Fjallaskíðin ekki til frægðar

Fjallaskíðaferð þriggja vina á Snæfellsjökul sunnudaginn 1. feb. 2009 endaði ekki sem skyldi eins og sést í myndaalbúminu hér til hliðar. Á uppleið lak jeppinn útaf í rólegheitum á flughálu grjótinu og var nálægt veltu, en félagar frá Ólafsvík í björgunarsveitinni Lífsbjörgu komu á rétta tækinu og kunnu sitt fag. Þeir spiluðu bílinn inn á veginn og eiga hjartanlegt þakklæti okkar flækinganna skilið.

 

Lengi finnst þeim er bíður. Við Stefán gegnum áleiðis að jöklinum í snjókomunni með skíðin og á þeim, en Elías varð að bíða eftir björgun hjá bílnum. Heimsókn á Búðir og hjá Haffjarðará lauk síðan þessum sunnudagstúr, sem var ekki til frægðar en reyndist samt hinn besti.

 

Ferð að Snæfellsjökli, fleiri myndir:

http://ivarpals.com/koparmyndir/thumbnails.php?album=12

Norðurljósasería á 10 mínútum

Norðurljós (Aurora Borealis) lýstu upp himininn í 10 mínútur áðan og Venus skreytti líka niður við sjávarrönd. Ég tók nokkrar myndir sem sjást hér í albúminu til hliðar alveg ósnertar, en laga þarf skuggann í sumum þeirra. Ýtið tvisvar eða þrisvar á myndirnar til þess að fá fulla stærð.

In the evening of January 3d 2009 at 22:32 to 22:42 I took these photos and placed them in the album on the right. They show Aurora Borealis, Northern lights, a magnificent display of magnetic sunstorms hitting the Earth's magnetosphere. The photos are taken on a Nikon D300 (on a tripod) at a 1000 setting with a AF-S Nikkor 18-200mm zoom lens wide open. Venus is also visible just above the sealine horizon in the earlier ones. I need to fix the shadow in some of them, but they are untouched here.Click 3 times on each photo for a full size.

Copyright Ivar Palsson, Reykjavik Iceland. Contact   ivar at sea.is for a full picture.

Falsað gengi til framtíðar?

Bankarnir og nú ríkið eru orðnir sérfræðingar í því að eyðileggja útflutningsgreinarnar sem eiga að halda okkur uppi.  Loks þegar glitti í lok áralangs falsks gengis krónunnar og uppsöfnuð vandræðin sem af því hlutust skullu á okkur, þá setti ríkisvaldið lok á kraumandi suðupottinn með styrkingu krónu. Gjaldmiðlinum hafði verið haldið sterkum í fjölmörg ár með víxlum sem hrönnuðust upp, en því haldið áfram nú með gjaldeyrishöftum og háum stýrivöxtum.

Stóra spurningin er hvort nýja vinstri stjórnin taki almennilega á vandamálinu, snarfelli gengið um 40-50%, lækki stýrivextina niður í 5-7%, afnemi gjaldeyrishöft og verðtryggingu, taki upp viðurkenndan gjaldmiðil, neiti að greiða Icesave eða aðrar skuldir bankanna eða að setja aðra slíkar byrðar á þær vinnandi manneskjur sem eftir verða á Íslandi eða á afkomendur þeirra.

Allt ofangreint verður að gerast á sama tíma til þess að virka af viti. Tímar hálfgildingslausna eru liðnir. Ekki er lengur hægt að athuga og skoða mánuðum saman. Allur þorri manna hefur verið látinn halda of lengi að við höfum rétt á hinu og þessu sterku gengi krónunnar. Þótt einungis sé litið til gengis Jensins, helsta skuldagjaldmiðils okkar (skuldir bankanna ekki taldar með), þá sést að það hefur styrkst um tugi prósenta gagnvart öðrum gjaldmiðlum á sl. hálfa árinu. Það er deginum ljósara að flestar jaðarmyntir sem byggðu á vaxtamunarverslun gegn Jeninu eru nú í rúst, íslenska krónan þar fremst í flokki.

Komandi rimma á milli Steingríms J. Sigfússonar fjármála- sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra og Evrópusambandsins verður athyglisverð. Ef hann hefur það bein í nefinu sem af er látið, þá verður ekki af uppgjöri Icesave, sem vekur ekki hrifningu ESB eða Alþjóða gjaldeyrisinnheimtusjóðsins, sem myndu þá loks afjúpa sitt innra eðli almennilega, þannig að Íslendingar forðuðust þá gamma. En hæfileika Samfylkingar til útvatnaðra miðjumoðslausna má ekki vanmeta. Því er líklegasta niðurstaðan aframhaldandi skoðun, blekking, tálsýn, kostnaður og dans á þyrnum en ekki rósum.

Krónan veiktist um 2,06%

Fær sonur þinn stolið snjóbretti núna?

Bláfjöllin tóku úr manni kreppuna áðan með fínu skíðafæri og mörgum lyftum. En einhverjir auðnuleysingjar náðu samt að eyðileggja daginn með því að stela snjóbretti sonar míns og annars stráks á meðan þeir borðuðu nestið sitt. Þessir menntaskólastrákar vaða ekki í seðlum og þetta er tilfinnanlegt tjón upp á þó nokkra tugi þúsunda króna. Mánaðarvinna að sumri, ef hana verður að fá. Sárt er til þess að vita að í skemmtilegum félagsanda að kveldi uppi á fjöllum í hríðinni sé maður ekki öruggur fyrir þjófum íþróttabúnaðar.

Fátt er til ráða. Þó er hér smá- tilraun til þess að sjá hvort sanngirnin sigri ekki að lokum eins og svo oft áður. Ég hvet ykkur til þess að taka eftir því hvort umrætt bretti komi í leitirnar og einhver fáist til þess að skila því til lögreglunnar eða að senda upplýsingar til mín á [e-mail]   Eða fundarlaun ef það skyldi finnast!  Hvaða von ætli maður hafi? Ætli brettið fari beint í gám út eða komist beint í umferð hér?

Snjóbrettið er auðþekkjanlegt: Stórt (fyrir fullorðinn), Rossignol NOMAD tegund, skýgrátt í grunninn að ofan (mest að framan) með appelsínugulri mynd af eyðimörk aftar. Neðan er það svart í grunninn með skærgulum flekk framarlega eins og landakort.  Festingarnar eru dökkgráar en með rauðum pinna í til þess að losa um bindinguna.

Veikustu hagkerfin verða útundan hjá ESB

Ísland fór neðarlega á lista þjóða, en matsfyrirtækið S&P lækkaði núna einkunn Grikklands. Þá veiktist Evran og áhyggjurnar á Evrusvæðinu jukust um það að skuldsetning veikari aðildarríkja ESB drægi niður Evruna og hin aðildarríkin. Þýskaland er fremst í því að draga vagninn. Líkurnar á því að ESB vilji taka skuldug, veik hagkerfi inn í Evruna verða nú hverfandi, þegar þau geta þá ekki fellt gengið sitt út úr vandræðum, eins og það er orðað.

Sjáið t.d. þessar greinar:

Financial Times: S&P cuts Greece’s credit rating

http://www.ft.com/cms/s/0/9b650d60-e239-11dd-b1dd-0000779fd2ac.html

Útdráttur efnis:

Standard & Poor’s decision to cut its ratings sent Greek stocks plunging, saw the euro weaken, and heightened concerns across the eurozone over the public finances of the weaker economies as they take on record levels of debt. … “The downgrade of Greece is a wake-up call to everyone that there is a price to pay for taking on big levels of debt.”

It also puts further strain on the eurozone as it celebrates its 10th birthday this month, with the bonds of Germany, the monetary union’s biggest economy, outperforming the so-called peripheral countries. This is reflected in the widening gap in bond yields between Germany and Greece, Spain, Portugal, Ireland and Italy, which have risen to record highs since the start of the single currency in 1999. Ken Wattret, economist at BNP Paribas, said it was “valid to say that there are question marks about the cohesion of the monetary union” with the region experiencing its worst downturn.

…they no longer had the option of devaluing their way out of difficulties.

ATH: kannski þarf að fara beint inn á www.ft.com og skoða fréttina

Aðrir tenglar vegna þessa:

http://www.iht.com/articles/2009/01/14/business/14drachma.php

http://www.reuters.com/article/companyNewsAndPR/idUSLE28479620090114

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=a2xBuQm38TMg&refer=home

http://www.foxbusiness.com/story/markets/industries/finance/sp-cuts-greece-credit-rating/

http://www.marketwatch.com/news/story/SP-cuts-Greeces-credit-rating/story.aspx?guid={426527F7-AE23-44FB-AC59-A078A8C23974}

Neita að tryggja Ísland

ESB aðild og IMF lán, samt kreppa og óeirðir!

Lettland er í ESB, fékk IMF lán en samt eru óeirðir! 5-8% samdráttur. Hvernig getur það verið!

Óeirðir vegna kreppu í Riga

Yfirtaka bankanna dregur Ísland niður í svaðið

Ríkið sekkur í æ dýpra skuldafen á meðan samþykkt er að greiða skuldir bankanna. Evrópusambandsaðild verður ekki að veruleika nema að við fetum áfram þessa ógæfubraut og tökum á okkur skuldir fram og til baka þar til samningsstaðan er nákæmlega engin. Þá getur ESB og bankar þess gengið að orkunni og auðlindunum vísum, en aðalmál ESB til frambúðar er að vera sjálfu sér nægt um orkuöflun.

Hver þeirra sem ráða þorir að berja í borðið og mótmæla því umorðalaust að við greiðum skuldir bankanna? Það fer að verða of seint, en er áfram eina lausnin, því að klafinn á kynslóðirnar er engin lausn. Betra er að hafa minni tiltrú og traust þjóða í fjármálum, sem er hvort eð er í lágmarki, heldur en að vera skuldum hlaðinn og hafa þannig ekkert traust og engan tilgang með vinnu manns um aldur og ævi.

Ríkið heldur áfram að krukka í eignir bankanna og að taka þannig á sig (þ.e. okkur) skuldir. Neyðarlögin og flestar aðgerðir til varnar sparifjáreigendum standast tæpast stjórnarskrá og gætu orðið felld úr gildi. Notum tækifærið fyrst viðsemjendur ríkisins í Icesave gera auknar kröfur í vöxtum og skilmálum og höfnum þeim samningum. Sættum okkur við það að bankarnir urðu gjaldþrota í vikunni eftir 6. október 2008 og miðum aðgerðir okkar við þá staðreynd. Ef við gerum það ekki og dönsum þennan andskotans, þá endar ríkið sjálft á hausnum. Þau sem halda að ESB eða IMF vilji bjarga okkur ættu að fara í skoðun. Þessir aðilar dansa glaðir á gröf landans.

Lánshæfi Íslands lélegt

Farðu áður en bankarnir falla næst

Við hjónin héldum upp á það áðan að hafa verið gift í ómunatíð með því að fara á veitingastaðinn Basil & Lime á Klapparstíg 38. Kvöldið hófst þar með líflegum móttökum og ljúfri þjónustu. Við fórum beint í aðalréttinn (eftir óvæntan ravioli- smárétt) og ég sá sannarlega ekki eftir vali mínu: steiktur saltfiskur með himneskri stöppu (hvítlauks- tómats- ristuðum möndlum? ofl.) . Humarpastað var víst líka gott, en þessi umfjöllun er um saltfiskinn!

Víða hef ég farið um heiminn á áratugum í sjávarréttabransanum og get því fullyrt að þessi saltfiskréttur er sannarlega með þeim albestu og tel ég þá Barcelona með. Kokkurinn útlistaði aðferðina og ég læt honum það eftir þegar þið mætið þangað. Ekki sleppa því að prófa. Með ítalska húsvíninu var líka þokkalega sloppið í verði, þannig að við hófum annað ár alsæl.

Vefur þeirra er  http://basil.is/ (ath. bara sýnishorn, núna er nýr matseðill)

Við erum alveg ótengd staðnum, sáum bara viðtal í sjónvarpinu.

Hlaupið úr spiki

Það gleður litla hjartað að hafa klárað 10 km Powerade- hlaupið sæmilega í gær eftir jólaítroðsluna. Ekknabrekkan upp í lokin er erfið, sérstaklega fyrir þau sem eru að rembast við mínúturnar og að sveifla viðbótar- smjörstykkjunum í markið á sem stystum tíma. Langtímamarkmið mitt er að geta jafnan hlaupið 10km á jafnmörgum mínútum og árin segja til um (50 mín. hjá mér), en það er niðri á flatlendi við sjóinn. Einn sextugur sem ég ræddi við hefur sömu viðmið og náði 59:59 í þessu hlaupi skilst mér!

Þetta hlaup um Elliðaárnar er skemmtilegt og hvetur mann áfram, sérstaklega svona einfara eins og mig sem hafa bara eigin svipu á sér. Brennslan tekur kipp, þannig að fiskur, salat, skyr og hafrar virka enn betur til þess að skafa af manni „miðsvetrarvörnina“.

PS: Nýju Nike skórnir, Nike Running Bowerman series eru alger draumur. Laufléttir og ekkert álag á mann eða særindi. Asics eru líka frábærir, en þessir Nike henta fótlagi mínu. Mikið er samkeppnin ánægjuleg!

Hrapað að ályktunum

Loftslagsmál er sá málaflokkur þar sem hvað algengast er að hrapað sé að ályktunum, sérstaklega þeirri að maðurinn hafi valdið einhverju eða geti fært það í lag. Meðfylgjandi frétt Mbl.is (AFP), „Mesta hamfaraárið“ er gott dæmi þar sem um 220 þúsund manns hafa látið lífið af völdum náttúruhamfara á árinu 2008 „ ... og þykir þetta til marks um brýna nauðsyn alþjóðlegs loftslagssamnings“.

Þar er jarðskjálftinn í Kína og fellibylurinn í Burma sem ráða úrslitum. Afar hæpið getur talist að maðurinn hafi valdið þessum þáttum, hvað þá að hann breyti einhverju um slíkt. Við völdum ekki jarðskjálftum og aukin tíðni eða virkni fellibylja er tæpast tengd athöfnum manna, amk. eru tölfræðilegu tengslin þar á milli ekki sterk.

En það er deginum ljósara að samningur í loftslagsmálum breytir engu í þessu tilliti. Fellibylir fara að mestu eftir samspili lofts- og sjávarhita, sem jafnast af risa- hringferli hafstrauma um heiminn. Því verður ekki breytt að okkar skapi á einhverjum áratugum. Þetta vita flestir sem eitthvað kynna sér málin, en markaðssetning vitleysunnar er komin á það stig, að þörf er á álíka uppgjöri þeirra mála og bankamálanna.

Horfumst í augu við sannleikann: maðurinn breytir ekki veðurfari að skapi sínu. Auk þess yrðu 6.700 milljónir manna aldrei sammála um það hvar ætti að auka eða minnka hitann. Tilraunir okkar eru hjákátlegar þegar hugsað er til stórra áhrifaþátta, t.d. sólstorma og eldgosa.

Notum tímann og peningana í eitthvað uppbyggilegt, t.d. að eiga við afleiðingar náttúruhamfara, eða að reyna að spá fyrir um þær enn betur.

Mesta hamfaraárið

WSJ myndband um fall Íslands

Wall Street Journal birti þetta áhugaverða myndband á annan í jólum um það hvernig Ísland féll saman. Tengillinn sem ég birti á blogginu virkaði illa, smellið því á tengilinn í setningunni.

Það er erfitt að horfa á þetta svona sem orðinn hlut!

Rannsaka millifærslur

Ef við þraukum desember

Kántrýkarlinn Merle Haggard syngur dável um þrautir miðsvetrar. Hér er YouTube tengill og textinn að neðan. Ætli við verðum ekki að framlengja textann út Þorrann og Góuna?

If we make it through December
Everythings gonna be all right I know
It's the coldest time of winter
And I shivver when I see the falling snow

If we make it through December
I got plans of being in a warmer town come summer time
Maybe even California
If we make it through December we'll be fine

I got laid off down at the factory
And their timing´s not the greatest in the world
Heaven knows I've been workin' hard
I wanted Christmas to be right for daddy's girl
Now I don't mean to hate December
It's meant to be the happy time of year
And why my little girl don't understand
Why daddy can't afford no Christmas here

If we make it through December
Everythings gonna be alright I know
It's the coldest time of winter
And I shivver when I see the fallin' snow

If we make it through December
I got plans of being in a warmer town come summer time
Maybe even California
If we make it through December we'll be fine

Neytendur fara sér hægt

Vonlítið að reka fyrirtækin í þessu

Fyrirtækin verða ekki rekin í þessu ástandi. Þrír mánuðir af handaflsaðgerðum í krónunni hafa sýnt okkur að þannig aðferðir eru sóun á tíma og peningum. Gengi krónu leitar sannstöðu sinnar, sem er veiking, en 500 milljarða króna jöklabréfaskuld er haldið inni með 100 milljón króna vaxtamútum til útlendinganna á dag. Þrátt fyrir það leitar gengið fyrri veikingar.

 Vonlaust er að stunda framleiðslu til útflutnings í 70% gengisflökti. Hráefnisinnkaup t.d. í rækjupillunarverksmiðju eru kannski ¾ hlutar afurðaverðsins. Gengi þess sveiflast til eftir óútreiknanlegum geþóttaákvörðunum stjórnvalda um fast gengi og síðan gjaldeyrishöft, þannig að tæpast er hægtað geta sér til um það, hvenær kaupa skuli eða á hvaða verði.

Næsta ágiskun er síðan hvenær eigi að selja, þar sem afurðaverðið ræðst þá í raun af sömu sveiflukenndu ákvörðunum stjórnvalda.  Sveiflur markaða er barnaleikur miðað við þær sveiflur sem stjórnvöld valda. Útflutningsaðilar sjávarafurða hafa nú þurft að glíma við verðfall markaða, fallandi gengi Sterlingspundsins, lánaleysi eða snarhækkuð lán og aukinn tilkostnað, en verst er líklegast ríkissveiflan og þau gjaldeyrishöft sem ríkið leggur á. Sá sem stendur í alþjóðlegri samkeppni um viðskipti með örfárra prósenta hagnaði virkar ekki  undir þessum kringumstæðum, þar sem tugaprósenta taps er von á hverri stundu eftir ákvörðun stjórnarinnar.  

Stjórnin segist síðan ætla að styðja útflutningsgreinar. Er það þá með styrkjum (okkar) og lánafyrirgreiðslu til nýrra fyrirtækja í samkeppni við þau sem fyrir eru? Besta aðstoðin felst í því að vera samkvæm sjálfri sér, láta markaðinn í friði, taka upp stöðugan gjaldmiðil strax, hætta við að ábyrgjast „skuldir óreiðumanna“  en sinna helst hlutverki sínu, samfélagsþjónustunni.

Stjórnendur fyrirtækja svartsýnir

Neyðarlögin framkalla ójafnræði

Framvirkir gjaldeyrisskiptasamningar mjólkuðu vexti úr krónunni og skiluðu spákaupmönnum vel í sterkri krónu. Nú þegar dæmið snerist loks við eigum við að greiða í annað skipti, fyrst í vaxtamun krónunnar sem safnaðist sem skuld upp á hana og nú með eftirgjöf skulda þegar veðmálið snerist gegn þeim.  Aðalástæða eftirgjafar 30 milljarða skulda virðist vera sú að um sjávarútvegsfyrirtæki sé að ræða. Jafnræðisregla er þá þverbrotin. Trúlega keyptu þau krónur framvirkt gegn Japönsku Jeni, sem virkaði vel og lengi þar sem vextir íslensku krónunnar voru svimandi háir með gamblaranum, en sáralitlir Jenavextir á móti. Lífeyrissjóðir stunduðu þetta líka og vilja fá eftirgjöf skulda þegar Jenið styrktist svo að um munaði og vaxtamunarverslunin (e. Carry trade) lagðist nær af. Sjóðunum bar að stunda örugg viðskipti en fóru sumir í hreint fjárhættuspil með gjaldmiðla.

Hyglum þeim sem skulda mest

Neyðarlögin sýna nú sitt rétta andlit: ójafnræðið uppmálað. Hvaða réttlæti er í því að Séra Jón (sum sjávarútvegsfyrirtæki, helst þau áhættusæknu) fái eftirgjöf ofurkrafna en ekki Jón eða Gunna? Af því að svo vill til að önnur deild í fyrirtækinu veiðir fisk og selur fyrir gjaldeyri? Mest af þessum skiptasamningum eru ekki varnir, heldur einmitt áhættutaka, sem sést t.d. af því að flest fyrirtækin taka lán sín eða gera svona samninga í Jenum en selja minnst útflutninginn þangað, heldur í Evrum, Sterlingspundum og í Dollurum.  Jenið er núna metsterkt gagnvart dollar, svo að kröfurnar eru háar. Ef þetta er aðgerð til bjargar gjaldeyrisskapandi útflutningsfyrirtækjum, af hverju á þá að hygla þeim mest sem skulda mest, en ekki hinum ráðdeildarsamari eða bara jafnt yfir alla? Svona tilfærslur auðs bjóða spillingunni heim, fyrir utan það að aðrir kröfuhafar eru verulegum órétti beittir.

Innheimt af almenningi. Samningar í plús fara í þrotabúin

Frágangur framvirkra gjaldeyrisskiptasamninga eftir bankahrunið er með afbrigðum óréttlátur. Samningar sem hefðu skilað samningsaðilanum arði (rétt veðjað gegn krónu) eru ekki greiddir út, heldur fara inn í komandi þrotabú. Þá má heldur ekki nota til skuldajöfnunar (og heldur ekki skv. gjaldþrotalögum) ef samningshafi átti einnig samninga sem skuld var á, heldur var sú krafa sett í innheimtu strax. En hún er þá ekki innheimt ef þú ert með sjávarútvegsfyrirtæki!

Bjarga kvóta frá erlendu kröfuhöfunum?

Getur verið að ein meginástæða þessarar makalausu eftirgjafar  sé sú, að kvóti þessarra fyrirtækja lendi ella hjá nýju eigendum bankanna, hinum erlendu kröfuhöfum, sem til stendur að samþykkja kröfur frá og afhenda síðan bankana með öllu sínu, kvóta og fasteignum til útlendinganna með tíu þúsund milljarða króna kröfurnar sínar? Af hverju er eftirgjöfin þá ekki frekar kaup ríkisins á kvóta þessarra rammskuldugu fyrirtækja? Þá er hugsanlega hægt að ráðstafa honum á réttmætari hátt.

Voru umrædd sjávarútvegsfyritæki beitt valdi?

Á það hefur verið bent (Fannar frá Rifi) að gömlu bankarnir hafi þvingað sjávarútvegsfyrirtækin til þess að gera samninga sem festu gengið og takmörkuðu gengishagnað fyrirtækjanna. Það er þó verðugt rannsóknarefni hve stór hluti 30 milljarðanna slíkt er og líka það hver ákveður samningsgengið í raun. Amk. trúðu margir á það að vaxtamunarmyllan væri eilífðarvél.

Hin mestu ólög

Eftirgjöf skulda sjávarútvegsfyrirtækja vegna gjaldeyrissamninga virðist vera enn eitt ósanngjarnt afkvæmi neyðarlaganna sem hleður álögum á þegnana. Þau ólög ásamt gjaldeyrishaftalögunum fara í sögubækurnar á topp tíu lista vanhugsuðustu laga Íslandssögunnar.

Kröfur verði felldar niður að hluta

Gjaldeyrinn í krónur og þaðan í ofninn

Löghlýðnir borgarar moka nú gjaldeyri sínum yfir í krónur í brennsluofn ríkisins, píndir til þess innan tveggja vikna á fölsku ríkissköpuðu hágengi sem er í engum tengslum við raunveruleikann.  Þau ganga þarmeð í hóp hinna síblekktu, sem sjá ekki í gegn um sjónarspilið með platkrónuna. Ríkið tók við af bönkunum sem blekkingarmeistari. Fleyting krónu fór þannig fram að amk. 500 milljarðar af gjaldeyriseftirspurn voru teknir í burtu (jöklabréf og allir aðrir sem vilja út úr hrundu bankakerfi) og þrjár ríkisstýrðar bankaleifar þykjustu- versla sín á milli en hafa þá dagsskipun frá yfirmanni sínum eina að styrkja krónuna með ráðum og dáð. Sjóðir og aðrar eignir eru hirtar erlendis frá og hrapa í verði á innleiðinni. Bankar geta þannig haldið áfram að fá helstu tekjur sínar núorðið, gengismun í krónunni sem veikir gjaldmiðilinn en styrkir bankana áður en þeir verða afhentir kröfuhöfunum. Á meðan borgum við 60-100 milljóna króna vexti á dag vegna jöklabréfanna.

Gjaldeyrishöftin: niðurgreiðslur fyrir hina útvöldu

Með gjaldeyrishaftalögunum þá er þetta eins langt frá viðskiptafrelsi með gjaldeyrinn og hugsast getur, niðurgreiðsla skattborgara fyrir þá fáu útvöldu sem mega kaupa hann, ríkisbankana og tengslafyrirtæki þeirra. Reynt verður að halda þessari sýningu áfram út 31. desember í ár, svo að fyrirtækin og stjórnmálamennirnir geti haldið áfram. Eins og segir í lagi Bjartmars, Týnda kynslóðin: „… missum ekki af Gunnari og sjóinu“ núna yfir jólin.

Verður inneignum breytt í hlutafé að lokum?

Leiðin út úr jöklabréfunum sem ríkið gæti reynt er kannski sú að henda þeim pakka inn í risakröfupakka bankanna og afhenda svo allt saman til erlendu kröfuhafanna sem hlutafé. Kröfuhafar tíu þúsund milljarða krónanna munu ráða yfir bönkunum og eflaust krefjast jafnræðis veðskulda og inneigna. Geta inneignir okkar í bönkunum þá ekki orðið að hlutafé og þar með að engu vegna smæðar sinnar?

Dýrasta endurskipulagning mannkynssögunnar

Fasteignir, kvóti ofl. afhent? Klúður 101

Ríkið tók illu heilli ábyrgð á öllum skuldum bankanna með því að krukka í eignir þeirra. Fyrir vikið eru fjármál ríkisins gersamlega í rúst um ókomna tíð, þar sem tólf þúsund milljarða skuldir bankanna skapa ómæld vandræði í kerfinu, ofan á fyrri skuldir ríkis, einstaklinga og sveitarfélaga. Ríkið hrúgaði fyrst nokkur þúsund milljarða skuldum á sig, missti gjaldmiðinn þannig út úr höndunum og telur sig nú verða að afhenda bankabúið (gömlu og nýju bankana) til erlendu kröfuhafanna, með upphæðir sem drekkja öllu öðru.

 

Stærðar eignatilfærsla

Staðan er því sú að flestar veðsettar eigur Íslendinga verða í erlendu eignarhaldi og skuldir í erlendum gjaldmiðlum, þar sem lánin að baki þessu öllu eru erlend. Þar með fljóta fasteignirnar, kvótinn, jafnvel virkjanir og eitt og annað smálegt. Álíka atburðarás á sér stað og í bandarísku kreppunni forðum: eignirnar renna allar sem ein inn til bankanna og er síðan miðlað áfram til nokkurra stórra aðila frá hendi banka og stjórmálamanna. Kotbændum fækkaði um tugi þúsunda á meðan stóreignir og viðeigandi völd soguðust upp í fárra hendur.

 

Upplýsingar í smáskömmtum

Landinn tekur upplýsingarnar smám saman inn eins og lýsið, einungis hægt í smáskömmtum. Icesave UK, Icesave Hollandi, Edge í Þýskalandi, síðan hvert útibú hvers banka í hverju landi, þar til stóra kakan er loks sprengd klukkan 12, að allar skuldir (og ofmetnar eignir) allra bankanna eru samþykktar. Súpan er sett í þrjá aðskilda potta sem stærstu áhættusjúklingar vorra daga, stærstu bankar í heimi, munu deila út súpu úr og gefa smá brauð með næstu áratugina.

 

Losum ríkið við mistök sín

Sá ræður sem heldur um buddubandið, segir Kaninn. Ríkið gerir það varla lengur ef það heldur áfram að vasast í eignum annarra, að skapa sér meiri ábyrgð og skuldir í bankarústunum.  Þegar það nær loks að losna við þessa byrði með því að afhenda erlendu kröfuhöfunum hana, verður að gæta þess að láta mistök síðustu tveggja mánaða (ss. Icesave samþykki) fylgja pakkanum eins og böggull skammrifi, því að annars fylgir böggullinn okkur skattgreiðendum, nokkur þúsund aukamilljarðar vegna mistaka stjórnmálafólksins sem við kusum rúmu ári áður.

 

Ríkið sinni grunnþáttum. Björgunaraðgerðir fella það.

Nýlegir atburðir sanna það, að ríkið á einungis að sinna sínum grunnþáttum, ella fer illa. Davíð Oddson sagði réttilega: „Við borgum ekki þessar skuldir“ en fékk afar bágt fyrir. Geir H. Haarde forsætisráðherra hélt þessu líka fram framan af,  en virðist hafa talið sig þurfa að feta þessa ógæfubraut, þar sem Samfylkingarráðherrar gáfu í skyn eða fullyrtu við erlenda ráðamenn að greitt yrði. Hefði ríkisstjórninni borið gæfa til að halda ríkinu utan við fall bankanna  værum við vissulega í vandræðum, en ekkert nálægt þessu síki sem við erum nú öll föst í. Skjaldborg um íslenska sjóðseigendur, uppkaup ónýtra skuldabréfa úr sjóðum bankanna, neyðarlögin og gjaldeyrishaftalögin eru sorgleg dæmi um misskilda greiðasemi við okkur þegnana sem festa okkur einungis í eigin netum.

 

Töfralausnir og Vorið í Prag

En komdu með lausnir, segir fólk þá við mann. Höfum þetta einfalt: ríkið er einungis fyrir grunnþætti samfélagsins og á ekki að hella sér (og þar með okkur) út í óendanlegar skuldir til þess að „bjarga“  hinu og þessu, bönkum, fyrirtækjum, húseigendum eða einstaklingum sem skuldsettu sig um of. Við erum öll sammála um það hverja ber alltaf að aðstoða, öryrkja, sjúka, aldraða osfrv. En nú dregur hver stjórnmálamaðurinn af öðrum fram rykfallin ávísanahefti sem átti að vera búið að eyða og skrifar út innistæðulausa risatékka eins og hann hafi fundið upp töfrapeningamaskínu. Ídealisminn og slagorðin blómstra og vorið í Prag er á næsta leyti.  Má ég frekar biðja um eina A4 Excel- töflu frá ríkisstjórninni  með öllum skuldbindingum hennar til næstu ára. Þar sæist að ríkið er að fara sömu leið og bankarnir gerðu, að skuldsetja sig og okkur til andskotans. Það er engin lausn. En pólítíkus sem boðar núna lágmarks- skuldsetningu ríkisins á sér enn færri fylgjendur núna en þeir höfðu sem voru með öll varnaðarorðin þegar uppsveiflan stóð sem hæst. Því fer sem fer.

Lánshæfi ríkisins hrynur