Frá ídealisma yfir í sníkjur

Loks glittir í endalok heimshlýnunaræðisins, nú í Cancun í Mexíkó, þar sem 6.164 fulltrúar 193 þjóða gefast upp við að ná samkomulagi um aðgerðir í baráttunni við veðurfarsbreytingar. Kyoto samkomulagið frá 1997 rennur því líklegast sitt skeið með réttmætri undanþágu Íslands. Bandaríkin, Kína, Rússland og Kanada eru meðal þeirra sem tæpast myndu taka þátt í nýju samkomulagi, enda eru um 70% losunarinnar á koltvísýringi utan samkomulagsins.  Í stað þess eru gerðir milliríkjasamningar um einstaka þætti.

 

Mannmargir sníkjufundir

Þessir Balí, Kaupmannahafnar- og Cancún- fundir hafa snúist upp í sníkjur þróunarlanda á hinum vestræna heimi, sem á að hafa móral eftir Iðnbyltinguna, þá sömu iðnbyltingu og á sér stað í stærstu þróunarlöndunum s.s. í Kína og á Indlandi.

Verkefnin í Cancun og á næsta fundi eru víst aðallega þrenn:

• ·         Koma á fót feiknamiklum loftslagssjóði iðnríkjanna sem greiða á úr til þróunarríkja.
• ·         Hefja aðstoð iðnríkjanna til þess að koma í veg fyrir eyðingu skóga.
• ·         Að sannreyna og innheimta frjáls framlög þjóðanna.

Japan, heimili upphafssamningsins Kyoto, er sú þjóð sem tók að sér að andmæla heimssamningi sem tæki við af Kyoto eftir 2012. Margir urðu fegnir að taka ekki það verk að sér.

 

Ísland ekki bótaskylt

Hvað segir þetta okkur Íslendingum?  Við erum algerlega úti að aka í þessu, spyrðum okkur við gömlu mórölsku  iðnríkin eins og við eigum sök á manngerðri heimshlýnun, ef hún er til. Aðalatriði SÞ- ráðstefnanna er að fá okkur til þess að greiða öðrum þjóðum bætur vegna ætlaðra misgjörða okkar.

Helmingur þessara bóta á víst að fara til aðlögunar fyrir þær þjóðir að breyttu loftslagi. Samkvæmt nefndinni eigum við, sem erum  með endurnýjanlega orku en á hausnum með samdrátt í hagkrefinu, að greiða vaxandi alvörumengandi  kolarykspúandi „þróunarríkjum“  bætur svo að þau geti aðlagast enn hraðar. Þetta er þróunaraðstoð á sterum, þar sem engin almennileg réttlæting finnst fyrir sukkinu frekar en með aðra slíka aðstoð.

 

Njótum stöðunnar

Hví ættum við, nokkrar hræður á norðurhjara að fá lán hjá IMF til þess að greiða þessa svívirðu til eilífðarnóns? Eða að setja reglur sem gera Ísland ósamkeppnisfært og dýrt á meðan þjóðirnar semja um þetta eins og hvern annan bisniss, þar sem Ísland ætti að vera á toppi tilverunnar vegna endurnýjanlegu orkunnar?

 

CO2 markaðir: leggjast af?

Kolefniskvótamarkaðir hljóta nú blessunarlega hægfara dauðdaga. Helstu seljendur á þeim hafa verið Kína og Rússland (eins og þau lönd hafi verið einhverjir umhverfisenglar), en Ísland hefði átt að fá ómælda kvóta vegna stöðu sinnar. Aðgerðir ríkisstjórnarinnar, t.d. gegn innlendri framleiðslu með kvótasetningu og gegn ferðaþjónustunni  með álögum á flug og farartæki ganga þvert gegn öllum sanngirnisreglum í þessum málum. Búið er að afbaka umhverfismál þannig að áherslan hefur færst frá nánasta umhverfi í peningaustur í Lönguvitleysu úti í heimi.

 

Umhverfismálin heima!

Færum umhverismálin heim í hérað, minnkum uppblástur, endurheimtum votlendi og borgum ekki eina einustu lánaða krónu út í heim í Skammarsjóð Iðnríkjanna eða í aðra þarflausa þróunaraðstoð. Við erum kannski ennþá rík þjóð, en vonandi ekki heimsk.

 

 

Hér er fréttalisti fjölmiðla um Cancun- ráðstefnuna og um SÞ- loftslagsmálin.

http://unfccc.int/press/news_room/items/2768.php?topic=all

Athugasemdir

[Vilhjálmur Eyþórsson, 9.12.2010 kl. 20:00]

Allt satt og rétt og orð í tíma töluð. Vindurinn er núna loksins að fara úr gróðurhúsa- genginu og þótt fyrr hefði verið. Þeir munu þó halda áfram blaðrinu enn um sinn, of mikið er í húfi, einkum fyrir þá „vísindamenn“, sem hafa tekið þátt í leiknum. Annars skrifaði ég ítarlega grein í Þjóðmál, „Að flýta ísöldinni“ í fyrrahaust, þar sem ég fer yfir þetta efni. 

[Ívar Pálsson, 9.12.2010 kl. 20:26]

Takk Vilhjálmur, greinin þín er merk. Maður reyndi helst að míga upp í þennan vind þegar mesti fjárausturinn átti sér stað í þennan óþarfa (sjá greinar hér neðarlega til vinstri) og hélt að þetta tæki enda hér við Eyjafjallajökulsgosið, en líklega þarf Kötlugos og Heklu- öskugos (a la 1947) til þess að stuðningur við óþurftina réni að viti.

Hér lifa stjórnvöld í sér- heimi eins og ekkert hafi í skorist og Svandís heldur áfram að skuldbinda okkur vegna loftslagsmála eins og Svavar „Icesave“ á sterum.

[Ívar Pálsson, 9.12.2010 kl. 20:37]

Hér er vert að minnast á orð Þórunnar Sveinbjarnardóttur fv. umhverfisráðherra á mbl.is28/6/2008:

„Stefnumörkun stjórnvalda til 2050 er um samdrátt í losun gróðurhúsalofttegunda um 50 til 75 prósent,“ segir hún og bætir við: „Við erum í afar miklum og flóknum samningaviðræðum á alþjóðavettvangi um loftslagssamninginn og hvað tekur við eftir 2012. Það eina sem við vitum örugglega er að það verður samdráttur í losun gróðurhúsalofttegunda og að greiða þarf fyrir heimildir á þær á markaði.“

Aðgerðir stjórnarinnar nú eru áfram af sama meiði: að ákveða sjálf að við fáum ekki nema takmarkaðan kvóta, til þess eins að geta keypt hann af þeim sem sjá sér hag í því að skenkja sér kvóta til sölu. Samningaviðræðurnar eiga sér stað í höfði Svandísar og áður Þórunnar: þær ákveða höftin á þjóðina eins og Steingrímur/Jóhanna með Icesave.