Forðast þjóðaratkvæðagreiðslu og staðgreiðslu

Af hverju þáðu Bretar og Hollendingar ekki eingreiðslutilboð Lee Buchheits vegna Icesave upp á 48 milljarða króna? Á því er bara ein skýring: þeir telja sig fá mun meira með opna tékkanum, Icesave 3. Því er tómt mál um að tala um 50 milljarða sem líklega tölu. Eða nokkra milljarða yfir 50, því að vesenið væri ekki þess virði að halda þessu áfram, nema að von sé á öllu hærri upphæð.  

Fugl í hendi?

Ef fugl í hendi er betri en tveir í skógi, þá hljóta andstæðingar okkar í þessu máli að gera ráð fyrir meir en hundrað milljörðum króna alls, fyrst þeir hafna 48 milljarða fuglinum eina umsvifalaust. Að ekki sé talað um málflutning Bjarna Benediktssonar á Icesave- réttlætingarfundinum hans, að ríkið gæti jafnvel komið út í hagnaði!

Gaddfreðin gjaldeyrisviðskipti

Ein af forsendum Bjarna Ben fyrir samþykkinu á Icesave er sú að krónan falli ekki á næstunni. Hann telur lítlar líkur á falli krónunnar. Augljóst er að undirskrift Icesave neglir krónuna inn og gerir frjáls gjaldeyrisviðskipti óhugsandi á næstu árum, en þau opna fyrir fjárfestinguna og atvinnuuppbygginguna sem við þörfnumst svo mjög. 

Platgengið kostar sitt

Eftir undirritun Icesave þá eru hagsmunir ríkisins allir á einn veg, að krónunni verði að halda sterkri, sama hvað það kostar. En það kostar handlegg og fótlegg, eins og Bretinn segir. Hlandauðvelt er að veðja gegn krónunni ef víst er að hún verði varin. Eðlileg verðmyndun á sér ekki stað og lánsfé er notað til þess að niðurgreiða innflutninginn.

Hrikaleg skuldbinding

Bretar og Hollendingar hafa líklega reiknað gengismálin betur út en Bjarni Benediktsson: þeirra upphæðir eru í þeirra gjaldeyri sem gerir ekki annað en að styrkjast gagnvart þjóð sem samþykkir að greiða ofurupphæðir til margra ára vegna mistaka einkabanka.

Forystufólk í stjórnarflokkunum vill ekki þjóðaratkvæði

Með góða samvisku en ekkert umboð

Réttlætingarfundur Bjarna Benediktssonar á Icesave í dag sýndi fundarmönnum að grunnforsendur Icesave hafa ekkert breyst, að til standi að ganga að ólögmætum kröfum Breta og Hollendinga með því að greiða höfuðstól lágmarksupphæðarinnar. Sú niðurstaða er skýrt í blóra við vilja Landsfundar Sjálfstæðisflokksins og þorra kjósenda flokksins.  Líkt og Steingrímur J. þá hafði Bjarni einungis samviskuna sína til þess að réttlæta þessar óréttlátu aðgerðir, ekki umboð flokks síns til aðgerðanna. Okkur á því að líða betur með að greiða þetta af því að þeir sofa nú með góða samvisku. Við greiðum samvisku þeirra nýju félaga dýru verði.

Þekkt Icesave- varnarræða

Varnarræða Bjarna Ben var þannig  samhljóða því Icesave- hjali sem Jóhanna Sig og síðar Steingrímur J. hafa hjakkað á síðustu árin, sérstaklega að við getum ekki verið þekkt fyrir ósveigjanleika á alþjóðagrundvelli. Eini munurinn var sá að Bjarni nefndi ekki „samfélag þjóðanna“ eins og JS/SJS- tvíeykið tönnlast á. Staðfestan hafi komið okkur á þennan stað, en nú sé komið nóg.

Líkir samningar í þjóðaratkvæði

Nú er víst komið að því að ekki er hægt að semja frekar um Icesave. Gott og vel, segi ég og fjöldinn allur, þá er tími til lokaafgreiðslu málsins hjá þjóðinni, af eða á í þjóðaratkvæðagreiðslu. Síðustu úrslit voru 98% á móti (þá átti að greiða höfuðstól plús kostnað eins og nú)  en hver yrði niðurstaðan núna?

Andstaða við þjóðaratkvæðagreiðslu

Raunveruleg andstaða forystu Sjálfstæðisflokksins við þjóðaratkvæðagreiðslu helgast líklegast af því að Icesave- samkomulagi yrði hafnað og yrði þá ekki hægt að taka það upp aftur samkvæmt Bjarna Ben. ESB- aðlögunin færi þá almennilega í strand. Það er undirliggjandi ástæða ótta Bjarna Ben og forystunnar við það að hafna þessum ófögnuði eins og þjóðin vill.

Góð pólitík?

Augsýnilega á ég margt ólært í pólitík, en nei- takk, ég vil ekki læra það svona. Að fylgismenn (ESB- sinnar) smali og mæti snemma og setjist í fremstu sætaraðirnar klappandi fyrir kamerunum á meðan almenningur aftur í sal maldar í móinn. En ég hlýt að trúa því að amk. flokksmenn sjái að grunndvallaratriði þessa Icesave-máls hafi ekkert breyst, sama hvað huggulegir mjúkmæltir sölumenn þess sýna fram á, með tandurhreina samvisku en ekkert umboð.

„Sætti mig við þessi málalok“

Samstöðugríman tekin niður

Bjarni Benediktsson var kosinn formaður Sjálfstæðisflokksins sem „sátt“ á milli ESB- sinna og ESB- aðildarandstæðinga innan flokksins. Margoft reyndu flokksmenn, þ.á.m. ég, að spyrja Bjarna á fundum um tvennt: Ætlarðu að semja um Icesave og halda ESB- aðlögun áfram, ef þú kemst til valda? Hann var jafnan háll sem áll og fékkst ekki til þess að segja: „nei og nei“. Einfaldlega vegna þess að hann vildi jánka hvorutveggja  en mátti það ekki, því að þá hefði hann ekki verið kosinn áfram.

ESB/Icesave eða ekki?

Nú  er komið að þeim stað í Veislunni að sannleikurinn birtist. Aldrei mátti nefna ESB- snöruna í hengds manns húsi, en ekki verður feigum forðað: Annað hvort aðhyllist maður ESB- aðild eða ekki. ESB- aðildarsinni er gjarnan tilbúinn til þess að samþykkja Icesave- álögur og flest það er færir okkur Gull-Evru  og önnur ómæld gæði við enda regnbogans.  Síðan dregur hann aðra félaga með sér í ESB-pyttinn í nafni samstöðu, líkt og Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon gerðu í sínum flokkum.

Óttinn við valdaleysi

En þetta átti ekki að vera hægt í Sjálfstæðisflokknum, sem hefur sýnt skýra andstöðu í skoðanakönnunum og á Landsfundi. Hugsanlega veldur þar hræðsla forystunnar við það að komast ekki til valda á endanum nema með samkomulagi við Samfylkingu, enda er ekki farandi í stjórn með þjóðnýtingarsinnum í Vinstri grænum. Við Sjálfstæðisfólk vitum hve dýru verði slíkir afarsamningar með Samfylkingu hafa verið keyptir. En að láta þjóðina gjalda sem heild vegna Icesave má ekki gerast, hvar í flokki sem menn standa. Þingflokkurinn verður að endurspegla flokkinn allan í andstöðu sinni.

Þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave og ESB- aðlögunarferlið

Einungis þjóðaratkvæðagreiðsla getur gert út um svona risastórt mál eins og Icesave, sem slær öllum skattahækkunum og öðru stjórnarklúðri við. Og ef farið verður  af stað með slíkt, þá liggur beint við að spyrja þjóðina líka hvort draga skuli ESB- aðildarumsókn til baka strax eður ei. Þá verður loks hægt að taka á málum sem skipta sköpum, eins og atvinnu- og samkeppnismálum.

Styðjum við bakið á þeim þingmönnum Sjálfstæðisflokksins sem sýna andstöðu við Icesave þrátt fyrir mótbyrinn. Hlustum á ungliðana sem erfa landið og skuldirnar.

Ólga vegna Icesave

Flokkur í herkví

Bjarna Benediktssyni virðist munu takast ætlunarverk sín, að keyra Icesave- ánauðina í gegn og að láta ESB- aðlögunina ganga alla leið. Þar með tókst litlum hluta Sjálfstæðisflokksins að taka flokkinn herfangi þrátt fyrir skýra andstöðu drjúgs meirihluta hans og gegn afdráttarlausum síðustu samþykktum flokksins.  Bjarni „tók Steingrím J. á þetta“, þ.e. að fara þvert gegn flokkssamþykktum og hunsa lýðræðið, enda hælir Steingrímur Bjarna nú á hvert reipi fyrir dugnaðinn.

Hvaða sjálfskvalarlosti er það í Sjálfstæðisflokknum að láta þesskonar valdbeitingu ítrekað yfir sig ganga án þess að grípa til aðgerða? Forystan beygir af í hvert sinn er gullin tækifæri gefast til þess að ganga milli bols og höfuðs á alverstu vinstristjórn allra tíma, t.d. eftir Icesave- þjóðaratkvæðagreiðsluna frægu, þegar Glataða Tvíeykið (JS/SJS) lagði allt undir að Icesave yrði samþykkt, en koltapaði.  Og ekki vill Bjarni staðfesta að ESB- umsóknin yrði dregin til baka ef flokkurinn kæmist til valda, öðru nær, hann vill láta hörmungina ganga sér til húðar.

Alltaf talaði Bjarni um samninga, betri samninga, jafnvel nú þegar vestræn ríki fylkjast undir þeim fána að stjórnmálamenn megi ekki skuldbinda þjóðirnar vegna gjalþrota banka og annarra einkafyrirtækja. Það þarf ekki annað en að skoða viðskiptarásir erlendra sjónvarpa og blaða til þess að sjá þetta.

Nú er hvorttveggja fullreynt með Bjarna Benediktsson formann Sjálfstæðisflokksins. Ekki virðist hafa dugað til að Þorgerður Katrín ESB- sinni viki sem varaformaður og Ólöf Nordal tæki við. Nema að Ólöf reki hnefann í borðið sem fulltrúi meirihluta Sjálfstæðisfólks, sem stendur gegn ESB- aðlögun og Isesave- gjörningum. Forystan hefur því farið gegn vilja fjöldans og ber annaðhvort að víkja strax eða að bjarga því sem bjargað verður og standa gegn Icesave og ESB- aðlögun og kunna að skammast sín.

Fagnar afstöðu sjálfstæðismanna

Safnmyndir

Hér til hliðar setti ég upp nýtt myndaalbúm að gamni. Það eru safnmyndir sem koma við leit á netinu. Ýmsar hugsanir kallast fram þegar horft er á margskonar myndir af líku efni í einni svipan. Gott er að hafa stillt á fullan skjá en smella þarf þrisvar á myndina.

http://astromix.blog.is/album/safnmyndir/

Undir tvíeykisoki

Hentist áður með himnafax

hryssan  dáða og tigna

en nú er þjóðin niðurgöngulax

sem aldrei náð‘ að hrygna.

 

ÍP

Aska og ryk af heiðunum

Langstærsta ástæða mikillar svifryksmengunar 13. janúar 2011 er sú að í þurru austanrokinu mokast aska og ryk af heiðunum í milljónum tonna, upp í 16-föld heilsuverndarmörk. Þetta sést á myndunum frá vedur. is og UST.is. Fólk ætti alls ekki að þvælast úti í þessu, hvað þá í hlaupum eða slíku, þar sem litlu agnirnar fara djúpt í lungu og valda langvarandi ertingu.

Eftir gosið í Eyjafjallajökli var fullyrt að askan (amk. þar í kring) yrði á sveimi í 2-3 ár, með stormum osfrv. En það gleymist almennt á nokkrum mánuðum.  Þó sést þetta nokkuð vel á skýjafari, þ.e. hjá þeim sem líta upp úr gaupnum sér. Segir sá með höfuðið í skýjunum.

Svifryk yfir heilsuverndarmörkum

Fiskur og ál 40% hvort um sig

Sjávarafurðir og ál eiga tæp 40% hvort í vöruútflutningi Íslands (sjá mynd) fyrstu 11 mánuði ársins 2010. Mikilvægi þessa er óumdeilanlegt. Því er furðulegt ef fólk níðir skóinn af annarri þessarra greina eða jafnvel af þeim báðum.

Grunnurinn er traustur: höldum honum þannig.

109 milljarða afgangur

Afgerandi Sjálfstæðisflokk, takk!

Á landsfundi Sjálfstæðisflokksins 2007 var ekki hægt að draga með glóandi töngum skýra ESB afstöðu út úr verðandi forystu með eða á móti, þau þurftu atkvæði meirihlutans sem er á móti ESB. Bjarni Ben var eins og Ragnar Reykás í þessu og Þorgerður Katrín peppaði upp sína ESB- deild en gat samt ekki sagt hreint út: „sækjum um ESB-aðild“ því að þá hefði hún aldrei orðið varaformaður. Hún sat svo hjá seinna um ESB.

Síðan á aukalandsfundinum í ár skýrðust línurnar loksins: Forystan varð að fylgja lýðræðinu og krefjast þess að ESB- umsóknin verði dregin til baka. Hvað gerist eftir það? Ekkert, alveg eins og hjá ríkisstjórninni. Ekkert. Sama aðferð og með ESB- Lissabon stjórnarskrána, hjökkum bara áfram í ESB- farinu án lýðræðis þar til þetta hefst

Annaðhvort eða

Á stundum eins og nú þá þarf að hrökkva eða stökkva: annaðhvort hoppar þú fram af ESB- klettinum í ólgandi Evrópubrimið langt fyrir neðan, eða þú snýrð við og reynir að finna þér aðra öruggari en kannski seinfærari leið til baka. Ekki að reyna að skríða hálft niður í ESB- klettana eins og Jórunn & Co vilja. Þaðan er engin leið út.

Framtak Unnar Brár er lofsvert, á meðan ESB- sinnar fylgja ekki lýðræðinu. Nýi ESB- hægri flokkurinn hentar þeim líklegast betur, nú eða bara Samfylking sem margreynt var að vinna með en hefur bara eitt á dagskrá: ESB- aðild (jú OK tvennt: Icesave líka).

Stjórnandinn 2020

Ríkisstjórnin endist úr hófi. Ætli stjórnandamyndin verði SVONA í lokin?

Steingrímur: Ekkert rætt við Framsókn

Hljóðlaust milljarðasukk

Enn hefur Þróunarsamvinnustofnun (ÞSSÍ) ekki verið lögð niður, heldur er 2800 milljónum af lánsfé Íslands áætlað til þróunaraðstoðar. Ingibjörg Sólrún og Samfylkingin opnaði buddu okkar svo ærlega fyrir Afríku 2007-2008 að jafnvel í fyrra fóru mest þangað 4 milljarðar í súginn þegjandi og hljóðalaust. Á næsta ári eiga 1200 milljónir að fara til Malaví, Mósambík og Úganda í stað þess að reka sjúkrahúsin á Íslandi áfram.  Lítum aðeins á vef ÞSSÍ:

http://www.iceida.is/samstarfslond-og-verkefni/uganda/

„Spilling er landlæg í Úganda eins og í mörgum öðrum löndum en heldur hefur þokast í rétta átt. Landið, sem árið 2003 var í 113. sæti af 135 löndum á lista Transparancy International  hefur nú hækkað sig í sæti 105 af 163 (ÍP: raunar 127 aftur árið 2010) og deilir því með Malawi. Spilling er alvarleg hindrun viðskipta og stöðug ógn við fjármál ríkisins þar sem ríkisútgjöld eru ýkt (inflated) vegna vafasamra innkaupa og greiðsla vegna “drauga” í kerfinu svo sem hermanna og nemenda.  Aðgerðir stjórnvalda duga skammt og tafir hafa orðið á rannsókn stórra spillingarmála (m.a. vegna Global Fund) og ákærur fáar.  Samkvæmt skýrslum eftirtlitsstofnunar stjórnvalda  berast þeim flestar kvartanir vegna héraðsstjórna, lögreglu og skólayfirvalda.

Malaví:

Alþjóðastofnanir og vestræn ríki veita landinu öflugan stuðning og fær ríkissjóður landsins um 40% tekna sinna með þróunaraðstoð. Þær fjölþjóðlegu stofnanir sem veita mest til landsins eru Alþjóðabankinn, Evrópusambandið og Afríski þróunarbankinn. (ÍP: aðrar helstu tekjurnar eru af tóbaki).

Mósambík:

Hagvöxtur í Mósambik hefur verið stöðugur eftir einkavæðingu ríkisfyrirtækja í landinu og afnám inn- og útflutningshafta. Erlent fjármagn streymir til landsins í auknum mæli ár hvert í formi fjárfestinga og þróunaraðstoðar. Þótt bylting hafi vissulega orðið í átt til betra lífs í Mósambik er landið þó enn eitt af þeim fátækustu í heimi.“

-----------------------------

Íslendingar taka semsagt fé að láni hjá IMF í algeru hruni og greiða það til spilltustu ríkja í heimi á meðan skorið er niður við trog hér heima. Þannig haldast við heilu þjóðirnar í lási fátæktar, spillingar og ófriðar á meðan misskilin góðsemi pólítíkusa hér sukkar með skuldir landans til eigin upphefðar í kokkteilum „alþjóðasamfélagsins“  í Brussel  og úti um heim. Nú er mál að linni.

Verulega skorið við nögl í þróunaraðstoð

Íslenska leiðin í stað Icesave

Efnahagsástand Evrópu er á þann veg að Íslendingar halda vel andlitinu þótt Icesave- greiðslum sé áfram hafnað. Gylfi Magnússon fv. efnahags- og viðskiptaráðherra hélt enn áfram á RÚV í gær að segja Ísland eiga að „gera upp okkar mál“ til þess að „endurheimta trúverðugleika okkar á alþjóðavettvangi“.

Augljóslega er átt við Icesave- uppgjör til þess að kaupa okkur álit. En það er öðru nær að þess þurfi. Ákveðni í uppgjöri bankanna og gegn Icesave hefur minnkað óvissuna um fjármál ríkisins og lækkað skuldabyrði þess. Ef staðfest verður síðan að Icesave skellur ekki á ríkinu, þá er auðveldara að útvega fjármagn, ekki erfiðara.

En aftur að ástandinu í Evrópu: Hver af annarri hlaða Evrópuþjóðirnar á sig skuldum og ábyrgðum, þannig að ekkert verður við ráðið. Því hafa orðið til stífari reglur, þar sem bankarnir bera sín eigin tjón og ríkin þurfa fyrst að endurgreiða Evrópuaðstoð á undan flestu öðru.  Hún er því bjarnargreiði.

Því lægri skuldabyrði sem íslenska ríkið hefur, því meiri er trúverðugleiki okkar. Tuttugu þúsund milljarða króna skellurinn frá október 2008 á ekki að skella á ríkinu nema að mjög litlu leyti. Höfnum þessum og öllum Icesave- gjörningum sem fyrr og aukum þannig hagsæld okkar til framtíðar.

Þjóðaratkvæði í samkomulagi

Kyoto2 er dautt

Afar villandi fréttum er nú dreift um Cancun- ráðstefnuna, þ.á.m. frá Utanríkisráðuneytinu. Ljóst var að engin samstaða náðist um það sem stefnt var að frekar en í Kaupmannahöfn fyrir ári. Niðurstaðan er sú að heimssamningur um lagalega bindandi losunartakmarkanir á koltvísýring fæst aldrei samþykktur og þessi ráðstefna gerði endanlega út um það mál, þótt jafnan sé vísað til fundar næsta árs svo að fundahaldinu ljúki aldrei.

Hinir stóru eru víðs fjarri

Fréttalisti fjölmiðla um ráðstefnuna fylgir hér að neðan. Þar kemur skýrt fram að helstu losunarríkin, Kína, Bandaríkin, Rússland, Indland, Kanada, Japan ofl. munu ekki skrifa upp á lagalega bindandi alþjóðasamninga um losunartakmarkanir á gróðurhúsalofttegundum. Áframhald Kyoto- samkomulags hefði því ekki undirskrift 70% heildarinnar. Það væri eins og samkomulag um takmarkanir á gosdrykkjamarkaði veraldar væri ekki undirritað af Coca-Cola, Pepsi og öðrum helstu tegundum á heimsvísu, en aðeins af Spur Cola, Sinalco og Egils-Appelsíni . Því hefur Kyoto 2 engar líkur á því að verða til nema sem merkingarlaust plagg, sem kemur raunveruleikanum ekkert við.

Marklaust plagg um sníkjusjóðinn

En 15.000 manna Cancún- ráðstefnan varð að láta fólk halda andliti sínu. Þá var búið til plagg eins og í Kaupmannahöfn árið 2009 þar sem „ríku“ þjóðirnar (sem eru raunar á hausnum) samþykkja að búa til 100 milljón dollara sjóð innan níu ára og borga „þróunarríkjum“ (sem eru flest með hraðan hagvöxt) fyrst að við ríku þjóðirnar menguðum svona mikið í fortíðinni.

Ríka Ísland dreifir af gæsku sinni

Engu máli skiptir víst að Ísland mengaði ekki í fortíð, nútíð né fyrirsjáanlegri framtíð, heldur skulum við taka rándýrt lán hjá IMF til þess að borga í spillingarbótasjóð til Afríkuríkja og annarra þjóða sem fara í sníkjuþjóðaröð loftslagsþvælunnar. Skerum bara niður í heilbrigðisþjónustu og menntamálum til þess að sinna þessu uppáhaldsmáli  vinstri- 101 kaffihúsaelítunnar. Hún hefur sitt fram að vanda.

Fréttalisti um Cancun ráðstefnuna:

http://unfccc.int/press/news_room/items/2768.php?topic=all

Samkomulag náðist um öll helstu atriði

Frá ídealisma yfir í sníkjur

Loks glittir í endalok heimshlýnunaræðisins, nú í Cancun í Mexíkó, þar sem 6.164 fulltrúar 193 þjóða gefast upp við að ná samkomulagi um aðgerðir í baráttunni við veðurfarsbreytingar. Kyoto samkomulagið frá 1997 rennur því líklegast sitt skeið með réttmætri undanþágu Íslands. Bandaríkin, Kína, Rússland og Kanada eru meðal þeirra sem tæpast myndu taka þátt í nýju samkomulagi, enda eru um 70% losunarinnar á koltvísýringi utan samkomulagsins.  Í stað þess eru gerðir milliríkjasamningar um einstaka þætti.

 

Mannmargir sníkjufundir

Þessir Balí, Kaupmannahafnar- og Cancún- fundir hafa snúist upp í sníkjur þróunarlanda á hinum vestræna heimi, sem á að hafa móral eftir Iðnbyltinguna, þá sömu iðnbyltingu og á sér stað í stærstu þróunarlöndunum s.s. í Kína og á Indlandi.

Verkefnin í Cancun og á næsta fundi eru víst aðallega þrenn:

• ·         Koma á fót feiknamiklum loftslagssjóði iðnríkjanna sem greiða á úr til þróunarríkja.
• ·         Hefja aðstoð iðnríkjanna til þess að koma í veg fyrir eyðingu skóga.
• ·         Að sannreyna og innheimta frjáls framlög þjóðanna.

Japan, heimili upphafssamningsins Kyoto, er sú þjóð sem tók að sér að andmæla heimssamningi sem tæki við af Kyoto eftir 2012. Margir urðu fegnir að taka ekki það verk að sér.

 

Ísland ekki bótaskylt

Hvað segir þetta okkur Íslendingum?  Við erum algerlega úti að aka í þessu, spyrðum okkur við gömlu mórölsku  iðnríkin eins og við eigum sök á manngerðri heimshlýnun, ef hún er til. Aðalatriði SÞ- ráðstefnanna er að fá okkur til þess að greiða öðrum þjóðum bætur vegna ætlaðra misgjörða okkar.

Helmingur þessara bóta á víst að fara til aðlögunar fyrir þær þjóðir að breyttu loftslagi. Samkvæmt nefndinni eigum við, sem erum  með endurnýjanlega orku en á hausnum með samdrátt í hagkrefinu, að greiða vaxandi alvörumengandi  kolarykspúandi „þróunarríkjum“  bætur svo að þau geti aðlagast enn hraðar. Þetta er þróunaraðstoð á sterum, þar sem engin almennileg réttlæting finnst fyrir sukkinu frekar en með aðra slíka aðstoð.

 

Njótum stöðunnar

Hví ættum við, nokkrar hræður á norðurhjara að fá lán hjá IMF til þess að greiða þessa svívirðu til eilífðarnóns? Eða að setja reglur sem gera Ísland ósamkeppnisfært og dýrt á meðan þjóðirnar semja um þetta eins og hvern annan bisniss, þar sem Ísland ætti að vera á toppi tilverunnar vegna endurnýjanlegu orkunnar?

 

CO2 markaðir: leggjast af?

Kolefniskvótamarkaðir hljóta nú blessunarlega hægfara dauðdaga. Helstu seljendur á þeim hafa verið Kína og Rússland (eins og þau lönd hafi verið einhverjir umhverfisenglar), en Ísland hefði átt að fá ómælda kvóta vegna stöðu sinnar. Aðgerðir ríkisstjórnarinnar, t.d. gegn innlendri framleiðslu með kvótasetningu og gegn ferðaþjónustunni  með álögum á flug og farartæki ganga þvert gegn öllum sanngirnisreglum í þessum málum. Búið er að afbaka umhverfismál þannig að áherslan hefur færst frá nánasta umhverfi í peningaustur í Lönguvitleysu úti í heimi.

 

Umhverfismálin heima!

Færum umhverismálin heim í hérað, minnkum uppblástur, endurheimtum votlendi og borgum ekki eina einustu lánaða krónu út í heim í Skammarsjóð Iðnríkjanna eða í aðra þarflausa þróunaraðstoð. Við erum kannski ennþá rík þjóð, en vonandi ekki heimsk.

 

 

Hér er fréttalisti fjölmiðla um Cancun- ráðstefnuna og um SÞ- loftslagsmálin.

http://unfccc.int/press/news_room/items/2768.php?topic=all

Styðjum íslensku lausnina

Nú fer hver að verða síðastur til þess að skuldbinda ríkisstjórnir í Evrópu vegna falls banka, þar sem reglur ESB/EFTA beinlínis banna það og „íslensku lausninni“ er hampað erlendis sem módeli er beri að fylgja frekar en t.d. írsku leiðinni að ábyrgjast allt. Okkar lausn felst í því að láta bankana falla með um 10.000 milljarða króna skuldir á eigin baki en ekki íslensku þjóðarinnar.

 

Tvíeykið hindrar lausnina

En það er eitt tvíeyki sem stýrir annarri leið að hluta og það er Steingrímur J./ Jóhanna: þau eru harðákveðin í því að klína nokkur hundruð milljarða króna ábyrgð á þjóðina, hversu fimlega sem Forsetinn verst og þjóðin hafnar afarsamningum þeirra broddskötuhjúa. Sér fólk ekki hvað svona ábyrgð getur kostað? Þegar gengi krónunnar fellur eða raunvirði eigna Landsbankans kemur í ljós, t.d. húseignir sem enn eru of hátt skráðar, þá skellur það allt á okkur í risaupphæðum. Biðin hefur margborgað sig hingað til og áfram, því að ESB herðir reglurnar daglega sem farið er eftir við úrlausn svona mála, Íslandi í hag. En auðvitað átti að neita þessu strax og við hvert tækifæri síðan eins og Ólafur Ragnar Grímsson gerir vel og réttilega.

 

Ábyrgðum neitað, krónunni haldið

Jafnt hálærðir hagfræðingar sem viðskiptajöfrar hins vestræna heims mæla nú með íslensku lausninni í viðskiptamiðlum, að neita ábyrgðum ríkisins á einkabönkum en halda eigin gjaldmiðli í storminum og eru harðir á því eins Sjálfstæðisfólk að alls ekki megi hækka skatta eða auka álögur á þjóðina sem er á hnjánum fyrir.

 

Erfiðasti hjallinn

En þar komum við að erfiðasta vandanum. Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið í herkví fjórðungs síns, ESB- aðildarsinna, síðan á landsfundinum fræga árið 2007. Flest varð að gera fyrir Samfylkinguna til að halda friðinn við hana og þennan fjórðung flokksins. T.d. virðist texti stjórnmálaályktunar síðasta landsfundar Sjálfstæðisflokksins frá 26. júní 2010 gleymast hjá forystu hans. Ályktunin var m.a.:

„Sjálfstæðisflokkurinn setur fram þá skýru kröfu að umsókn um aðild Íslands að Evrópusambandinu verði dregin til baka án tafar...“

„ ... segjum við JÁ við:   Að íslensku þjóðinni vegni best utan ESB.“

„Við segjum hins vegar NEI við: 

• Löglausum kröfum Breta og Hollendinga í Icesave málinu...
• Vegferð ríkisstjórnarinnar inn í ESB, enda er mikilvægara nú að stjórnsýslan setji alla sína krafta í að leysa aðkallandi hagsmunamál heimila og fyrirtækja. Þjóðin á að hafa fyrsta og síðasta orðið um hvort aðildarferlinu sé haldið áfram.“

http://www.xd.is/media/landsfundur/stjornmalaalyktun_endanleg.pdf

 

Bjarni Benediktsson VERÐUR að taka af skarið núna og hafna Icesave samningum alfarið, annars leggur hann álögur á þjóðina og klýfur flokkinn sjálfkrafa í leiðinni. Þá kæmi fram hægri- krata- ESB flokkur sem er að vísu hið besta mál, því að þá hreinsast loftið og aftur verður hægt að ræða málin umbúðalaust, ekki að fá Véfréttina í Delfí aftur og aftur á fundum og í fjölmiðlum. Sá tími er liðinn.

 

Farið yfir Icesave-viðræður

Evran glóir ekki lengur

Grikkland, Írland, Portúgal og Spánn skrifa gúmmítékka á Evrurnar sínar, en Tékkar sýna sjálfir ábyrgð og vilja ekki Evru fyrr en ríkisfjármálin eru komin í lag, enda er langur vegur í Maastricht- skilyrðin eins og á Íslandi. Þjóðverjar hertu líka skilyrðin fyrir þjóðir sem bregðast Evrunni.

Á meðan er Stjórnlagaþing hér þannig saman sett, að aðeins 4 af 25 fulltrúunum (skv. Fréttablaðinu 4.des) standa gegn því að í stjórnarskrá verði ákvæði sem heimili framsal ríkisvalds til alþjóðastofnana eins og ESB. Þar af eru tveir mjög andvígir en tveir frekar andvígir.  Drýgsti hluti Stjórnlagaþings gæti því mjakað okkur í átt að ESB og Evru ef þau hefðu eitthvað umboð eða vald. Eins gott að það er ekki fyrir hendi.

Langt í að Tékkar taki upp evru