér eignarétt á auðlindum undanfarin misseri, fái að hala þeim? Þeir verði stikkfrí?  Þýðir það að tryggja eignarrétt ríkisins á þessu að ríkið setji sér að endurheimt eða kaupa til baka þessar eignir?

Ætti kannski að setja varnagla um veðsetningu og sölu þessara gæða á erlendan markað og einkavæða allt draslið? Hvernig samræmist það hlutleysi og jafnræði?

Þetta er flóknara mál en svo að afgreiða það svona hálfkæringslega eins og lögspekingurinn og ég ætla að hann geri það vitandi vits eða þá að hann hefur ekki glóru um hvað hann er að tala.

[Jón Valur Jensson, 13.11.2010 kl. 13:54]

Þakka þér ábendingu þína um þessa kynningu á Magnúsi, Ívar.

Hér er sannarlega um mjög hæfan, reyndan og færan mann að ræða.

Margt í fram settum skrifum hans er athyglisvert og eftirbreytnivert. Það á t.d. við um þessi skynsamlegu orð hans:

"Ef taka á ákvörðun um það, hvort breyta eigi kirkjuskipun ríkisins, skv. 62.gr. Stjórnarskrárinnar, þá finnst mér það lýðræðislegri aðferð og sáttavænlegri, að þjóðin öll ráði því máli til lykta, en ekki 25 manna Stjórnlagaþing."

(Nánar hafði eg fjallað um afstöðu mína til Þjóðkirkjumála á a href="http://www.dv.is/stjornlagathing/jon-valur-jensson/">DV-stjórnlagaþings-vefsíðu minni, en ég get vel endurskoðað afstöðu mína, þegar ég les og heyri góð rök í málinu.

Ennfremur er ég sammála því viðhorfi Magnúsar, að það eigi "að koma til skoðunar á Stjórnlagaþinginu, hvort ekki væri rétt, í stað þess að rjúfa þing og efna til kosninga að nýju, þá verði eingöngu stjórnarskrárbreytingin borin undir þjóðaratkvæði til samþykktar eða synjunar, en þingið sitji áfram, þar til kjörtímabil þess rennur út." – Sama viðhorf hef ég látið í ljós í kynningu minni á áherzlumálum mínum vegna framboðs til stjórnlagaþings, sjá a href="http://jonvalurjensson.blog.is/blog/jonvalurjensson/entry/1111281/">HÉR, þar sem ég segi: "Endurskoðun stjórnarskrár á ekki að gerast í kosningum sem snúast fyrst og fremst um val nýrra þingmanna, heldur eiga þær einungis að snúast um stjórnarskrána sjálfa."

Fleira er hér íhugunarvert hjá Magnúsi, m.a. það sem hann segir um bráðabirgðalög, ennfremur tillagan að færa mannréttindaákvæðin fremst í stjórnarskrána, þó að ég telji nauðsynlegt að hafa í fyrstu greinunum, að Ísland sé lýðveldi með þingbundinni stjórn og að Alþingi og forseti Íslands fari saman með löggjafarvaldið.

En ég sakna þess að sjá ekkert frá Magnúsi um fullveldi landsins og um nauðsyn aukins meirihluta, ef til stendur að framsala einhverju (eða mestöllu!) löggjafar-, dóms- og framkvæmdavaldi til "alþjóðlegra stfnana" (ásækið ESB-tröllið er þar fyrst og fremst tilefni gruns manna og ótta). Það væri gott að fá svör Magnúsar Thoroddsen við þessu.

PS. Þú mátt, Ívar, skila til Magnúsar þakklæti mínu vegna þess sem hann hefur sagt og skrifað um Icesave-málið í fjölmiðlum.

[Ívar Pálsson, 14.11.2010 kl. 13:25]

Kæri Jón Steinar. Þessi færsla og vettvangur átti raunar bara að vera um framboð Magnúsar Thoroddsen til Stjórnlagaþings. Afstaða mín til þess og einstakra þátta þess átti að liggja milli hluta. Ég er enn sannfærður um það að Magnús myndi gæta almannahagsmuna í auðlindamálum og að áhyggjur þínar af slíku eru einmitt eins og Magnúsar (ekki endilega mínar).

Takk Jón Valur, ég skila þessu til Magnúsar.

[Ívar Pálsson, 14.11.2010 kl. 13:46]

Jón Valur, það er á hreinu að Magnús Thoroddsen kemur fyllilega til varnar fullveldi landsins. Framsal fullveldis verði ekki leyft í stjórnarskrá.

[Gunnar Þórðarson, 15.11.2010 kl. 09:36]

Magnús á þing.  Það er ekki spurning

[Jón Valur Jensson, 15.11.2010 kl. 13:07]

Þakka þér svarið, Ívar, en mér hefði þótt mjög notalegt að sjá þetta sérstaklega tekið fram í skrifum Magnúsar um þessi stjórnlagamál. Ef hann minnist ekki á fullveldi þar – eða nauðsyn þess að halda löggjafarvaldinu íslenzku – og gerir það jafnvel ekki í svo löngum texta sem þessum hér ofar, hvernig get ég þá vitað, að þetta skipti hann miklu máli? Sætisnúmer fær hann á mínum lista (og sennilega fleira fólks) út frá þeirri einurð sem hann kann að sýna í þessu máli.

Og hvar get ég séð það staðfest, að Magnús vilji EKKI, að Ísland verði lagt inn í ESB? Hann á að vera óhræddur við að segja það, fær þá enn fleiri atkvæði en ella.

B.kv.

[Jón Valur Jensson, 15.11.2010 kl. 17:54]

Það sagði mér collega Magnúsar í dag, að hann væri fylgjandi ESB.

Meðan ég veit ekki betur en þetta, get ég ekki stutt hann á stjórnlagaþing.

Og mér sem leizt svo vel á hann!

[Ívar Pálsson, 16.11.2010 kl. 00:42]

Jón Valur, trúðu ekki kolleganum. Lestu frekar tölvupóstinn þinn.

[Ívar Pálsson, 16.11.2010 kl. 22:22]

Magnús Thoroddsen staðfestir hér með þá skoðun sína að Ísland eigi ekki að ganga í ESB.

[Gunnar Waage, 16.11.2010 kl. 23:06]

gott mál.