Reiðhjólaliðið þegir þunnu hljóði

Desember 2011 hefur sýnt okkur hve vitlaus reiðhjóladellan er, sem stjórnmálafólk treður upp á landann þessi dægrin. Hér á heimskautinu ráðast stjórnvöld gegn þeim fjölskyldum sem setja öryggið framar öllu, ferðast um með börnin í bílstólum í leikskólann og í skólann á jepplingi sem þau nota síðan hvort á sinn staðinn í Reykjavík í vinnuna. En það uppfyllir ekki staðalímynd borgar- og landsyfirvalda, sem er bíllaust par á reiðhjóli reiðandi krakkann, býr í fjögurra hæða Skandinavíublokk í Vatnsmýrinni og allt sem þau gera, skólar, vinna, námskeið, skemmtanir, vinaheimsóknir osfrv. er innan lítils hrings. Ekki skal farið eftir því hvernig Íslendingar eru eða hvernig lífið er á Íslandi, heldur hvernig það ætti að vera, samkvæmt stöðluðu skandinavísku sósíaldemókratísku lífsmynsturmódeli .

Raunveruleikinn er síðan allt annar: Sama hversu vel snjórinn væri skafinn, ef hann væri skafinn, þá gengur þetta reiðhjólaskrölt ekki upp í landi þar sem skiptast á skin og skúrir, frost og fannfergi.  Varla kemur á óvart að alvarlegum slysum á reiðhjólum fjölgaði á árinu 2011. Ef þessu stjórmálafólki er alvara með það að við eigum að borga loftlagsskatta til þess að ekki hitni, þá verður það að fórna reiðhjóladraumnum sínum þegar því verður að ósk sinni og hafísárin koma aftur, í anda ársins 1968.

Um áramótin á víst að ganga almennilega frá því glæpafólki sem dirfist að sækjast eftir öryggi og betra lífi á jeppa, með því að skattleggja jeppa út úr korti. Stjórnvöld ríkis og borgar sækja að einstaklingnum og fjölskyldunni úr öllum áttum, en þegar öryggi borgaranna er ógnað, þá er komið að því að láta þetta yfirvald lönd og leið.

„Það er illa rutt“

Rússneskar biðraðir Bláfjalla

Einmitt þegar Bláfjöll voru komin í góðan gír með vel troðinn snjóinn, þá klikkuðu þau á miðasölunni. Fáránleg röð myndaðist. Ekki var gripið til neinna ráða, að hleypa fólki í gegn um þessa einu lyftu eða neitt slíkt, heldur var aðalatriðið að mjólka hvern og einn, láta hann bíða í ár og daga eftir dagskorti og síðan í röð í einu alvöru lyftuna sem var í gangi. Margir spenntir skíðamenn voru gerðir súrir í fjöllunum í dag og er það til skammar. Fjöldi þeirra kemur ekki aftur í þetta skipulagsleysi.

Ekki eru ráðnir skólakrakkar í nokkra daga yfir jólin til þess að láta hlutina ganga betur á þessum fáu álagstímum. Ekki virðist til plan B ef tölvurnar klikka. Þetta var í raun rán um hábjartan dag, að láta hverja fjölskyldu bíða og borga svo fjölda þúsunda til þess að bíða enn lengur eftir engu, þar sem heilu svæðin voru ekki standsett þó að bílaplönin þar væru orðin hrein.

Síðan er það hætt að koma á óvart varðandi íþróttafélögin, hve fáir virðast finna til fyrri félagsanda, þegar svæðið virðist orðið að stofnun. Engin virtist vera hjá Ármannsskálanum eða á svæðinu í Suðurgili yfirleitt framan af. Þetta gerist þegar allt verður miðlægt og færist til Kremlar, miðasala, veitingasala eða félagsskapur yfirleitt. Endar riflildið um Bláfjöll á milli sveitarfélaganna og íþróttafélaganna og borgardeildanna í þessu? Einn allsherjar Bestaflokks- brandari á fjöllum? Brosið fraus í dag.

Slösuðust í Bláfjöllum