Smá- mál sem hliðrast til?

Nú þegar Sigmundur Davíð heldur pönnukökunum og mjólkinni sín megin (á mynd mbl.is) en Bjarni vinnur á tölvunni og skuldsett heimili eru í deiglunni, þá er hætt við að ESB-umsókninni verði stungið undir stól á meðan, í stað þess að draga hana til baka strax og hefja ekki aðlögun aftur við þá stórbændur í Hruna nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu. 

ESB í dvala? 

Þögnin um ESB- málið veldur manni trega, því að þá er enn ein miðjumoðslausnin látin yfir okkur ganga, að Össurar-hlé sé gert á aðlöguninni, sem heldur áfram á bak við Potemkin- tjöldin í 2-3 ár til þess að friða hægri Krata sem kusu annan hvern flokkinn í þeirri von um að þetta reddist allt að ESB-hætti með Lissabon- aðferðinni. Ef svo færi, þá segði Bjarni að annað hafi ekki verið hægt í þröngri stöðu en að gagna á bak Landsfundar- samþykktinni um slit strax. Sigmundur Davíð má allt núna og hefur alla góða með klóroform- púða á þetta mál þar til Evran er sprungin og slitin eru sjálfgefin. 

Kerfið mallar 

En á meðan heldur tjónið af ESB- aðlöguninni áfram. Svo vakna upp spurningar, t.d. hvort pólítíkusum, nærri því hvar sem þeir standa, líki ekki bara mætavel þessi miðlæga Rómar-Kremlar búrókratía sem færir öllu kerfinu völd og festir þau í sessi og fólkið sem þar vinnur. Ráðuneytin eru ekki endilega skilvirkust að hætti ESB, heldur allt eins hvernig þau þróuðust í gegn um tíðina hjá okkur með breyttum háttum. Núna efast maður um ráðherravaldið sjálft, þar sem allt úir og grúir af nefndum og ráðum en ótal ólíkir málaflokkar tilheyra hverju ráðuneyti. Arfleifð Jóhönnu verður erfitt að afmá, þar sem beinar upplýstar ákvarðanir með skýra ábyrgð ráðherrans eru torfundnar.

Kannski verða nýir ráðherrar með bein í nefinu.

 

  

Ræða einföldun á skattkerfinu