Sólarlag við Bessastaði

Sólin hnígur hér til viðar móts við Bessastaði (sjá albúm). Forsetinn snýr þjóðinni hægt yfir eldinum áður en hann birtir löngu tekna ákvörðun sína. Eina valdið sem hann hefur, þumallinn upp eða niður, er nú nýtt að fullu. Allt fyrir eigin drama.

Smellið tvisvar á myndir í albúmi fyrir fulla stærð.

 

Gerir ekki athugasemd

Bylur fyrir vestan á aðfangadag?

Vinir okkar fyrir vestan eru öllu vanir, en þó er gott að vera kominn í hús á aðfangadag samvæmt spánni, bylur á norðvesturlandi. Þar utanvið er heljar- strengur (sjá vindaspá) sem getur skapað óvænta skelli í byggð.

Hrikalega er landið kalt (sjá hitaspá). Ég held að ég skreppi ekki á jökul núna þegar grænir litir birtast, -20 til -28°C! Þó fer eflaust einhver hetjan þangað.

Við óskum öllum friðsællra jóla.

 PS: ýtið tvisvar á myndir fyrir fulla stærð

 

 

 

Spá óveðri um landið norðvestanvert

BAN: fyrsta skref

BAN: Island falls. Gegn ólyktinni af fallinu hér (sjá mynd) eða á loftslagsráðstefnu.

Eða Tali- BAN:  Nú með geitalykt!

Ban: Nauðsynlegt fyrsta skref

Kynjabundinn mafíustuðningur og afsal milljarðatuga króna?

Sannleikurinn um svindl kolefnislosunarkvótans og ástand þeirra samningamála kom nú í ljós, en á meðan fórnar Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra stöðu Íslands og kallar það að „tryggja samning“.  Morgunblaðið birti frétt um risasvindlið í kring um kolefnislosunarkvótann í gærmorgun, en sá 16.500.000.000.000 króna (já, 16.500 milljarða kr.) árlegi markaður er svo heiftarlega þjakaður af skipulögðu glæpasvindli  að allt að 90% viðskipta hjá einstökum þjóðum í þessum glæpakvóta tengjast svikum.  

Sleppum við fyrir horn, þrátt fyrir ráðherrann?

En niðurstaða Kaupmannahafnarfundarins er líkast til sú dæmalausa blessun að Svandís hafi ekki náð að afsala okkur öllum réttindum- og þó! Á lista þeirra þjóða sem hafa álpast í frumhlaupi til þess að heita lækkun kolefnislosunar er að finna Ísland, með 15% lækkun til ársins 2020. Viðmiðunarár er 1990 hjá okkur (þegar framleiðsla var minni) en BNA og Kanada miða við árin 2005 og 2006! Síðan vill hún ræna  okkur sérákvæðinu frá Kyoto, sem var það eina sem viðurkenndi umhverfissérstöðu Íslands. Engin ástæða var til þess að skuldbinda sig, en þetta gera Vinstri Grænir fyrir ESB, ótrúlegt en satt.

Réttindum samt afsalað

Þegar við teflum fram svona samningafólki í alþjóðlegum gjörðum, þá er það ávísun á vandræði, nema þegar lukkan leikur við landann eins og í gærkveldi og aðrar þjóðir ná ekki að verða sammála og samningaruglið verður ekki lagallega bindandi, sem betur fer. En samt tekst umhverfisráðherra að binda okkur í báða skó með einhliða afsali réttinda okkar.

Heim ósáttir

Nú halda þjóðarleiðtogar um 200 ríkja heim frá Kaupmannahöfn, enn ósáttari en áður, þar sem friðarspillirinn og spillingarfóstrið kolefnislosunarheimildir færði þjóðir heims hratt nær stríði en fyrr. Nú eru ófarir hvers lands hinum löndunum að kenna, en ekki breytilegri náttúru og manns eigin þjóð!

 

Talað í alla nótt

Svandís er með lausnirnar!

Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra segir Ísland vilja leysa loftslagsvandann með öðrum þjóðum. Áður hefur hún lýst þessu sem forgangsverkefni, sem er þá tekið fram yfir önnur brýn verkefni. Nú er það súrnun sjávar, sem á að leysa:

 

MBL 17/12/2009 (feitletranir ÍP):

“Umhverfisráðherra sagði að þótt dregin væri upp dökk mynd af afleiðingum loftslagsbreytinga á höfin mætti ekki einblína eingöngu á vandann, heldur líka á lausnir…”.  --- “Ísland væri reiðubúið að taka höndum saman við önnur ríki sem vildu benda á áhrif loftslagsbreytinga á höfin og vildu leysa loftslagsvandann.”

----

Vísindamenn vara nú við að óheft súrnun sjávar geti hamlað viðgangi kaldsjávarkóralla, skeldýra og þörunga á komandi áratugum. Hún getur haft veruleg áhrif á vistkerfi hafsins í heild fyrir aldarlok. Vísindin segja okkur að betra sé að bregðast við fyrr en síðar. Þegar breytingar eru orðnar á efnasamsetningu sjávar gengur hægt að snúa þeim við. Því þarf að draga úr styrk koldíoxíðs í andrúmslofti til að tryggja að súrnun sjávar verði ekki of mikil og óafturkræf. Hér dugar ekki að loka augunum og vona það besta. Viðkvæmt lífkerfi sjávar og framtíð barnanna okkar er í húfi.

----

“Sem ráðherra í ríki sem hefur lengi byggt afkomu sína á sjónum geng ég glöð til verka til að tryggja hagsmuni Íslendinga og velferð til framtíðar.”

------------------------

 Ráðherrann leggur því til að tíma ráðuneytisins og peningum þjóðarinnar verði einna helst varið í aðgerðir sem hafa enga þýðingu í næstu hundrað ár. Raunar er það svo að IPCC- nefndin var sammála um að straumafæriband jarðar vinnur svo hægt að breytingar taka mörg hundruð ár, en Svandís getur þess ekki.  Henni  láist líka að geta þess að þótt allir Íslendingar leggðust á eitt og settu allt sitt fé í það, þá breytir það engu um súrnun heimshafanna, amk. næstu hundrað ár.

 

Miklu stærri breytur eru reglulegir atburðir eins og Kötlugos og mætti þá frekar fara í aðgerðaráætlanir vegna slíkra fyrirsjáanlegra þátta. Kínverjar og Bandaríkjamenn ráða auk þess langmestu um losun gróðurhúsalofttegunda, sama hvað Svandís fullyrðir eða borgar fyrir okkar hönd.

 

Umhverfisráðuneytið hefur ærin verkefni heima fyrir, sem þola enga bið, enda atvinna og afkoma fólks gjarnan í húfi, eins og með rafmagnslínurnar um daginn. En austur ráðherrans á peningum og tíma út í loftið verður að hætta.

Súrnun sjávar hinn „duldi vandi“ loftslagsbreytinga

Loftslags- réttlæti strax!

Mótmælendurnir í Kaupmannahöfn kalla: „Climate Justice now!" Sama hugsum við, en með öfugum formerkjum. Loftslagsráðstefnan og peningaplokkið af Íslendingum sem henni og ríkisstjórninni fylgja er fyrirtaks dæmi um hámark óréttlætis og ósanngirni á hendur landanum. Allt er á sömu bókina lært eins og Icesave/IMF/ESB pakkinn: fulltrúar okkar gæta ekki hagsmuna okkar nægilega og ættu að halda sig heima.

Viti menn, þróunarríkin vilja peninga!

Nú er staðan þannig á loftslagsráðstefnunni í Kaupmannahöfn að þriðja heims ríkin vilja hvort tveggja, að iðnríkin borgi himinháa þróunaraðstoð í nafni loftslagsmála og að ríku ríkin borgi fyrir syndir sínar, að hafa mengað heiminn frá iðnbyltingunni til vorra daga.  Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra vill halda Íslandi í þessum hópi „ábyrgra“ ríkra landa, vera í portvínsklúbbi gamalla iðnríkja, sem hafa marga fjöruna sopið í meðferð sinni á umhverfinu öllu.

Svandís greiðir skaðabætur frá ábyrgum Íslendingum

Ráðherrann vill að ungir Íslendingar fari eftir ákvörðunum ESB og greiði fyrir tvö hundruð ár af kolamokstri og olíubruna meginlandanna út í andrúmsloftið, þótt öllum sé ljóst að Ísland beri nær ENGA ábyrgð á því sögulega dæmi, þar sem mengun landsins var skorin niður við trog rétt eftir að hún komst af stað. Íslenskir grísir gjalda, gömul meginlandasvín (auk íslenskra ráðherra) valda. Það væri eins út í hött fyrir okkur að greiða þær skaðabætur eins og stríðsskaðabætur eftir heimsstyrjaldirnar tvær. Hver sá sem tölurnar skoðar, sér að við skuldum umheiminum ekki neitt vegna þessarra mála.

Borgað fyrir að vera til

Hin vitleysan er jafnvel verri, að borga þriðja heiminum (með hvaða peningum, spyr ég?) fyrir það að höggva ekki trén sín og að flytja af 50 sm háum eyjum upp á meginlandið, eða allan spillingarpeninginn sem fer í ríki eins og fjölda gímalda í Mið- Afríku. Það gildir einu hvað þessi sósíalistamokstur út í loftið er kallaður eða hvernig hann er færður inn í fjárlög Íslands: Þessu verður að linna og það strax, sérstaklega núna þegar á að skera niður alls kyns nauðsynlega þjónustu hjá okkur í heilbrigðis- og menntakerfinu.

Hugmyndir að ófriði

Hvernig ná svona út- úr- kú hugmyndir að verða til og samþykktar, eins og þær að við eigum að borga skaðabætur út um allar trissur svo að afvegaleiddu kaffihúsafólki  í vestrænum stórborgum líði betur í viðleitni sinni við það að hita ekki heiminn um meira en 2°C að meðaltali á næstu 40 árum? Kreppan virðist amk. vera víðs fjarri.

PS: Kortin hér sýna annars vegar grafískt hlutfallslega reiknaða skiptingu losunar gróðurhúsalofttegunda og hins vegar árlegt losunarmagn eftir hópum.

Kylfum beitt í Kaupmannahöfn

Loftslagsafleiður: nýjasta nýtt!

Eitt helsta bragð loftslagspólitíkusanna er að lofa langt fram í tímann, nú tífalt kjörtímabil þeirra eða 40 ár. Vonlaust er að dæma um útkomuna svo langt í framtíðinni og alls ekki í nálægð, þar sem ljóst er að aðgerðir manna breyta ekki veðurfari, amk. ekki á skömmum tíma.

 

Spáð í fjarlæga framtíð

Afleiðuhugsun hefur því tekið við: Ekki miðað við raunstöðu, heldur eru  einstaka breytur magnaðar upp fertugfalt í fjarlæga framtíð og veðjað á útkomu mála. Þannig þarf þá ekki að gera upp vandamál augnabliksins eða að horfast í augu við raunveruleikann, heldur að búa til magnaðar framtíðarlausnir á hugsanlegum framtíðarvandamálum. 

 

Afleiðumarkaðurinn tekur málefnin yfir

Bankageirinn var orðinn gegnsýrður þessari afleiðuhugsun þegar yfir lauk, en nú hefur þessi veðmálastarfsemi færst til borga,  ríkja og seðlabanka þeirra. Stjórnmálamenn yfirfæra þessa aðferðarfræði líka yfir á „helstu“  málin, eins og losun gróðurhúsalofttegunda (GHL), sem færast þá í kauphallirnar og eru helsti vonarpeningur ofurbraskaranna eftir að bankaheimurinn hrundi. Stjórmál og kauphallarviðskipti tengjast þar nánum böndum, en það er gjarnan undirrót spillingar. Grundvallartilgangur grasrótarinnar, að draga verulega úr losun GHL og kæla heiminn er þar með æ fjarlægara markmið.

 

Í pappírsbáti á rúmsjó

Umhverfisráðherra, Svandís Svavarsdóttir, siglir út á þetta reginhaf umhverfisafleiðumarkaðanna á pappírsbáti í stað þess að haldi sig heima og takast á við alvöru vandamál. Þetta er sannarlega ekki ferð til fjár nema fyrir aðra, að vanda.

80% minnkun á losun fyrir 2050

Yfirgengilegur barnaskapur á okkar kostnað

Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra er komin á skrið aftur að veikja helstu stoðir þjóðarinnar, nú í Kaupmannahöfn. Afglöpin eru nær daglegt brauð þar á bæ og fólskan ríður ekki við einteyming. Henni sést ekki fyrir, frekar en fjármálaráðherranum, í einbeitni sinni að setja mark sitt svo ærlega á söguna að hún gleymist aldrei.

Hagur Íslands fyrir bí

Hagur Íslands vænkast verulega ef loftslagsráðstefnan í Kaupmannahöfn  fer út um þúfur. Aðalástæða þess er sú að Svandís fer þangað beinlínis í þeim tilgangi að leggja álögur á Íslendinga þegar leiðtogar amk. 100 þjóða berjast fyrir rétti sínum og reyna að láta aðra borga, þm.t. Íslendinga.  Enn er sjálfstæðinu fórnað með því að láta ESB ákveða fyrir okkur hvaða loftkvóta við munum hafa og með því að hafna sérstöðu Íslands í umhverfismálum.

Íslendingar greiði fyrir iðnbyltinguna

Svandís vill að Íslendingar borgi fyrir iðnbyltinguna og uppgang Vesturlanda. Samkvæmt þeim fræðum sem hún aðhyllist, þá eru uppsöfnuð vandræði Vesturlanda á 100-200 árum búin að koma heiminum í þá stöðu að veðurfar er hlýnandi, sem þykja víst mikil vandræði. Þriðjungi jarðarbúa, Kínverjum og Indverjum finnst að iðnríkin eigi að fjármagna og greiða fyrir þessar gömlu syndir á meðan þeir haldi áfram fullum vexti. Svandísi & Co. finnst það réttmætt að miðað sé við höfðatölu og prósentuaukningu síðan í árdaga, ekki heildarmagn. Það þýðir, að þótt þriðji heimurinn bókstaflega kæfi heiminn allan í kolapústi, þá er prósentan af CO2 losun á mann innan marka, en við fámennið erum út úr korti, af því að við förum örfá á bíl í vinnuna og stundum orkufrekan, skilvirkan og umhverfisvænan iðnað.  Við ættum því að vera nokkrar milljónir og hafa það skítt, til þess að tölurnar séu í lagi samkvæmt Svandísar- og Þórunnar- fræðum.

 Umhverfisráðherrar og andstæð fjármál

Flestir geta verið sammála um það að umhverfisráðherrar eru ekki kosnir til þess að höndla með efnahagsmál. Þau voru kosin til þess að bjarga heiminum frá glötun, vernda náttúruna fyrir öllum vondu körlunum, sama hvað það kostar og raunar sama hvaða náttúra það er. En nú ber svo við að þeim er að takast að gera umhverfismál að einu helsta efnahagsmáli heimsins með því að koma á loftkvótakerfi. 

Svandís lætur okkur borga

Aðalmálin eru því núna: Hve mikinn kvóta fær hver þjóð og hver á að fjármagna og borga til þess að hitaaukning heimsins fari að hægja á sér eftir nokkra áratugi? Svar Svandísar (og Þórunnar áður) er þetta: Íslendingar borga. Þrátt fyrir hitaveituna, 99% endurnýjanlegu orkuna í rafmagnsframleiðslunni, lága mengunarstigið og háu framleiðnina á mann þá eigum við að láta sem eitthvað af öllu þessu dæmalausa vafstri sé okkur að kenna og að við megum blæða fyrir heiminn. Við „öxlum ábyrgð“ og greiðum milljarða króna út í það óendanlega. Hljómar þetta ekki kunnuglega? Er þetta kannski innbyggt í gen hennar að láta aðra líða fyrir vitleysuna í sér?  Hver fékk annars þá brilljant hugmynd í samningaumleitunum þegar í apríl að íslenska ríkið yrði gert ábyrgt fyrir Icesave?

Megi loftslagsráðstefnan í Kaupmannahöfn klúðrast á sögulegan hátt. Þá kemst frekar á friður í heiminum, með þeim aukabónus að Íslendingar þurfa ekki að borga reikninginn fyrir alla hina, sem er aðaltískan um þessar mundir.

Drög Dana gagnrýnd harkalega