Léttur, hlaðinn auka- farsími

Samsung GTE1080W

Frábært hjá Landhelgisgæslunni að bjarga manninum með því að miða út GSM. Þetta minnir mig á reglu sem ég held gjarnan í heiðri, að ferðast með auka- einfaldan, ódýran, hlaðinn farsíma í þéttum plastpoka, helst innan á mér vegna öryggis, en aðallega vegna kuldans á batteríið. Snjallsímavæðingin gerir það að verkum að ekkert verður kannski eftir af því álagsbatteríi snjallsímans þegar eitthvað kemur upp á, en hinn er bara til þess að tala í eða láta miða sig út.

Gott er að eiga frelsiskort í auka- símann, sem nýtist vel þegar hann er öllu jöfnu heima í eldhúsi, en þá geta krakkarnir og vinir hringt í það númer t.d. frítt hjá Nova án þess að eiga inneign. Svo er gott að hlaupa með létta símann til öryggis, maður finnur ekki fyrir honum.

Maður lendir í ákveðnum vítahring á fjöllum með snjallsímann: Gott er að hafa 112- appið og ýta á græna takkann  þegar lagt er í hann frá bíl og á lykilstað, en ekki læt ég GPS-ið verða virkt vegna batteríseyðslu. Kannski dugar að gera það virkt og svo óvirkt aftur, en í það ferli fer tími og batteríiseyðsla.

Alla vega, kaupið ykkur léttan, ódýran farsíma og frelsiskort. Ég er ekki á prósentum þarna!


mbl.is Gæslan miðaði síma mannsins út
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Fimm ára ferli

David Bowie ungur

Fimm ár frá hruni í augum Íslendinga er eflaust nk. 6. október um kl. 16:12 þegar setningin var sögð: „Guð blessi Ísland“.   David Bowie gerði gott lag forðum, „Five Years“ sem er hér í tengli og textinn fyrir neðan. Þar er fimm ára örlagadómur jarðar og hvernig brugðist er við honum.

Lehman Brothers fallið er núna fimm ára. Heimurinn náði að fresta hruninu í fimm ár (en ekki við nema að hluta!).

Hlustið og horfið á David Bowie hér. Lagið hefur seiðandi mátt.

http://www.youtube.com/watch?v=louXPUW7tHU 

David Bowie:   Five Years

Pushing thru the market 
Square
So many mothers sighing
News had just come over, 
We had five years left to cry in

News guy wept and told us 
Earth was really dying
Cried so much his face was wet
Then I knew he was not lying

I heard telephones, opera house, favourite melodies
I saw boys, toys electric irons and T.V.'s
My brain hurt like a warehouse
It had no room to spare
I had to cram so many things 
To store everything in there
And all the fat-skinny people, and all the tall-short people
And all the nobody people, and all the somebody people
I never thought I'd need so many people

A girl my age went off her head
Hit some tiny children
If the black hadn't a-pulled her off, I think she would have killed them

A soldier with a broken arm, fixed his stare to the wheel of a Cadillac
A cop knelt and kissed the feet of a priest
And a queer threw up at the sight of that
I think I saw you in an ice-cream parlour
Drinking milk shakes cold and long
Smiling and waving and looking so fine
Don't think you knew you were in this song

And it was cold and it rained so I felt like an actor
And I thought of Ma and I wanted to get back there
Your face, your race, the way that you talk
I kiss you, you're beautiful, I want you to walk

We've got five years, stuck on my eyes
We've got five years, what a surprise
We've got five years, my brain hurts a lot
We've got five years, that's all we've got


mbl.is Sérstaða fjármálaþjónustunnar
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Bloggfærslur 12. september 2013

Höfundur

Ívar Pálsson
Ívar Pálsson

Viðskiptafræðingur með útflutningsfyrirtæki, en grúskar í flestu.

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband