Ykkur tókst þetta, ESB- konunum!

Niðurstöður ESB- aðildarkosninganna láta sjálfstæðisfólk horfast í augu við þá staðreynd að 70-80% þeirra er á móti drottnandi skrifræðishætti ESB og vill ekki afsala sjálfstæði Íslands til ESB. Landsfundurinn sýndi þetta. Stóru mistökin þar voru að reyna að friðþægja ESB sinna í stað þess að hvetja þau til þess að kjósa ESB- flokkinn, Samfylkinguna og láta fundi sjálfstæðisfólks í friði.

Kosnar til þess að framfylgja stefnu flokksins

Maður er annað hvort með eða á móti ESB- aðild. Það er flestum vel kunnugt hvernig það batterí  starfar og virkar (ekki). Þorgerður Katrín og Ragnheiður Ríkharðsdóttir opinbera sig loks almennilega sem ESB sinna, en Þorgerður Katrín getur þó aldrei stigið alveg í ESB fótinn af ótta við reiði fjöldans í Sjálfstæðisflokknum. Altént er það ljóst að hefði hún þorað því í formannskjörinu eða í kosningunum, þá hefði henni verið hafnað. Nú segir hún að skoðun sín hafi alltaf legið fyrir. Það er ekki rétt, hún var eins og véfréttin í Delfí á þessum örlagatímum og toppaði tvískinnunginn alveg núna í ESB kosningunni, að sitja hjá! Hver kýs þingmann eða varaformann til þess að hún sitji hjá við atkvæðagreiðslur og láti hina ráða, af því að hún á svo marga vini á báðum stöðum? En nú er það orðið of seint, af því að þær Evrópuástar- systur fóru með veggjum og töluðu í tvær áttir allt fram að ESB- kosningu.

Hver er sannfæringin?

Nú gætu Kvislingarnir sagt að þessi undanskot frá and- ESB stefnunni hafi ekki skipt máli vegna þess að enn vantaði eitt eða tvö atkvæði, en það væri heldur ekki rétt, því að þeirra vægi í ESB- þreifingunum hafði óneitanlega áhrif á önnur vafaatkvæði. Nú skýlir sér hver sem betur getur á bak við sannfæringu sína, en hvar var sú sannfæring í síðustu kosningum þegar frambjóðendur gátu átt von á útstrikunum sem endurspegluðu vægi kjósenda hvers flokks? Þær sáu réttilega að skýrt já við ESB hefði strikað þær út, enda er skýr fylgni við ESB aðeins hjá um 20% kjósenda flokksins.

Við hvern er barist?

Að svo komnu máli fer því best á því að hver mæti örlögum sínum í takt við skoðanir hans eða hennar. Pétur Blöndal alþingismaður benti Ragnheiði Ríkharðsdóttur kollega hans  á rökréttustu leiðina fyrir hana (og þá líkast til varaformanninn?) að stofna eigin flokk utan um þessar sér- skoðanir, sem dagar síðan uppi. Fjöldinn í Sjálfstæðisflokknum tæki því fagnandi að fá skýrar línur dregnar í komandi bardaga, svo að vitað sé við hvern er barist, ESB- kerfissinnana í Samfylkingunni í stað nöðru við brjóst sér.

 

Myndband af landsfundi Sjálfstæðisflokksins:

http://wms0a.straumar.is/xd/ThorgerdurKatrinvaraform.wmv

 

Búið að sækja um ESB-aðild

Slepptu biti þínu, Steingrímur J. !

Steingrímur J. vill að við berjumst við að borga, þegar erlendar skuldir Íslendinga eru 13- 15.000 milljarðar króna! Hann lét skrifa upp á erlendan Icesave- samning án þess að lögfræðingar Seðlabankans kæmu nálægt honum, eins og það kæmi þeim ekkert við! Ekki var farið fram á álit þeirra. Núna þegar þeir munu birta álit sitt, þá telur  formaður utanríkismálanefndar að þetta sé pólitík og að þeir vinni bara fyrir Davíð.

Þessu sjónarspili þarf að ljúka sem fyrst og alls ekki með samningi um Icesave, sem er einungis birtingarmynd hluta bankagjaldþrotanna og afskiptum ríkisins af eignum þrotabúa þeirra. Það er nokkuð ljóst að allar eignir þrotabúanna og 11 þúsund milljarða króna skuldir bankanna og tengdra fyrirtækja verða að sameinast og verða gerðar upp saman, þar sem kröfuhafar sameinast um uppgjörin.

En til þess að það gerist verður ríkið að hætta kennitöluflakki sínu, leggja árar í bát og viðurkenna að neyðarlögin voru mistök. Á móti þyrftu kröfuhafar að lofa að fara ekki í mál, sem myndu taka næstu 5-10 ár ella og draga úr okkur allar tennur, enda er réttur alvöru veðkröfuhafa líkast til þeirra megin, ólíkt Icesave málinu.

Þyngsta þrautin verður að fá vinstri stjórn til þess að hætta ríkisafskiptum sínum af hverri athöfn mannsins.  Ríkisstjórnin vill svo gjarnan eiga við eignir bankanna og ráða örlögum fyrirtækjanna að þetta verður erfiðasta verkefnið, að fá steinbítinn til þess að sleppa biti sínu, sem hann gerir aldrei. Því verður að skera hann lausan.

Stefna í að vera yfir 200%

Skræfurnar sitja hjá

Skræfurnar munu eflaust sitja hjá við atkvæðagreiðslur um þjóðaratkvæði vegna aðildarviðræðna við ESB. Þær geta aldrei stigið almennilega í annan fótinn og fara því hvergi. Loksins þegar þær koma út úr ESB- skápnum, þá er það orðið of seint, samningaviðræður án almennilegs umboðs hafnar við ESB sem skila engu.

 

Skræfur þessar tefja almennilegt flokksstarf hjá Sjálfstæðisflokki og Vinstri Grænum, þar sem 80% hrein andstaða er við ESB- aðild í báðum flokkum. Framsókn þarf líka að eiga við þetta, en þar er líklega ESB prósentan hærri.

 

Heimtið að þingmenn „ykkar“ taki afstöðu, hver fyrir sig, með eða á móti. Skræfurnar sitja hjá og láta aðra um að standa í eldlínunni.

 

 

Vonast til að ESB-mál verði leitt til lykta á Alþingi í vikunni

Ágæti Vinstri- græn kjósandi!

Kaust þú ESB í vor? Kaust þú Icesave ofurskuldbindingu kynslóðanna? Kaust þú að „verða að“ gera þetta og hitt ógeðfellt  vegna pólitískra hrossakaupa? Kaust þú bara Steingrím J. en ekki Guðfríði Lilju, Atla, Ögmund frænda minn og öll hin?

Ég spyr af því að ég hlýt að hafa misskilið eitthvað herfilega, þar sem ég hef fylgst mjög vel með fréttum og bloggum sl. tvö og hálft ár.

Enginn barinn til ásta á ESB

Lýðræði í stað sendinefndar með opið tékkahefti

Við höfum nú öll fengið að sjá hvernig fulltrúar þjóðarinnar hafa farið með samningsmarkmiðin í Icesave. Ef þeir fá álíka opið samningsumboð til ESB- samningsumleitana án þess að þjóðin fái að segja álit sitt á því, þá er sami gapuxahátturinn endurtekinn, samningsdrög dregin upp sem eru langt frá vilja fólksins og okkur síðan sagt að niðurstaðan sé eina lausnin, búið að mála okkur gersamlega út í horn.

Margumrætt álit ESB þjóða á Íslandi fer síðan veg allrar veraldar þegar þjóðaratkvæðagreiðslan eðlilega kolfellir samkomulag sendinefndarinnar. Í stað þessara forkastanlegu vinnubragða er eðlilegt að við segjum álit okkar á þessu máli beint í þjóðaratkvæðagreiðslu, ekki háð öllum öðrum málum sem tengjast mismikið flokkapólitík í hverjum stjórnmálaflokki, enda ekki eining innan neins þeirra um ESB- málin nema innan  Samfylkingar. Sjálfsagt er andstaðan við lýðræðislegan framgang þessara ESB- mála þessvegna mest hjá þeim flokki, en þjóðin öll á ekki að þurfa að líða fyrir það frekar en síðasta ævintýri utanríkisráðherra þeirra, kosningaslaginn um sæti í Öryggisráði Sameinuðu þjóðanna.

Þjóðaratkvæðagreiðsla um aðildarviðræður að ESB er eina raunhæfa lausnin á því hvort rétt sé að halda í þá ögurátt eða að halda sig heima og leysa sín mál í ró og spekt. Ekkert okkar vill sjá Icesave2 í öðru veldi gegn ESB. Tími hinna opnu tékkahefta ríkisins á að vera liðinn.

Rætt um ESB á Alþingi í dag

Davíð um ESB- Svía

Davíð Oddsson mælir manna heilastur í merku viðtali Agnesar Bragadóttur blaðakonu við hann sem birtist í Mbl. á bls. 12-14 í dag. Meðal margra gullkorna er þetta um Svía vegna Icesave og ESB:

„Svíar hafa gengið fram í þessum málum með algjörlega forkastanlegum hætti. Þeir hafa algjörlega tekið afstöðu með Evrópusambandsþjóðunum, Bretum, Hollendingum og Þjóðverjum, gegn Íslendingum og hagsmunum þeirra. Norðmenn og Danir hafa óviljugir gengið með. Ef almenningur í Noregi og Danmörku vissi að það er verið að misnota svokallaða vináttu okkar með þeim hætti að skuldbinda okkur til þess að taka á okkur skuldabyrðar sem við getum alls ekki risið undir, gegn því að fá lán frá þessum löndum, þá yrði mjög mikil reiði almennings í þessum löndum í garð eigin stjórnvalda og að sama skapi samúð með okkur. Nú er reyndar komið fram í fréttum, að Norðmenn segja að þeir sem haldi því fram að lánveitingar Norðmanna til Íslendinga séu tengdar lausn á Icesave-deilunni, fari með ósannindi. Svo eru einhverjir kjánar hér að segja að við eigum endilega að reyna að komast inn í Evrópusambandið á meðan Svíar eru þar í forsvari. Svíar hafa reynst okkur fjandsamlegastir af öllum í þessu Icesave-máli, þannig að með miklum ólíkindum er og ég held að við ættum að sækja sem minnst til þeirra.“

 

Eftir Icesave- þvingun vinstri stjórnarinnar næstu daga kemur síðan næsta þvingunarbylgja á þingi, umræður um ESB- viðræður. Eltingarleikurinn við Svía er hlálegur, sbr. að ofan, en einnig af því að klíkukerfi ESB opinberast þar. Hverju máli á að skipta hvort Suður- Evrópsk þjóð er í forsvari eða norræn? Gætir ekki þessa sama fræga jafnræðis alltaf hjá ESB? Allir eiga vera svo óskaplega jafnir, en þegar norrænir „bandamenn“ okkar eru í forsvari, þá á Íslandi að ganga betur. Gengur okkur þá ekki verr eftir þann stutta tíma?

Ekki setja þjóðina á hausinn

Allt sem þú þarft að lesa er komið fram

Afsal réttar Íslands í Icesave er nægt lestrarefni fyrir flesta.  En þessar tvær greinar hér vekja mann enn frekar til umhugsunar. Önnur er um það hvernig Bretar geta takmarkalaust nýtt sér ýmiss úrræði að eigin geðþótta og án þess að gefa upp ástæðu (feitletranir ÍP):

„15.2 Úrræði“

.....

 „Hver þau réttindi eða heimild, sem lánveitanda er heimilt að nýta sér samkvæmt samningi þessum eða ákvörðun sem lánveitanda er heimilt að taka (þ.m.t., án takmarkana, aðgerð, málefni eða atriði sem lánveitandi samþykkir, tilgreinir, ákvarðar, ákveður eða tilkynnir Tryggingarsjóði innstæðueigenda og/eða íslenska ríkinu), má lánveitandi nýta sér eða grípa til, algjörlega og án nokkurra takmarkana, að eigin geðþótta á hverjum tíma og er ekki skuldbundinn til að gefa ástæður fyrir því.“

 

Hin er þessi fræga „endurskoðunar“ klausa sem á að koma okkur svo vel ef IMF líst ekki á skuldaþol okkar miðað við nóv. 2008, en IMF hefur einmitt sagt núna að aðstæður séu mun verri en þeir höfðu upplýsingar um á þeim tíma:

 

„16. BREYTTAR AÐSTÆÐUR

16.1 Þegar breytingar verða á aðstæðum

Þessi grein (16. gr.) á við sýni nýjasta IV. greinar úttekt Alþjóðagjaldeyrissjóðsins á stöðu Íslands að skuldaþoli þess hafi hrakað til muna miðað við slíkt mat Alþjóðagjaldeyrissjóðsins frá 19. nóvember 2008.

 

16.2 Fundur til að fjalla um breyttar aðstæður

Lánveitandi fellst á að, ef aðstæður samkvæmt þessari grein (16. gr.) koma upp og íslenska ríkið óskar eftir því, verði efnt til fundar og staðan rædd og íhugað hvort, og þá hvernig, breyta skuli samningi þessum til að hann endurspegli þá breytingu.“

 

Hvílíkur munur að hafa þessa grein inni! Steingrímur J. og Jóhanna hafa margítrekað mikilvægi þessarar einstöku greinar, sem enginn hefur fengið nema Ísland. Enda dytti engum öðrum í hug að setja svona tilgangslausa grein inn, án allrar skuldbindingar lánveitanda, nema til þess að nota til fegrunar í pólítískum tilgangi hvors aðila fyrir sig.

Á sjötta bankadegi eftir greiðslufall Íslands í samningnum, þá mega Bretar gjaldfella alla skuldina með vöxtum, amk. 700 milljarða króna. Hvernig samningsaðstöðu heldur fólk þá að Ísland sé komið í á þeim tíma? Alls enga, einungis þá að benda á eignir.

 

Nauðungarkostur skv. Íslenskri orðabók er:„Harður kostur sem einhverjum er þröngvað til að sæta“. Steingrímur J. hefur nú staðfest (ólíkt fyrri yfirlýsingum) að ESB, Skandinavía og  IMF hafi myndað blokk og þröngvað Íslenskum ráðamönnum til þess að samþykkja það sem í þessu plaggi felst. Það er ekki samningur, heldur kúgun. Af hverju ætti Alþingiað staðfesta yfirlýstan kúgunar- „samning“? Samningur er: „samkomulag, sátt, sáttmáli“. Icesave- plaggið sem liggur fyrir Alþingi er ekkert slíkt. 

Hver sá þingmaður sem situr hjá (lesist: samþykkir) eða staðfestir Icesave- samkomulagið gerir það þvert gegn vilja þjóðarinnar, þar sem 60-70% andstaða er við þá staðfestingu í Gallup- könnun. En þingmaðurinn telur sig kannski vita betur en þjóðin eins og Ingibjörg Sólrún (úps., ég nefndi bannorðið) af því að hann hefur lesið yfir meira af leyniskjölum í sérherbergi. En hann ætti frekar að lesa skýru greinarnar sem þegar hafa komið fram um afsal réttar okkar og það hvernig tekið verður á óumflýjanlegu greiðslufalli íslenska ríkisins.

Samt mun hann staðfesta samninginn, enda skipta óþægilegar staðreyndir engu máli lengur.

Ekki öll gögn komin fram

Frumvarp um Weimar- Ísland

Nú verður frumvarp um stærstu skuldbindingu Íslandssögunnar lagt fram á Alþingi, án þess að aukinn meirihlutastuðningur sé fyrir því á þingi, jafnvel ekki einfaldur meirihluti sem styður það. Bráðaþörf er á því að breyta lögum landsins um meðferð slíkra mála  þannig að það sé til samræmis við mikilvægi eða skuldbindingu, sbr. lög um hlutafélög, þar sem krafist er amk. 2/3 hluta atkvæða til slíkra ákvarðana, sem hafa afgerandi áhrif á starfsemina um ókomna tíð.  

Raunar ætti að krefjast þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave samninginn, enda eiga þeir fulltrúar sem sum okkar kusu á þing ekki að geta fengið til umráða undirritaðan óútfylltan tékka, stílaðan á þrældóm okkar langt fram í tímann vegna ævintýra gjaldþrota einkafyrirtækja.  Þetta finnst flestum gefa auga leið, en lúðraþytur fylkinganna bylur svo í eyrum, að almenningur játar sig sigraðan og segir við alþingismennina: „skrifið undir, allt fyrir friðinn, kannski verða þjóðirnar mildari við okkur fyrir vikið“.

Hvar í stjórnmálaflokki sem þú stendur, ekki gefast svona upp! Við hin þörfnumst þín í kjörkuðum hópi einstaklinga sem kallast Íslendingar og vilja búa á fjarlægu, gróðurlitlu skeri í norðurhöfum. Nóg er okkar eigin skuldaánauð, þótt við tökum ekki á okkur sjálfviljug skuldir ráðvilltra milljarðamæringa sem flugu sitt Íkarusaflug upp í sólina.

Látum Íkarus falla án okkar hjálpar. Höfnum Icesave- „samningunum“.

 

Um Ikarus af Wikipediu: http://en.wikipedia.org/wiki/Icarus

“Before they took off from the island, Daedalus warned his son not to fly too close to the sun, nor too close to the sea. Overcome by the giddiness that flying lent him, Icarus soared through the sky curiously, but in the process he came too close to the sun, which melted the wax. Icarus kept flapping his wings but soon realized that he had no feathers left and that he was only flapping his bare arms. And so, Icarus fell into the sea…”

Icesave-ábyrgð úr ríkisstjórn

Staðreyndir um Icesave standa

Áköf leit mín að lögfræði í plaggi Jakobs R. Möller skilaði litlu. En álit um það hvað væri algengt eða fátítt í samningum er víða að finna, einnig skoðanir á hinum ýmsu málum, en bein rök gegn neikvæðri túlkun lærðra lögspekinga eru afar rýr. Eftir stendur óhaggað:

• Um verulegt afsal réttar til málskota er að ræða. Þjóðaréttur fellur niður að mestu leyti.
• Eftir greiðslufall (5 daga) þyrfti ríkið að benda á eignir hérlendis og erlendis fyrir jafnvel hundruðum milljarða króna.
• Ekkert þak er á skuldarupphæðinni.
• Engin takmörkun er á því hlutfalli þjóðarframleiðslu Íslands sem greiða þarf árlega.
• Skuldina má gjaldfella alla við minnsta greiðsludrátt ( jafnvel annarra skulda).
• Nær 100% öruggt er að ríkið greiði 300 milljarða í vexti, án bóta.
• Endurskoðunarákvæðin hafa EKKERT skuldbindingargildi fyrir Breta/Hollendinga.
• Ef dómstólar dæma Neyðarlögin ógild, þá er Icesave- skuldin ofboðsleg (800 ma+).
• Ef dómstólar dæma öðrum veðhöfum Landsbankans í hag, þá er öll Landsbanka- skuldin ofboðsleg (1000 ma+).

Ofangreindar fullyrðingar hafa ekki verið hraktar lögfræðilega. Þvert á móti, staðfestar. Hvaða staðreyndir nægja eiginlega til þess að meirihluti þingmanna sannfærist?

Hagstæð ákvæði Icesave

Hæstaréttardómari staðfestir afsal

Jón Steinar Gunnlaugsson hæstaréttardómari birti hnitmiðaða grein í Mbl. í dag (bls.15) þar sem hann lýsir þeirri skoðun sinni að afsal felist í Icesave samningunum. Aðalefnið er þó það að íslenska þjóðin eigi að fá úrlausn hlutlausra dómstóla um það hvort hún skuldar Icesave- féð:

 

„Icesave-samningarnir snúast í raun og veru um hvort við Íslendingar eigum að njóta þessa helga réttar í viðskiptum okkar við fyrrnefndar þjóðir. Það er nefnilega verið að semja við þær um afsal hans (feitletrun ÍP). Þær vilja fá fram viðurkenningu okkar um að við skuldum þetta án þess að leyfa okkur að njóta þess grunnréttar sem þær segjast sjálfar virða, bæði gagnvart sínum eigin borgurum og einnig í deilum milli þjóða, að allir skuli hafa aðgang að dómstólum til að láta dæma um réttindi sín og skyldur.“

 

Magnús Thoroddsen, fyrrverandi forseti Hæstaréttar hefur einnig lagt áherslu á ofangreint. Hann telur EFTA- dómstólinn réttan aðila til þess að dæma í málinu. En staðfesting Alþingis á Icesave- samningnum afsalar okkur þeim málskotsrétti. Bretar og Hollendingar hafa fullyrt að samningunum verði ekki breytt. Því er augljóst að Íslendingar eiga ekki annarra úrkosta völ en að hafna samningunum.

 

 

Icesave gæti fellt stjórnina

Gjaldeyrishöft: „svindlarar“ í hverju horni?

Gjaldeyrishaftalögin eru svo hamlandi á eðlileg viðskipti (t.d. vegna tíma og kostnaðar) að stærstu útflutningsfyrirtækin teljast brotleg þótt þau séu t.d. einungis að borga efniskostnað beint erlendis eða af erlendum lánum sínum þar. Hvorugt kemur krónunni nokkuð við, en haftalögin banna þetta. Fyrirtæki ættu ekki að teljast svindla þótt þau verji sig gífurlegri gengisáhættu með því að safna í gjaldeyrissjóð, hvar sem hann er í löglegu umhverfi en ekki  í skattaparadísum.

Það er grundvallarfrelsi á alþjóðlegum viðskiptum að mega ákveða hvar peningar eru geymdir, í  innlendum eða erlendum banka, sérstaklega á þessum válegu tímum þegar bankar út um allt eru í raun gjaldþrota og vel það eins og okkar þrír eru. Nýju kennitölurnar hér blekkja engan hugsandi mann;  á bönkunum hvíla ábyrgðir upp á þúsundir milljarða króna. Útflytjandi sem fær andvirði afurða sinna greitt í erlendum gjaldeyri ætti ekki að þurfa að sæta því að ríkið taki andvirðið inn í sinn platbanka og inn á platgjaldeyrisreikninga, sem ekki er hægt að fá gjaldeyri út úr aftur að vild, enda ákveður svo ríkið platgengi í krónum á gjaldeyrinn, þegar andvirði hans er leyst út.

Ríkið, með öllum sínum undirfyrirtækjum,  endar fljótt með það að verða eini aðilinn sem má eiga eðlileg viðskipti án afskipta. Aðrir verða að sækja um leyfi fyrir hverri aðgerð, annars eru þeir útmálaðir svindlarar af Bankasýslu Ríkisins, Gjaldeyrishaftaeftirliti Ríkisins, Fjölmiðlaeftirliti ríkisins eða hvaða nýrri stofnun sem vinstri stjórninni dettur í hug að koma á legg. Þar með mótast álit þorra manna á alvöru útrásarfólki sínu.

Fara framhjá gjaldeyrishöftum

Ólæs forsætisráðherra Samfylkingar?

Annað hvort er forsætisráðherra Samfylkingar ólæs eða að hún hefur ekki lesið yfir Icesave- samninginn með lögfróðu fólki, samninginn sem hún lét skrifa undir.

Sinnaskipti hennar héðan af skipta engu: hún hefði átt að vita betur en að veðsetja ríkiseignirnar.

Síðan hefur margnefnd 15. grein samningsins (til varnar Íslandi) ekkert skuldbindingargildi, heldur aðeins að „hefja viðræður, ef, þá hvort og hvernig“!!!

Hræðsluáróður, segir Jóhanna

Þýðing Magnúsar Thoroddsen hrl.

Hér er þýðing Magnúsar Thoroddsen hrl., fyrrverandi forseta Hæstaréttar á  grein 16.3 Icesave samningsins við Hollendinga (sem er nauðalíkur breska samningnum):

 „ Afsal á griðhelgi fullveldis

Bæði Tryggingasjóðurinn og Ísland samþykkja algerlega hvers konar málsókn gegn sér í sambandi við hvaða deiluefni, sem upp kunna að koma og hvers konar annað réttarúrræði gegn sér, þar á meðal aðför eða fjárnám,  í hvaða eignum eða réttindum ( án tillits til hvaða nota þau eru ætluð) samkvæmt hvers konar úrskurði eða dómi.

Ef  Tryggingasjóðurinn eða Ísland, eða hvers konar eigur eða réttindi þeirra,  eiga rétt á griðhelgi í einhverri lögsögu frá málshöfðun eða birtingu annarra skjala í tengslum við hvaða deilu sem er, eða eiga rétt á hvers konar annarri griðhelgi frá lögsögu, lögsókn, dómi, fjárnámi, kyrrsetningu  ( þótt það sé  áður en dómur gengur til þess að tryggja aðför eða annað réttarúrræði)  eða annars konar lögsókn, þá er hér með óafturkallanlega fallið frá griðhelgi á eins algeran hátt og lög viðkomandi lögsögu leyfa.

Bæði Tryggingasjóðurinn og Ísland lýsa því einnig óafturkallanlega yfir, að þau samþykki, að gera ekki kröfu um griðhelgi sjálfum sér til handa eða vegna eigna eða réttinda hvors um sig.“

 

Hversu takmarkaða ábyrgð telur þú ábyrgð Íslands nú vera? !

Fyrri greinar ÍP:

Milliríkjadeilan varð að bresku einkaréttarmáli

Með byssuna í hnakkann og bundið fyrir augun

Klýfur varaformaður flokkinn með Icesave og ESB?

 

 

Icesave-samningar birtir í dag

Milliríkjadeilan varð að bresku einkaréttarmáli

Ríkissjónvarpið birti grein úr Icesave- samningnum á 17. júní. Ef Alþingi staðfestir hann, þá afsalar íslenska ríkið sér rétti til varna í þjóðarétti, en getur einungis varist í breskum einkamálarétti.  Allar eigur og réttindi ríkisins yrðu þar settar að veði án takmarkana, verði greiðslubrestur, þar sem samningurinn yrði allur gjaldkræfur. Þar mætti m.a. ganga að eftirfarandi eignum:

• ·         Landsvirkjun
• ·         Gullbirgðir Íslands, (sem geymdar eru í Seðlabanka Englands).
• ·         Auðlindaréttindi í hafinu, fiskurinn í sjónum
• ·         Varðskipin (sem mætti kyrrsetja)
• ·         Byggingar, þjóðvegir osfrv.

Enginn íslenskur þingmaður, sama hvaða stjórnmálaflokki hann tilheyrir, getur staðfest þennan nauðungarsamning án þess að fremja landráð, þar sem um öryggi landsins er að tefla.

Við eigum annarra úrkosta völ: að gera hvað sem er annað en að staðfesta samninginn.

Harðasta milliríkjadeilan

Með byssuna í hnakkann og bundið fyrir augun

Steingrímur J. staðfestir að Icesave- gjörðin er á milli einkaaðila, banka og tryggingarsjóðsins og þess vegna fáist hann ekki birtur. Þetta er ekki þjóðasamningur. Lymska Breta í því að draga okkur út úr þjóðarétti yfir í breskan einkamálarétt kemur í veg fyrir það að Alþingi taki einu vitrænu ákvörðunina og hafni samningnum.  

 

Samningur þessi er ein allsherjar lögfræði- gryfja fyrir Íslendinga, það staðfesti einn lögfróðasti maður Íslands í gær við mig, eftir að hafa skoðað ósköpin. Óháð pólítík, þá skrifar engin heilvita maður undir slíkt afsal almennra grunnréttinda manna, hvað þá fyrir hönd heillar þjóðar, án þess að hver grein samningsins sé opinberuð.  Semsagt, skrifað undir með bundið fyrir augun og með kalt byssuhlaupið við hnakkann. Nei takk!

 

Vinsamlegast kíkið á færslu mína frá því í nótt og athugasemdir við hana, þar sem málið er betur reifað:

Klýfur varaformaður flokkinn með Icesave og ESB?

http://astromix.blog.is/blog/astromix/entry/897430/

Enn leynd yfir Icesave-samningi

Klýfur varaformaður flokkinn með Icesave og ESB?

Á ég að trúa því að vinkona mín, Þorgerður Katrín, ætli að bregðast þjóðinni í Icesave- málinu? Einmitt þegar sjálfstæðisþingmenn ná líklegast að fella afarsamninginn ef þeir standa saman, með aðstoð réttsýnna þingmanna úr öðrum flokkum?  Ég las annars staðar í dag að hún gefi það í skyn, að hún verði að styðja samninginn. Ef þingmenn úr Sjálfstæðisflokki staðfesta Icesave- „samninginn“, þá eru þeir sjálfkrafa að lýsa því yfir að nauðung sú, sem ESB með IMF beitir Íslendinga sé í lagi, allt fyrir heildarhagsmunina, sem felast í ESB aðild.

 

Sverfur til stáls í Icesave

Nú sverfur til stáls í þessu Icesave/ESB máli innan Sjálfstæðisflokksins, sem ég tel að sé í grundvallaratriðum svo, að um 30% flokksins vill Evrópusambandið, en drjúgur meirihluti vill það ekki, heldur sjálfstæði. Loftið átti að hafa hreinsast á landsfundi og í kosningunum en gerði það ekki. Um óásættanlegan ágreining er að ræða, sem kemur berlega í ljós í Icesave málinu ef þeir sjálfstæðisþingmenn finnast sem styðja þessa sjálfsaftöku þjóðarinnar. Ef einn bregst, þá hefur flokkurinn brugðist okkur öllum.  Samfylkingarþingmenn standa sem einn í vitleysunni, djúpt í kviksyndinu og vilja draga ljósbleikblátt sjálfstæðisfólk út í svaðið eins og í ríkisstjórninni forðum.

 

Einhliða nauðasamningur staðfestur af Samfylkingu

Fólk djúpt innan kerfisins sem þekkir til Icesave- bardagans, staðfestir að þetta er einhliða nauðasamningur. Nú þegar greinar hans birtast lögspekingum kemur í ljós að allt morar í gryfjum gegn Íslandi.  Gryfjurnar eru faldar í óvenju- erfiðu ensku lagamáli. Helst þar má nefna  afsal Íslands á þjóðréttarlegri stöðu sinni, þar sem Bretum tókst að færa málið úr þjóðarétti, samningum á milli þjóða, yfir í breskan einkarétt. Lögsagan yrði í raun bresk, í stað þess að vera þjóðréttarleg. Þetta er gert með því að draga íslenska ríkið inn í einkaréttarsamninga á milli banka og tryggingarsjóðsins, sem er einkaaðili.  Fyrir vikið missir íslenska ríkið flestan þann rétt og þá stöðu sem fyrir hendi er í dag í þessu máli. Nær ómögulegt yrði að koma viðhlítandi vörnum við frá okkar hendi. Mál þessi fengjust ekki rædd t.d. hjá Sameinuðu þjóðunum, þar sem um einkarétt yrði að ræða.  Mál með rakinn rétt Íslands yrðu að engu með afsalinu stóra.

 

Réttur Breta verður ofaná

Vegna ofangreinds þá fá Bretar í raun ýmsar eignir íslenska ríkisins að veði, ef greiðslubrestur verður.  Hugsanlega yrði hægt að ganga að t.d. eignum fjármálaráðuneytisins! Breska ríkið setti raðir lögfróðs fólks, sérfræðinga í það að semja hverja grein samningsins. Hér  er mjög undirmannað og eðlilegir umsagnaraðilar fá hvorki samninginn né þá ráðrúm til þess að skoða hann.  Brotið er á grundvallarrétti manna með þessari samningagerð. Maður ber ekki ábyrgð á gjörðum annarra nema að maður hafi skrifað undir slíka ábyrgð.

 

Samningurinn ber augljóslega merki þess að vera einhliða gjörningur breska ríkisins, nauðungarsamningur sem íslenska samninganefndin telur sig hafa orðið að verða við vegna stjórnmálalegs þrýstings, í stað jafnhliða samnings á milli þjóða. Þrýstingurinn að ljúka málinu er svo mikill að augljóslega varð djöfullinn eftir í smáatriðunum.

 

Þingmenn með réttlætiskennd

Sem betur fer finnst núna góður fjöldi þingmanna sem ber skynbragð á sanngirni og hafnar Icesave-samningnum. Þar má enginn sjálfstæðisþingmanna bregðast. Helsta hættan er hjá ESB- sinnum, sem ættu að stofna eigin flokk eða að ganga í Samfylkinguna og falla með henni, en ekki að misnota Sjálfstæðisflokkinn í þessa herferð þeirra til Brussel- veldisins með fjárhagslegum Icesave skuldbindingum á hvert mannsbarn, eins og í forrétt fyrir aðalréttinn, aðild að ESB.

 

Verður Ólafur Ragnar Grímsson síðasta vonin?

Þar kemur kannski að því að okkur verði bjargað af Forseta Íslands. Þeim hinum sama og Icesave- samningamaður Íslands, Svavar Gestsson á að hafa sagt um forðum um nokkuð á þessa leið: „Fyrr frysi Faxaflói yfir en að ég kjósi þennan mann!“. Þeir áttust augljóslega við í pólítíkinni í þá daga. En nú er kannski von til þess að Ólafur Ragnar Grímsson fái allsherjar syndaaflausn með því að neita að staðfesta breska Icesave- ofbeldisbragðið. Það yrði óvæntur sigur sanngirninnar.

Sjálfstæðismenn ráða úrslitum