Frábær blanda fólks

Niðurstaða stjórnlagaþingskosninganna er eins og til þeirra var stofnað: Frábær blanda fólks til þess að setja ESB ofar stjórnarskrá landsins, að mestu án aðstoðar lögfræðinga. Her án liðsforingja.

Ég óskaði fyrrverandi forseta Hæstaréttar til hamingju rétt í þessu, að ná ekki kosningu í þessum rándýra sandkassaleik, enda tel ég að fæstir lögmenn vilji láta tengja nafn sitt við þetta kaffihúsaspjall eins og það er orðið.

25 kjörin á stjórnlagaþing

Þorsteinn gegn lýðræðinu

Þorsteinn Pálsson, fv. forsætisráðherra Sjálfstæðisflokksins kveðst fylgja lýðræðislegu ferli í ESB- aðlöguninni, en raunin er allt önnur. Fólkið sem kaus þann flokk og Vinstri Græn vænti þess að þingmenn færu eftir ályktunum landsfunda sinna, sem lögðust gegn aðild að ESB. Auk þess krafðist þingflokkur Sjálfstæðisflokksins þjóðaratkvæðagreiðslu áður en lagt yrði upp í þessa vegferð, en það var fellt á þingi af þeim sömu sem sviku kjósendur sína.

Hverjir erum „við“?

Þorsteinn heldur ræður um að „við“ vonumst til að ná hinum og þessum ESB- samningi í blóra við vilja kjósendanna, að hætti Icesave. Hverjir eru svo þessir „við“ sem hann nefnir? Sannarlega alger minnihlutahópur, sem notar erlent og okkar fé til þess að „upplýsa“ okkur stóran meirihluta þjóðarinnar um það hve ákveðnar skoðanir okkar séu rangar.

Í hverrar þjóðar nafni?

Höfum þetta bara á hreinu: þótt fundurinn hafi verið haldinn í Valhöll og þótt Þorsteinn Pálsson hafi eitt sinn eflaust stutt fullveldi Íslands, þá á hvorugt við lengur um hann. Hann segist vera á eigin vegum, skrifar oft greinar í Fréttablaðið um dásemdir ESB og kveðst vonsvikinn að hafa ekki það bakland og umboð í samningaferlinu sem nauðsynlegt sé fyrir hann í samninganefndinni til þess að ganga heill til aðildarferlisins.

Einmitt, hann er umboðslaus og baklandslaus frá íslensku þjóðinni í þessari nefnd.

Frestun veikir okkar samningsstöðu

Magnús Thoroddsen 5405 til stjórnlagaþings

Ef einhver á erindi á Stjórnlagaþing, þá er það Magnús Thoroddsen (5405) fv. forseti Hæstaréttar og hæstaréttarlögmaður. Hann er ópólitískur sérfræðingur á þessu sviði og brennandi áhugamaður um bætta stjórnarskrá.  Sjónarhóll Magnúsar um málið er víður, enda hefur hann m.a. einnig verið borgardómari, unnið hjá Mannréttindanefndinni í Strassborg, hjá EFTA í Genf og að fjölmörgum sjálfstæðum álitum. Magnús leggur ekki krónu í kosningabaráttu en vonast eftir atkvæði þínu.

Hér er stutt greinargerð Magnúsar, en ítarlegri hér fyrir neðan:

Ég býð mig fram til Stjórnlagaþings á eigin vegum og forsendum, óháður stjórnmálaöflum og hagsmunahópum. Ég ætla ekki að eyða krónu í þetta framboð mitt. Þar sem ég tel mig hafa þekkingu, reynzlu, þrek og nægan tíma til að leysa  starfið sómasamlega af hendi, væri mér þökk í því og heiður að hljóta til þess brautargengi kjósenda.

Stjórnarskrá á að vera stuttorð og gagnorð, knöpp í stílnum, en segja þó allt, sem segja þarf til verndar mannréttindum þegnanna. Setja á mannréttindakaflann fremstan, því að hann er sjálfur grundvöllurinn að hverri stjórnarskrá. Varast ber að setja fram langan óskalista, eins og börn fyrir jólin.

Stjórnarskrárákvæði verða að vera þannig úr garði gerð, að þegnarnir geti byggt rétt sinn á þeim fyrir dómstólunum. Í Stjórnarskránni eru grundvallarlög landsins,æðri öllum öðrum lögum og reglugerðum stjórnvalda og brjóti þau í bága við Stjórnarskrána, eru þau ógild.

Staðfesta ber það í Stjórnarskránni, að náttúruauðlindir, sem ekki eru í einkaeign, séu þjóðareign, sem aldrei megi selja né láta af hendi á annan hátt.Hins vegar megi leigja út afnotarétt að þeim til ákveðins tíma gegn gjaldi, hvort tveggja ákveðið í lögum.

Semja þarf nýjan kafla í Stjórnarskrána um verndun umhverfis, náttúru og menningararfs.

Tryggja verður algera jöfnun atkvæða (einn maður-eitt atkvæði) og persónulegt val kjósenda á þingmönnum.

Endurskoða þarf Forsetaembættið, verksvið og kosningafyrirkomulag.

Ég tel nauðsynlegt að setja ákvæði í Stjórnarskrána um rétt tiltekins fjölda kjósenda og alþingismanna til að krefjast þjóðaratkvæðis um tiltekin mál. Hér er um hið svonefnda beina lýðræði að tefla.

Efla þarf vægi og virðingu Alþingis frá því sem nú er.  Hér á landi ríkir þingræði.  Það merkir, að engin ríkisstjórn megi sitja í landinu, nema meirihluti alþingismanna styðji hana eða þoli hana í sessi. Lýsi Alþingi vantraust á ríkisstjórn verður hún að fara frá.

Afnema ber þingræðið. Þá kjósum við forsætisráðherra beinni kosningu og hann velur síðan samráðherra sína án afskipta Alþingis. Ráðherrar hefðu ekki atkvæðisrétt á Alþingi heldur alþingismenn einir.

Ef mörg sérálit verða lögð fram varðandi endurskoðun á Stjórnarskrá Lýðveldisins Íslands, nr.33, 17.júní 1944, er það vísasta leiðin til að öllu verði kastað í ruslakörfu Alþingis og Stjórnlagaþing uppskeri fyrirlitningu alþjóðar. Látum slíkt ekki henda. Munið 5405.

 -------------------------------------------------------------------------------------------------

FRAMBOР  MAGNÚSAR THORODDSEN  TIL  STJÓRNLAGAÞINGS.

Hinn 27. nóvember 2010 fer fram kosning til Stjórnlagaþings, sbr. lög nr. 90 , 25. júní 2010.

Ég undirritaður hefi boðið mig fram til þingsins. Því þykir mér hlýða að gera grein fyrir mér, starfsögu minni og viðhorfum til þess verkefnis, er stjórnarskrárþingmönnum er ætlað að fjalla um:

 

PERSÓNU- og  STARFSSAGA:

Ég er fæddur í Reykjavík árið 1934, ólst upp á Norðfirði árin 1937 -45 og hefi síðan búið í Reykjavík, ef undan eru skilin þau ár, sem ég starfaði erlendis.  Lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum í Reykjavík 1954 og lögfræðiprófi frá Háskóla Íslands 1959. Árin 1959 – 60 stundaði ég framhaldsnám í réttarfari við Hafnarháskóla. Var fulltrúi hjá Borgardómaraembættinu í Reykjavík 1960 – 1967, er ég var skipaður borgardómari. Því embætti gegndi ég til 1979. Árin 1979 - 1982 starfaði ég sem lögfræðingur hjá Mannréttindanefnd Evrópu í Strassborg. Var skipaður dómari í Hæstarétti Íslands árið 1982 og starfaði þar til 1989. Árin 1990 – 1991 vann ég sem Senior Legal Officer hjá EFTA í Genf. Eftir það rak ég lögmannsstofu sem hæstaréttarlögmaður í Reykjavík til 1. janúar 2010, er ég lét af störfum. Ég hefi því nægan tima til þess nú að einbeita mér að þingmannsstarfinu, hljóti ég kosningu til Stjórnlagaþingsins.

Frekari upplýsingar um starfsögu mína og ritstörf á sviði lögfræði: http://haestirettur.iscontrol/index?pid=360&nr-32

 

VIÐHORF MITT TIL VERKEFNISINS:

Í 3. gr. laganna um Stjórnlagaþing er getið viðfangsefna þingsins. Þá koma einnig til skoðunar á Stjórnlagaþingi hugmyndir frá Þjóðfundi þeim um stjórnarskrármálefni, er velja skal til með slembiúrtaki úr Þjóðskrá, og varða meginsjónarmið og áherzlur almennings varðandi stjórnskipan landsins og Stjórnarskrá, enda getur Stjórnlagaþing ákveðið að taka til umfjöllunar fleiri þætti en getið er í 3. gr. laganna um þingið. Í 19. gr. laganna um Stjórnlagaþing er kveðið á um það, að stjórnlagaþingsfulltrúar séu eingöngu bundnir við sannfæringu sína og ekki við nein fyrirmæli frá kjósendum sínum eða öðrum. Er það vel.

 

      Kem ég þá að því, hvert mitt viðhorf er varðandi nokkur atriði, þá semja skal nýja Stjórnarskrá.:   

                                                                GERÐ STJÓRNARSKRÁR:

1. Í fyrsta lagi á Stjórnarskrá að vera stuttorð og gagnorð, knöpp í stílnum, en segja þó allt, sem segja þarf til verndar mannréttindum þegnanna.  Varast ber eins og heitan eldinn að setja fram langan óskalista, eins og saklaus börnin gera til jólasveinsins í byrjun aðventu. Þannig sömdu kommunístaríkin í Austur-Evrópu sínar Stjórnarskrár, ekki vantaði glassúrinn þar. En þegar á reyndi voru skrárnar ekki pappírsins virði, sem þær voru ritaðar á. Stjórnarskrárákvæði verða að vera þannig úr garði gerð, að þegnarnir geti byggt rétt sinn á þeim fyrir dómstólunum.  Ekki langir fyrirheitalistar um að hverju sé stefnt  einhverntíma í óljósri framtíð, þegar/og ef ríkið hafi efni á.

 

                                 STJÓRNARSKRÁ – GRUNDVALLARLÖG:

1. Í öðru lagi er nauðsynlegt að útskýra ákveðin grunnhugtök í stjórnskipunarréttinum, eins og t.d. lýðræði, þingræði, lýðveldi, og hvar ríkisvaldið eigi upptök sín, en það er vitanlega hjá fólkinu. Þá teldi ég rétt að geta þess sérstaklega, að Stjórnarskráin sé grundvallarlög landsins, æðri öllum öðrum lögum og reglugerðum stjórnvalda og brjóti þau í bága við Stjórnarskrána, séu þau ógild. Þetta er að vísu óumdeilt í hinni lögfræðilegu teóríu, en allt að einu neglt niður í ýmsum stjórnarskrám. Því sakar  ekki að við gerum það einnig. Einnig álít ég rétt að breyta röð kaflana í Stjórnarskránni. Setja mannréttindakaflann fremstan, því að hann er sjálfur grundvöllurinn að hverri stjórnarskrá. En þar á undan ætti e.t.v. að vera upphafinn, hátíðlegur inngangur um þau grundvallargildi, sem stjórnarskráin byggist á. Þar mætti hafa til hliðsjónar hina stórkostlegu Sjálfstæðisyfirlýsingu Bandaríkjamanna ( “ The Declaration of Independence” ) og hina nýju framsæknu stjórnarskrá Suður- Afríku.

 

KJÖRDÆMASKIPAN-JÖFNUN ATKVÆÐA:

1. Í Þriðja lagi verður að tryggja algera jöfnun atkvæða ( einn maður – eitt atkvæði) og persónulegt val kjósenda á þingmönnum.  Ég tel núverandi kjördæmaskipun fráleita og það hljóti að koma til skoðunar að breyta henni t.d. með því að gera Ísland allt að einu kjördæmi, eða taka aftur upp einmenningskjördæmi, ellegar einhverja enn aðra kjördæmaskipan t.d. með því að skipta landinu upp í fimm kjördæmi, gera Reykjavík að einu kjördæmi og landsfjórðungana að hinum fjórum. Fyrir hverjar almennar kosningar yrði að kanna breytingar á fólksfjölda milli kjördæma og reikna síðan út fjölda þingmanna í samræmi við það til jöfnunar atkvæða. Þessa gerðist hins vegar ekki þörf, ef landið væri allt eitt kjördæmi. Í þessu sambandi vil ég geta þess, að ég tel rétt að fækka tölu alþingismanna frá því sem nú er.

 

ÞJÓÐARATKVÆÐI:

1. Í fjórða lagi tel ég nauðsynlegt að setja ákvæði í Stjórnarskrána um rétt tiltekins fjölda kjósenda og alþingismanna til að krefjast þjóðaratkvæðis um tiltekin mál. Hér er um hið svonefnda beina lýðræði að tefla. Þetta er mikið tíðkað í Sviss og er sennilega engu landi betur stjórnað en því. Þjóðaratkvæðagreiðslur eiga sér langa hefð í sögu Sviss og eru lykillinn að hinum einstæða pólitíska stöðugleika þar í landi. Þjóðaratkvæðagreiðslur halda lýðræðinu vakandi. Lýðræðið má aldrei sofa.

 

         VIRÐING ALÞINGIS:

1. Í fimmta lagi þarf að efla vægi og virðingu Alþingis frá því sem nú er. En hvernig eigum við að fara að því? Sú skoðun er að verða æ sterkari með mér, að það gerum við bezt með því að afnema þingræðið. Þetta kann, í hugum sumra, að hljóða eins og þversögn.  Þar sem ég er ekki viss um að allir skilji hugtakið þingræði, tel ég rétt að útskýra það. Þingræði merkir það, að engin ríkisstjórn megi sitja í landinu, nema  meirihluti alþingismanna styðji hana eða þoli hana í sessi. Lýsi Alþingi vantrausti á ríkisstjórn verður hún að fara frá. Ef við afnemum þingræðið, tel ég rétt að kjósa forsætisráðherra beint, hann velji síðan sína samráðherra og ef hann velur alþingismann, verði sá að segja af sér þingmennsku meðan hann gegnir ráðherradómi. Ráðherrar hefðu því ekki atkvæðisrétt á Alþingi, heldur aðeins málfrelsi og tillögurétt. Alþingismenn einir hefðu því atkvæðisrétt á þingi. Með þessu móti hættu alþingismenn að skiptast í stjórnarþingmenn og stjórnarandstöðuþingmenn, en líta í heild á sig sem þingmenn þjóðarinnar allrar, leggja niður “ skotgrafahernaðinn” og greiða atkvæði í hverju máli eftir málefninu og í samræmi við sína sannfæringu, sem er sorglega sjaldgæft, eins og nú háttar til.

NÁTTÚRUAUÐLINDIR-ÞJÓÐAREIGN:

1. Í sjötta lagi ber að staðfesta það í Stjórnarskránni, að náttúruauðlindir, sem ekki eru í einkaeign, séu þjóðareign, sem aldrei megi selja né láta af hendi á annan hátt. Hins vegar megi leigja út afnotarétt að þeim  til ákveðins tíma, gegn gjaldi, hvort tveggja ákveðið með lögum.

VERNDUN UMHVERFIS:

1. Í sjöunda lagi þarf að semja nýjan kafla í Stjórnarskrána um verndun umhverfis, náttúru og menningararfs. Frakkar hafa nýlega samið metnaðarfullan kafla um þessi mál og bætt í stjórnarskrá sína, svo og Svíar, Norðmenn og Suður-Afríkubúar. Þessi stjórnarskrárákvæði má hafa til hliðsjónar við samningu hinna íslenzku ákvæða.

                                             FORSETAEMBÆTTIÐ:

1. Í áttunda lagi þarf að taka stjórnarskrárákvæðin um Forsetaembættið til gagngerrar endurskoðunar. Skrifa þau upp á nýtt þannig, að þau endurspegli hið raunverulega vald forseta og verksvið og gera það á þannig máli, að allir skilji. Þá tel ég að setja eigi inn ákvæði um það, að enginn megi gegna embætti Forseta Íslands lengur en tvö kjörtímabil í senn og hljóti enginn frambjóðenda hreinan meirihluta, skuli kjósa á ný milli tveggja efstu. Samkvæmt 26. gr. núgildandi Stjórnarskrár getur Forseti synjað lagafrumvarpi staðfestingar og skal það þá borið undir þjóðaratkvæði til samþykktar eða synjunar. Það segir sig sjálft, að þegar Forseti neitar að staðfesta lagafrumvarp, er hann um leið kominn inn á vettvang stjórnmálanna. Þar er afar óæskilegt, því að Forseti Íslands á að vera sameiningartákn þjóðarinnar, en ekki pólitískur fleygur hennar. Því er bezt að taka þennan kaleik frá honum.  Þetta stjórnarskrárákvæði er því rétt að fella niður, ef tiltekinn fjöldi kjósenda og þingmanna fær rétt til að krefjast þjóðaratkvæðis um ákveðin mál, eins og lagt er til hér að framan, sbr. tl. 4.

BRÁÐABIRGÐALÖG:

1. Í níunda lagi teldi ég rétt að ræða það á Stjórnlagaþinginu, hvort enn sé þörf á 28. gr. núgildandi Stjórnarskrár, er heimilar Forseta ( þ.e. í reynd ríkisstjórnin) að gefa út bráðabirgðalög ef brýna nauðsyn ber til og Alþingi er ekki að störfum.  Þetta er gamalt ákvæði, (sbr. 11. gr. Stjórnarskrárinnar frá 5. jan. 1874, þá konungurinn), sem sett var, er samgöngur voru miklum mun örðugri hér á landi. Nú eru þær hins vegar orðnar það greiðar, bæði á landi og í lofti, að ég tel að fella megi þessa heimild niður.

                                                     RÍKISSTJÓRN:

1. Í tíunda og síðasta lagi vil ég vekja athygli á því, að samkvæmt núgildandi reglum er Ríkisstjórn Íslands ekki fjölskipað stjórnvald, heldur ber hver ráðherra aðeins ábyrgð á þeim málaflokkum, er undir hann heyra. Þetta kom berlega í ljós nýverið, er Alþingi kærði fyrrv. forsætisráðherra til Landsdóms vegna embættisvanrækslu. Þessu er öðruvísi farið t.d. í Finnlandi, þar telst ríkisstjórnin fjölskipað stjórnvald og bera allir ráðherrar ábyrgð á ákvörðunum stjórnarinnar, nema þeir láti bóka mótmæli. Mér findist rétt að þetta yrði tekið til umræðu og athugunar á Stjórnlagaþinginu.

BREYTINGAR Á STJÓRNARSKRÁNNI:

1. Að endingu vil ég vekja athygli á 79. gr. Stjórnarskrárinnar. Samkvæmt henni ber að rjúfa Alþingi og efna til kosninga, ef Alþingi samþykkir breytingar á Stjórnarskránni. En í þeim kosningum er ekki verið að kjósa sérstaklega um stjórnarskrárbreytinguna, heldur er verið að kjósa nýtt þing. Reynzlan sýnir, að þá kjósa menn fyrst og fremst eftir flokkslínum. Því ætti það að koma til skoðunar á Stjórnlagaþinginu, hvort ekki væri rétt, í stað þess að rjúfa þing og efna til kosninga að nýju, þá verði eingöngu stjórnarskrárbreytingin borin undir þjóðaratkvæði til samþykktar eða synjunar, en þingið sitji áfram, þar til kjörtímabil þess rennur út.

                   LOKAORÐ:

Ég hefi nú aðeins stiklað á stóru í ofangreindum hugleiðingum mínum. Vitaskuld kemur miklu fleira til umræðu og afgreiðslu á Stjórnlagaþinginu, þegar þar að kemur. En hvað sem það verður er óskandi, að allir þingfulltrúar beri gæfu til að vinna saman af heilum hug og með einbeittum vilja til þess að ná sátt og samstöðu um afgreiðslu þessa mikilvæga máls.

Ef hver höndin verður upp á móti annarri á þinginu og mörg sérálit lögð fram varðandi endurskoðun á Stjórnarskrá Lýðveldisins Íslands, nr. 33, 17. júní 1944, er það vísasta leiðin til að öllu gillinu verður kastað í ruslakörfu Alþingis og Stjórnlagaþing mun uppskera fyrirlitningu alþjóðar.  Látum slíkt ekki henda.

Eins og ég gat um í upphafi þessa pistils, hefi ég boðið mig fram til Stjórnlagaþings. Ég  geri það á eigin vegum og forsendum, óháður stjórnmálaöflum og hagsmunahópum. Ég ætla ekki að eyða krónu í þetta framboð mitt, enda hefi ég mestu skömm á því, þegar menn eru að reyna að kaupa sig inn í embætti og opinber störf með því að sólunda stórfé í auglýsingaskrum til þess að bæta upp í eyður verðleikanna. Slíkt er ranghverfa lýðræðisins og  til vanza á landi hér.

Þar sem ég tel mig hafa þekkingu, reynzlu,  þrek og nægan tíma til að leysa starfið sómasamlega af hendi, væri mér þökk í því og heiður að hljóta til þess brautargengi kjósenda.

Hver gætir sjónarmiða íslensks almennings?

Sá sem tryggja vill sér sigur í nútíma kosningum þarf að leggja fram verulegt fé. ESB og íslenska vinstri stjórnin gæta ekki jafnræðis gagnvart íslenskum almenningi sem leggst gegn aðild að ESB en mun aldrei fá nema garðslöngu til þess að slökkva þennan ESB- aðildareld, sem fíraður er upp með heilu bensíntönkunum frá ESB og íslenskum stjórnvöldum.

Hvar er allt jafnræðið?

Átti rödd vinstri manna ekki að vera rödd hins undirokaða almúga sem hafði ekki fjárhagslega burði eða völd til þess að verja rétt sinn í hvívetna? Eða eru alræðistilburðir þess fólks sem náði að mynda meirihluta á þingi svo yfirgnæfandi að andstæður vilji þorra kjósenda, sem er deginum ljósari, verður drekkt í áróðurspeningaflæði erlends ríkjasambands?

ESB gefst aldrei upp. En stjórnvöld?

ESB hættir ekki viðleitni sinni fyrr en það nær árangri. Kosningar um Lissabon- „samningana“ sýndu það vel, eða stjórnarskrá ESB. Hvernig væri að sækja um styrk hjá ESB til þess að kynna andstæð sjónarmið við það? Það er hið ríkjandi íslenska sjónarmið, en stjórnvöld leggjast á sveif með ESB og nota fé  þegnanna og erlent „kynningar“-fé  til þess að koma erlendum yfirráðum yfir Ísland.

Ætla vinstri menn að vera svo grænir að láta þetta gerast?

ESB kortleggur Ísland

Allt er bannað sem ekki er sérstaklega leyft

Á Samfylkingar- og VG árunum hefur almenn skynsemi brenglast á þann hátt að sjálfsagðri athafnagleði landans er haldið niðri með reglunni „Allt er bannað sem ekki er sérstaklega leyft“ í stað heilbrigðu reglunnar „Allt er leyft sem ekki er sérstaklega bannað“, sem er öllu íslenskari í eðli sínu.

 

Bönn á þjóð í losti

Boð og bönn alviturrar ríkisforystunnar eiga víst að vera heildinni til heilla, en hvað ef þau eru vanhugsuð vitleysa sem heldur vexti heilla byggðarlaga niðri og veldur fátækt og vansæld í misskilinni forræðishyggju sinni? Hví á forysta sem valin er út á stór slagorð hennar yfir þjóð í losti að mega dæma almenning til ævarandi þrælkunar þótt þau sitji öll á auðlindum og aðstöðu sem nýta má öllum til hagsbóta án mikillar fyrirhafnar, einungis ef forystan þvælist ekki fyrir?

 

Forgengin tækifæri

Nú hrannast upp mýmörg dæmi um það hvernig þessi nýhaftastefna drepur frumkvæði á skilvirkan hátt. Varla þarf að skrifa listann, skoðum einungis fréttir hvers dags. Þó fréttist ekki af fjölmörgum forgengnum tækifærum, sem visnuðu eins og fræ sem fá ekki vökva og næringu. Bannárátta vinstra valdsins leyfir ekki vaxtarbroddana nema þeir séu frá ríkinu komnir og í gegn um það, hannaðir af nefndum og ráðum sósíalsins. Lítill vandi er síðan fyrir þetta alríki að sýna fram á það að annað virki ekki heldur en módel ríkisins, því að það er það eina sem leyfist að virka.

 

Útópían

Haftaaðallinn hefur aðaláhuga á álögum, ekki tekjum. Í stað þess að leyfa tekjuhlið ríkisins að hækka fordómalaust með öllum skynsamlegum ráðum, þá hafna þessir valdhafar flestu sem fellur ekki að útópíu þeirra um aljafnt þjóðfélag, sléttu með engum fjöllum og dölum, þar sem allir geta hjólað á bændamarkaðinn á ríkishjólinu sínu og keypt sér sjálfbæra agúrku í kvöldmatinn. Á meðan ekur millistéttin til vinnu sinnar í raunveruleikanum þar sem æ minna verður eftir til þess að lifa af með þennan algræðisgamm svífandi yfir sér.

 

Gamminum líst vel á hræið, en þetta er ekki sjálfbært ástand.

Telja niðurstöður gagnast

Hérinn í snjónum

Hrikalega er snjórinn frískandi. Ég laumaðist í fyrradag í hressa TKS hlaupahópinn á Seltjarnarnesi með hundslappadrífuna bráðnandi á sveittum vöngum. Svo lá þessi snjór svo freistandi í blíðunni í gær eftir að bærinn hafði sem betur fer skafið hann hæfilega saman í kant sjávarstígsins að ég dró fjallaskíðin góðu út, setti á mig jöklaklossana og bakpoka og renndi mér af stað að Nauthólsvíkinni, sem var baðstaður fyrir örskotsstundu.

Ég mæli eindregið með þessari þerapíu. Ekki var þurr þráður eftir á mér að rembast þetta áfram á lúsarhraða í logninu. Þó gaf ég mér tíma til að virða fyrir mér ægifagran Skerjafjörðinn og anda að mér tærasta lofti, jónum hlöðnu.

Annmarkar mínir komu þó fljótt í ljós: Ég er raunar eins og kanína, eða í besta lagi héri. Vöðvar handleggjanna hafa gleymst í gegn um árin á meðan neðri hlutinn hleypur upp um fjöll og firnindi. Samt gat ég ekki hoppað upp á svalirnar á annarri hæð eins og hérinn í hlutföllum sínum. Raunar var erfitt að ganga upp stigann!

Beiðni til ungra íslenskra kvenna

Ísland er víst með mesta jafnrétti kynjanna í heimi, enn eitt árið. Ungar menntaðar konur í þéttbýli er sá hópur landsins sem líklegastur er til þess að kjósa inngöngu þjóðarinnar í Evrópusambandið. Þessi hópur þarf að íhuga nokkrar staðreyndir, óháð efnahagsþrengingum ESB eða atvinnuleysinu þar, róstri á vinnumarkaði, Evruþrengingum, yfirstjórn ofar þjóðþingum eða öðrum meginþáttum tilverunnar í ESB í dag. Þær þurfa að íhuga hvert stefnir í nánustu framtíð bandalagsins í jafnréttismálum kynjanna.

Tyrkland inn í ESB?

Um það leyti sem Ísland gengi í ESB, væri loks komið að Tyrklandi eftir áratuga bið. Þrýstingur á að það gerist eykst stöðugt, sérstaklega frá Miðjarðarhafslöndum eins og Spáni og Ítalíu. Nýlega bættist öflugur liðsmaður utanað við, Obama Bandaríkjaforseti, er hann sagði ríki sitt vera sterkan stuðningsaðila inngöngu Tyrklands í ESB. Þeir ESB- fyrirlesarar sem hingað hafa komið hafa einum rómi sagt Tyrkland vera velkomið í ESB.

Sameiginleg gildi? Frelsi?

Tyrkland er statt hinum megin á listanum við Ísland í jafnréttismálum kynjanna, yfirleitt með 5-10 neðstu ríkjunum í hópi með Íran og Saudi- Arabíu. Um 99,8% þjóðarinnar eru múhammeðstrúar, sem þýðir að kristnir í Tyrklandi eru færri heldur en Reykvíkingar. Rúmlega sjötíu og sex milljónir Tyrkja játa Islamstrú og þeim gildum sem henni fylgja. Um 80% kvennanna eru læsar og því eru um 8 milljónir ólæsar eða um 24 Íslönd. Hvernig á að ná til þeirra? Ef Íslendingar halda að þeir gætu breytt einhverju, þá má benda á að staða Tyrklands á fyrrnefndum lista hefur aðeins hækkað um 0,4% síðan 2006.

Olli Rehn, fyrrum stækkunarmálastjóri ESB segist litla samúð hafa fyrir menningarlegri eða trúarlegri andstöðu við inngöngu Tyrklands í ESB, því að fyrir sér sé „...ESB ekki klúbbur kristinna heldur samfélag um gildi tengd frjálsræði og frelsi“.

Þá kemur að hlut Eiríks Bergmann í sjónvarpsfréttum RÚV sunnudagskvöldið 17. október 2010. Hann kemur til varnar fjölmenningarsamfélaginu, sem Angela Merkel kanslari Þýskalands sagði nýlega að hefði algerlega brugðist í Þýskalandi núverandi mynd og aðild Tyrkja að Evrópusambandinu, sem hún er andsnúin eins og meirihluti Þjóðverja.

Eiríkur sagði: „Angela Merkel lét ummælin falla við andstöðu við aðild Tyrklands að Evrópusambandinu“.

Engin furða, þar sem síðustu varnir gegn Tyrkjaflóðinu mikla falla hvert af öðru og meirihluti Þjóðverja gerir sér grein fyrir því hver útkoman verður ef Tyrkland er samþykkt inn í ESB. Fyrir utan hrikaleg áhrif á lífeyri, efnahag og daglegt líf hins almenna Þjóðverja eða ESB- búa yfirleitt, þá vita þeir hvernig ástandið er í Tyrklandi í uppáhaldsmálum ESB- Samfylkingar: arfaslakt jafnrétti sbr. að ofan, takmörkuð mannréttindi og tjáningarfrelsi, skortur á trúar- og menningarlegu umburðarlyndi, kúgun minnihlutahópa (Kúrda, Armena) og beiting hervalds (á N- Kýpur og víðar), enda herforingjastjórnir tíðar á síðustu áratugum. Angela Merkel segir aðild ekki vera einstefnugötu og að Tyrkland verði að uppfylla öll skilyrði aðildar.  Hún er því einn harðasti útvörður ESB fyrir þeim gildum sem Evrópusinnar hér segjast aðhyllast, en verður nú að sæta því að vera útmáluð í hóp lýðskrumara af ofur- Evrópusinnanum Eiríki Bergmann!

Vitnum enn í Eirík á RÚV:  „Á níunda og tíunda áratugnum kom fyrsta bylgjan af þessari kynþáttahyggju. Nú er önnur bylgjan að skella á Evrópu eins og flóðbylgja“. Af hverju skyldi það vera, ef kynþáttahyggju skyldi kalla? Frekar ætti að kalla þetta raunsæi. Milljónir Tyrkja hafa þegar sest að í Þýskalandi án þess að aðlagast flestir fyllilega að samfélaginu. Þjóðverjum sem fyrir eru óar við því að taka á móti kannski tugmilljón í viðbót við inngöngu Tyrklands í ESB, enda hafa Tyrkir þá fullan rétt og yrði stærsta þjóðin í ESB, líklega um 80-85 milljónir innan 20 ára, en innfæddum Þjóðverjum fækkar stöðugt.

Eiríkur gat eftirfarandi:  “Hér er stjórnmálaástandið þannig að allt er galopið og mjög auðvelt fyrir lýðskrumara að koma fram og nýta sér slíkt ástand“. Einmitt! Hann vill kannski ESB- alræði en við kjósum það opið. Lýðskrumararnir eru þeir sem þykjast fylgja lýðræði, jafnrétti kynjanna, mannréttindum og Skandinavískum gildum en ætla að drekkja okkur í fólksflaumi afturhalds í þeim málum og hirða af okkur sjálfræði og fullveldi í leiðinni.

Áskorun

Ungar, íslenskar, menntaðar konur í þéttbýli: Ef þið viljið eiga einhverja von á því að halda áunnum réttindum ykkar á ykkar met- langa lífi hér á Íslandi, haldið ykkur fjarri frá hugmyndum um aðild að Evrópusambandinu og mjúkmæltum sölumönnum þess.

 

PS: Eftir skrif greinarinnar rakst ég á þessa ágætu bresku grein í the Daily Mail:

 http://www.dailymail.co.uk/debate/columnists/article-489557/Britain-scarcely-recognisable-50-years-immigration-deluge-continues.html

 

 

Svandís komin með ABS- bremsur

Svandís Svavarsdóttir bremsuráðherra heldur heilu sveitarfélögunum áfram í heljargreip sinni, núna af því að það „...gæti verið gott að fá leiðsögn dómstóla“. Á meðan líða mánuðir og ár af þessum tilbúnu „Svandísartöfum“ sem kalla má, en það eru vísvitandi drættir á framgangi sjálfsagðra framfaramála í virkjunum til góðra verka, á meðan ríkið og fólkið í landinu er á barmi gjaldþrots.

Fádæma óbilgirni í garð þjóðar

Fádæma óbilgirni Svandísar í þessum málum á versta tíma er lýsandi fyrir þær villigötur sem hún og flest flokkssystkini hennar feta nú.  Hún ætti að ræða við fólkið á Austurvelli og í sveitum landsins og sjá villu síns vegar. Þá sæi hún kannski sóma sinn í því að leyfa virkjun á þeim milljónum tonna af bráðnuðum jöklum sem renna til sjávar á meðan hún misnotar ráðherravald sitt til þess að standa í málarekstri við sveitarfélag um það hvort að við eða einkaaðilar mættum borga rannsóknarreikninginn!

Allur eplakassinn

Í Danmörku var eitt sinn svona umhverfisráðherra. Hún var loks látin fara eftir ómælt tjón. Í kjölfarið var starfssvið ráðuneytisins þrengt verulega, því að einn svona mistækur umhverfisráðherra nær ella að skemma allan eplakassann.

Svandís áfrýjar dómi

Makríll Íslands= 2,7 sinnum ESB

Það munar um heimsókn 1,1 milljón tonna af makríl inn í íslensku lögsöguna, sem er eins og engisprettuplága á akri: sannarlega ber að grisja í gestahópnum um nokkur hundruð þúsund tonn áður en þeir fara spikfeitir héðan inn í ESB. Íslendingar fóðra nú 22,9% heildar-lífmassa makrílsins en ESB 8,4% og höfum við því 2,7 falt meira en ESB. 

Engin furða að Skotar vilji miða við gamlar tölur, þegar heimshlýnunin færir okkur þennan fisk sem var kannski þar á hafísárunum. Þessi 130.000 tonna kvóti okkar er nú ekki nema 2,7% heildar- lífmassans og mætti léttilega tvöfalda. Það verður þá gert þegar ESB- umsóknin verður dregin til baka.

„Íslendingar eru ekki þorparar“

Hvað viltu, vinstri græn?

Ef kosið yrði, viltu þá meira af þessu?:

• Aðild Íslands að Evrópusambandinu.
• Borga Icesave.
• Fá Geir H. Haarde einan dæmdan vegna hruns alþjóðafjármála.
• Vernda einokun Haga á markaði.
• Bjarga þeim stærstu: Sjóvá, Húsasmiðjunni, Icelandic ofl.
• Taka ábyrgð á einkabönkum og sparisjóðum.
• Hækka flesta skatta.
  
• Risalán frá AGS (IMF) m.a. til þess að borga meðlimum þess, stærstu bönkum í heimi.
• Upplýsingaleynd þar til orðið er of seint að bregðast við (t.d. Icesave).

Allt þetta færðu og meira til, hjá Steingrími J. Sigfússyni fjármálaráðherra, nú með hjálp Ögmundar.

Mundu að atkvæði þitt skiptir öllu máli eins og síðast!

Gleymdist nokkuð á listann?

„Skíthræddir“ við nýtt framboð

Hver borgar skattinn?

Steingrímur J. og Bandaríkjaforseti hljóta að hafa lagt saman á ráðin í ídealískri skattgleði sinni. Fyrir hrun greiddi ríkasta 1% Bandaríkjamanna tæp 40% heildar- tekjuskatts einstaklinga, þótt það hafi þénað „aðeins“ 22% framtaldra tekna (sbr. WSJ). Ríkasta 2,3% Bandaríkjamanna greiddi um 62% heildartekna ríkissins af tekjuskatti einstaklinga. Nú ætlar Bandaríkjaforseti að skattleggja þau sérstaklega umfram aðra, án þess að gera ráð fyrir breyttri hegðun eða andsvari, þótt hópurinn hafi líka snarminnkað. Hann heldur líka að millistéttin sleppi.

 

Hér heldur fjármálaráðherrann að hækkun fjármagnstekjuskatts um 80% (eða meira) skili sér þrátt fyrir hrunið. Fólk lifi á fornu fé og hagi ekki seglum eftir vindi. En öðru nær, byrinn stendur af landi, tími er kominn fyrir fjármagnseigendur að sigla.

 

PS: Einn er þó munurinn: Steingrímur J. heldur ekki að millistéttin sleppi. Hann ætlar að ná henni allri.

70 milljarða samdráttur

Vélstjóranum að kenna

Gylfi viðskiptaráðherra fylgir fordæmi Jóhönnu vel. Gegnsæja ríkisstjórnin er einungis alveg glær þegar kemur að spurningum um verk hennar. Annars er límúsína hennar með kolsvartar rúður, líka framrúðu, enda er óvíst hvert farið er eða hvort manneskja sé yfirleitt við stýrið.  Alls kyns samningar eiga sér stað þarna inni, sem enginn fær að heyra um fyrr en það er löngu orðið of seint.

Pakkið á fyrsta farrými

Ef Jóhanna og Steingrímur hefðu stýrt Titanic forðum, þá hefði Jóhanna sagt „Enginn varaði mig við ísjökunum“. Síðan hefði hún bent á það að vélstjórinn hafi sett skipið á fulla ferð áfram, hann sé ábyrgur. En Steingrímur J. hefði sagt: „Mátulegt á þetta pakk á 1. farrými“, á meðan allir sukku og almúginn var fastur inni í skipinu.

 

 Refsing fyrir lífstíð?

Í síðustu Alþingiskosningum hugðust margir kjósendur Sjálfstæðisflokksins refsa flokknum fyrir að hafa m.a. þegið of háa kosningastyrki í góðærinu. En umvöndunin breyttist í 100 vandarhögg á bert bakið í formi einnar slökustu ríkisstjórnar allra tíma. Varla var það ætlun þessarra sjálfstæðu kjósenda, sem eiga nú verulega á hættu að missa einmitt það sjálfstæði sitt sem þeir hafa notið hingað til.

 

Svo bregðast krosstré

Svika- Grímur brást ítrekað flokki sínum og þjóðinni allri. Kletturinn sem byggja átti á reyndist sandhrúga sem lagast eftir öldufallinu. Samt heldur hann enn lyklunum að fjárhirslunum, en hefur gert aukalyklasett fyrir hina nýju erlendu vini sína í AGS.

 

Látum sjálfskvölinni linna

Við Íslendingar sem teljumst gjarnan fremst í flestu á mann, náum kannski verðlaunum í þetta sinn fyrir „Mesta Masókisma á mann“, núna annað árið í röð. Sjálfskvalarhvöt hlýtur að vera helsta skýringin á því að við látum enn þessa Jóhönnu- óstjórn yfir okkur ganga, ítrekað og endalaust og virðumst bara biðja um meira við hvert högg.  En vandarhöggunum verður að linna svo að sárin megi gróa. Látum þessa ríkisstjórn  tilheyra sögubókunum strax, svo að hún nái ekki að setja okkur í sama kafla þeirra bóka og Weimar- lýðveldið er, eða aðrar ríkisstjórnir sem brugðist hafa herfilega í sögunni.

Ráðuneytisstjóri hafði þrjú álit undir höndum

Askan af stað?

Vindaspá Veðurstofunnar sýnir harðar austan og NA- áttir sunnanlands 1. júlí. Sem betur fer fylgir þeim drjúg úrkoma, því að öskulagið fer annars á flug, sérstaklega yfir Vestmannaeyjar. Sá sand- og rykblástur er hrikalegur í þurrki. Í gær 30/6 sást frá Reykjavík að Reykjanesið austanvert var orðið undirlagt af ryki.

 

Heilsa Reykvíkinga fer eftir vindátt

Heilsa Reykvíkinga fer eftir því hvernig vindurinn blæs vegna öskublandaðs svifryks. Lítum á vindinn nýverið. Augljóst reyndist í svifrykinu mikla í Reykjavík fyrir nokkru að þurrkur og sterk austanáttin var það hættuleg heilsu manna að fólk hefði átt að vera varað við fyrirfram, enda mátti búast við þessu löngu áður þegar vindaspá fyrir svæðið og daginn var skoðuð.  Við höfðum fenginn forsmekkinn af þessu þann 31.maí 2010, þegar svifryksgildin hér ruku upp margföld sólarhrings- heilsumörk, en snarféllu þegar rigndi.

 

Skýrasta dæmið um ösku- austanátt

Föstudagskvöldið  4. júní 2010 og út 5. júní kastaði tólfunum:  ófögnuðurinn úr austri mældist á einni klukkustund upp í 25- föld heilsumörk sólarhrings, eða ellefuföld þegar allur sólarhringurinn var tekinn.  En rigningardembur björguðu okkur síðan og skelltu límdrullunni á bílana, sem strax varð að þrífa vegna lakksins og rúðanna. Nóttina eftir var þetta á sama veg, austan og suðaustanátt þar sem fínasta svifrykið rauk upp og yfir okkur, en rigningin kom fljótlega til bjargar.

 

Suðurlandið og heilsan

Margir hnussa við og segja Reykvíkinga sleppa stórvel t.d. miðað miðað við mestallt suðurlandið.  Þó varð ég veikur heima með asthmapúst á fullu eins og fleiri, en slapp við lungnabólgu í það skiptið. Þarna liggur einmitt vandinn.  Flestir landsmenn leggjast á eitt í hreinni afneitun á þessu sviði þar sem við erum hvött til þess að senda milljónir rusltölvupósta út um allan heim um að allt sé í stakasta lagi nema rétt í kringum virka eldfjallið. Ríkisstjórnin gengur harðast fram í blekkingunni að vanda. Þegar daglegar skýrslur og spár ættu að koma um það frá umhverfisráðuneytinu hvar öruggt sé að halda sig miðað við svifryksmælingar og spár dagsins víða um land, þá er ráðuneytið að vinna skýrslur um kolefnislosun Íslendinga og fleira vegna umsóknar stjórnvalda um inngöngu Íslands í ESB. Stærsta umhverfisvá landsins og íbúa þess er askan yfir öllu, en það sést ekki í aðgerðum stjórnvalda.

Fylgjumst með öskunni

Kannski eru til svifryksmælingar á netinu á Hvolsvelli og í t.d. Vestmannaeyjum eins og þyrfti að vera, en ég hef ekki séð það enn. Fólk þar getur þá takmarkað útiveru sína þegar gildin rjúka upp. Smæsta og erfiðasta svifrykið sést ekki nema langt að en kemur strax fram í mælingum. Fylgist með því á loft.ust.is 

Versta veðrið í fyrramálið

Dagar hinna skýru svara

Aukalandsfundur Sjálfstæðisflokksins um helgina gefur tækifæri til þess að hinn þögli meirihluti stærsta stjórnmálaflokks landsins fái skýrari svör við grundvallarspurningum sínum. Ætlar forystan að ganga hreint fram með skýra afstöðu í helstu málum þjóðarinnar, eða að ganga áfram með veggjum í nafni samstöðu, sem gerir saltfiskinn svo útvatnaðan að hann er orðinn bragðlaus?

Afgerandi afstöður takk

Formaður flokksins hefur hingað til aðspurður ekki fengist til þess að taka af skarið með því að staðfesta, að um leið og flokkurinn kæmist til valda myndi hann undanbragðalaust draga ESB- umsóknina til baka. Einnig hefur hann ekki fengist til þess að neita því skýrt að ríkið ábyrgist 20.000 Evru Icesave- innistæður hvers reikningseiganda. Fjölda mánaða hefur verið eytt í samningaviðræður sem virðast snúast um vexti en ekki grundvallarforsenduna að ríkið muni ekki greiða þetta. Þessi tvö atriði, ESB- umsókn og Icesave,  skipta svo afgerandi máli að afstaðan gegn þeim verður að vera skýrt „nei“. Þá er hægt að vinda sér í alvörumálin, stöðu atvinnulífsins, eignarhald fyrirtækjanna og bankanna, drottnun og sóun ríkisvaldsins osfrv.

Stjórnin bætir við hlekkjum

Sú forysta sem Sjálfstæðisflokkurinn kýs sér fyllist vonandi eldmóði og kjarki til þess að standa í þeirri hörðu rimmu sem framundan er, loksins þegar stjórnarandstöðunni tekst að hrekja blekkingarstjórnina frá völdum. Framganga stjórnaliða í Evrópuleiðöngrum sínum gerir þennan framtíðarslag mun erfiðari fyrir Íslands hönd, þar sem stjórnin leitast enn við það að skuldbinda þjóðina og draga úr sjálfsákvörðunarétti hennar í hvívetna.

Formennskan endurspegli vilja kjósenda sinna

Ég hvet landsfundarfólk til þess að krefjast ákveðinnar afstöðu af forystu flokksins, svo að allir viti hvað þeir kjósi. Það dugði að vísu ekki til hjá Vinstri grænum, þar sem formaðurinn gekk þvert gegn kjósendum sínum í flestum aðalmálum um leið og hann komst til valda. En við skulum vona að Sjálfstæðisflokkurinn nái að láta aðalfulltrúa sinn endurspegla vilja kjósenda sinna betur en Steingrímur J. Sigfússon gerði. Það er að vísu ekki erfitt.

Sjálfstæðismenn ræða Evrópumál

Að ósi skal á stemma

Skyldi nú engan furða að Spánn vilji Íslensku landhelgina inn í fiskveiðistjórnun ESB, sem velur fæðingardag Jóns Sigurðssonar forseta og lýðveldisstofnun Íslands til þess að tilkynna hörmungina, staðfestingu umsóknar Íslands um ESB- aðild. Áðan las ég fyrst þarfa hugvekju  Jóns, sem var skrifuð er hann barðist hvað mest fyrir sjálfstæði íslensku þjóðarinnar frá meginlandinu. Greinin er „Hugvekja til Íslendinga“, en hana þarf hver ESB- aðildarsinni að lesa, er hann velkist áfram í villu og svíma. Hinir fjölmörgu sem eru ekki aðildarsinnar, vita hvers virði sjálfstæði er og geta sleppt þeim lestri, en hefðu samt gagn af þessari klassík. Jón Sigurðsson snýr sér eflaust í gröfinni þegar fæðingu hans er minnst á þennan kaldranalega hátt, með staðfestingu ESB- umsóknar þann 17. júní 2010.

 

Sérlausnir ESB eru aðeins tímabundnar

Nú hef ég heyrt í flestum þeim sem hingað hafa komið upp á skerið til þess að mæra ESB- aðild. Allir segja þeir sérlausnir tímabundnar, eins og undanþágur frá fiskveiðistjórnunarkerfi ESB, sem afar athyglisvert yrði að sjá samþykktar af 27 þjóðum, hvað þá af meirihluta kosningabærra Íslendinga. Horfumst í augu við óumflýjanlega staðreynd: ESB- aðild táknar það að spænskir togarar veiða við Ísland innan fárra ára. Reynslusögur Skota og Englendinga af  yfirgangi annarra ESB- þjóða á miðum þeirra voru ömurlegur vitnisburður um Brussel- veldið. Þeir báðu okkur náðarsamlegast að vernda miðin t.d. fyrir Spánverjum, á ágætum fundi sem Heimssýn hélt í Háskóla Íslands í fyrra.

 

Samningamenn hafi skýrt umboð þjóðar og bakland

En af því sem sem kom fram á fundum ESB- manna, var t.d. það að í þessa vegferð á alls ekki að halda nema baklandið fyrir samningamennina sé traust. Samningamaður Tékklands inn í ESB t.d. staðfesti þetta. Ekki þýði að ganga inn í sælgætisverslunina miklu, ESB og spyrja: „hvaða nammi má ég fá?“. Þjóðin verði að fylgja að baki og skýr stefna og löngun hennar um aðild verði að vera til staðar fyrir samningafólkið áður en haldið er af stað, þannig að árangur náist og niðurstaðan verði samþykkt af 27 þjóðum og staðfest í þjóðaratkvæðagreiðslu á Íslandi. Ekki verði farið að eins og norska stjórnin gerði með ESB, að semja tvisvar og fá þeim samningum hafnað í bæði skiptin af þjóðinni í kjölfarið. Langflestir eru sannfærðir um það að þannig er ástandið hér og skoðanakannanir staðfesta það ítrekað. Þótt Jóhanna Sigurðardóttir voni að sú skoðun breytist, þá stefnir þjóðin einmitt í hina áttina, að skynseminni, sjálfstæði íslensku þjóðarinnar sem Jóhanna átti að stýra en misfórst herfilega eins og flestum er kunnugt.

 

Stöðvað í fæðingu

Fyrst flestum er ljóst að ESB- aðildarumsókn er til óþurftar, af hverju leyfum við óhæfum forsætisráðherranum að halda þessu rándýra gæluverkefni sínu áfram? Er lýðræðið sem Jón Sigurðsson leiddi okkur að orðið svo öfugsnúið að einn helsti fulltrúi þess megi skrifa undir allskyns afsöl þjóðarréttinda eins og felast í Icesave- afsalinu og ESB- umsókninni, án þess að fólkið í landinu fái neinum vörnum við komið? Við skulum vona að enn eimi nægilega eftir af sjálfstæðri hugsun í landanum að hann nái að stöðva þessa óværu strax. „Að ósi skal á stemma“ sagði Þór sterki áður en hann kastaði steininum á eina rétta staðinn á tröllkonunni.  Förum að dæmi hans.

PS: til fróðleiks   http://visindavefur.hi.is/svar.php?id=6769

...Allt í einu urðu miklir vatnavextir og náði vatnið Þór upp á herðar. Hann sér þá ofar í ánni hvar dóttir Geirröðar, Gjálp að nafni, stendur og mígur í ána. Þór grípur stein úr ánni og kastar í hana og mælir um leið: "Að ósi skal á stemma." Með því átti hann við að stöðva skal á við upptök hennar en ós virðist hafa merkti upptök í fornu máli, ólíkt nútímamerkingu orðsins.“

(smellið þrisvar á mynd fyrir fulla stærð):

 

Umsóknin tekin fyrir 17. júní

XÆ+XD= 72,3% virkra atkvæða

XÆ og XD skipta 72,3% virkra atkvæða nær jafnt sín á milli og ber að mynda stjórn sem endurspeglar vilja kjósenda. Jón Gnarr yrði borgarstjóri og flokkarnir tveir kæmu flestum sínum málum fram, enda varla málefnalegur ágreiningur enn, þar sem raunveruleg málefni Besta flokksins liggja ekki skýrt fyrir.

 

Mætti á margar möppumessur