Samfylking gegn fríverslun við Kína

Grein mín í Morgunblaðinu í morgun: Fríverslunarsamningur Íslands við Kína, sem var í bígerð, fór í neðstu skúffu þegar Samfylkingin komst í stjórn og fór að gæla við ESB- aðild. Síðan, þegar Ísland sótti um aðild að Evrópusambandinu í boði Vinstri grænna, þá var skúffunni læst. Þar með var áralöng vinna velunnara sambands Íslands og Kína að mestu lagt fyrir róða. Sú vinna hafði skapað borðliggjandi tækifæri á flestum sviðum, enda er Ísland vel í sveit sett, menntuð þjóð með góða viðskiptasamninga við Ameríku og ESB ásamt landfræðilegri stöðu og náttúrgæðum sem hægt er að færa sér í nyt.

Sérstaða Íslands án ESB

ESB- umsóknin minnkar stórlega ofangreinda sérstöðu Íslands. Hver þjóð sem tilheyrir viðskiptablokk verður að fara eftir samningum og ákvörðunum sinnar blokkar. Sérstaða okkar var sú að vera utan ESB en á efnahagssvæði tengdu því, ásamt því að vera ekki í Ameríku en með hagstætt viðskiptasamband við Norður- Ameríku.  Hvergi kæmi það sér betur fyrir okkur en gagnvart Kína, sem ýtir senn Japan úr sessi sem annað stærsta hagkerfi heims, hefur stærsta gjaldeyrisvarasjóð í heimi, 10% hagvöxt og leitar logandi ljósi að tækifærum til fjárfestinga um heiminn á meðan samdráttur einkennir flestar aðrar stórþjóðir í lánsfjárkreppu heimsins.

Samfylkingin neikvæð Kína

Síðustu þrjár ríkisstjórnir Íslands, sem Samfylkingin hefur náð að halda í ógnargreip sinni, hafa stórskaðað samskipti Íslands og Kína. Áherslan hefur verið á ESB- aðild, á meðan samskiptin við Kína einkennast af neikvæðum skotum vegna innanríkismála Kína, héraða þess eða stjórn þess á rúmum 1300 milljónum manna. Myndi ríkisstjórn okkar stjórna betur þar með 0,023% þess mannfjölda, sem eru allir Íslendingar? Stjórnvöld hér ættu amk. að beita sama gagnrýnisstigi á Evrópusambandið til þess að allrar sanngirni sé gætt.

Ísland úr fjötrum, ekki í þá

Kína getur ráðið úrslitum við björgun Íslands úr efnahagskreppu, þar sem við skulduðum sem heild allt að tuttugu þúsund milljarða króna, mikið til aðila í Evrópusambandinu. Eignirnar á móti reyndust ansi rýrar. Varla er von á því að Evrópuþjóðir séu stimamjúkar, með sviðna fingur eftir viðskiptin við íslenska aðila. Helst vilja þær kenna okkur ærna lexíu, á meðan önnur vandamál hrannast upp hjá þeim, aðallega vegna  Grikklands, Spánar og Írlands núorðið.

Enga bið

Núverandi ríkisstjórn verður að víkja og ESB- aðildarumsóknin dregin til baka, þannig að fríverslunarsamningur Íslands við Kína verði frekar að veruleika. Endurvekja verður það góða viðskiptasamband sem komið var á, svo að hagur Íslands og Kína nái að vaxa saman, báðum þjóðunum til hagsbóta. Ég segi eins og Steingrímur J. tönnlast á: „við getum ekki beðið öllu lengur“.

Hringferli sögunnar

Myndin af ríkisstjórn Íslands árin 1988-1991 sýnir marga þá aðila sem áttu eftir að fléttast inn í Icesave- málin tuttugu árum síðar.

Icesave stöðvi ekki áætlun AGS

Umboðslausar flokksforystur

Í hvers umboði starfa þingflokksformenn nú? Andstaðan við Icesave lausnir er 60-75% í hverjum flokki nema hjá Samfylkingunni, sem er með þveröfugt hlutfall en um 22% kjörfylgi. Þjóðaratkvæðagreiðsla er framundan. Ef forystumenn flokkanna álpast til þess að veikja stöðu okkar gagnvart mótaðilum í Icesave- deilunni enn einu sinni með miðjumoðslausnum, smánarlækkun ofurvaxtanna eða með því að krukka í skilmálahræin í stað þess að byrja á núlli, þá er þeim ekki viðbjargandi.

Okkur er öllum ógreiði gerður með þessum málaleitunum fyrir þjóðaratkvæðagreiðsluna, loksins þegar hún virðist ætla að styrkja málefnalega stöðu Íslands. Á hverjum degi eftir höfnun staðfestingar forsetans þá kemur betur í ljós hvernig IMF-ESB maskínan reynir að valta yfir okkur þegar á bjátar, en ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur gefur jafnan eftir. Látum þetta allt koma fram í dagsljósið og þjóðaratkvæðagreiðsluna verða að veruleika, annað verður aldrei nema til ófagnaðar.

Þverpólitísk nefnd um Icesave

Öfgar lánshæfismata, AAA til rusls

Mér var hvarflað til þessarar greinar frá 3. apríl 2007:

Augljóst hvert Moody's stefnir

http://astromix.blog.is/blog/astromix/entry/165985/

og þessarar:

Enn of örlátt, segja Bretar

http://astromix.blog.is/blog/astromix/entry/173588/

Those were the days, my friend, I thought they‘d never end!

Fjármögnun sett í uppnám

Einn maður, eitt atkvæði, loksins!

Pétur H. Blöndal alþingismaður bendir réttilega á að öflug hagsmunasamtök, t.d. Samtök atvinnulífsins geti notað afl sitt til þess að skekkja niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslunnar um Icesave- frumvarp ríkisstjórnarinnar. Framkvæmdastjóri SA hefur nú þegar gengið hart fram í því markmiði að mínu áliti eins og sjá má í tenglunum hér að neðan.

 

Veikara lýðræði með afskiptum samtaka

Lýðræðinu er ekki greiði gerður með þessum framgangi. Forysta SA (amk. Vilhjálmur) hefur haldið ESB- aðildarumsókninni hátt á lofti og sést ekki fyrir í þeim atgangi, sbr. í því að telja Icesave- “lausnina” vera það eina rétta í stöðunni. Raunar virðist það ekki einu sinni vera stefna samtakanna sjálfra (SA), heldur forystunnar, svo að þar er lýðræðið veikt, sem sést á vef SA (feitletrun mín):

 

„Á sama tíma og samstaða ríkir um mikilvægi EES-samningsins eru skiptar skoðanir innan atvinnulífsins um kosti og galla mögulegrar aðildar Íslands að Evrópusambandinu. En þótt Evrópumarkaður hafi löngum verið langmikilvægasti útflutningsmarkaður landsins og aðgangur íslenskra fyrirtækja að honum sé greiður, ber jafnframt að tryggja eftir fremsta megni greiðan aðgang íslenskra fyrirtækja að öðrum mörkuðum. “

(Viðhorf SA til ESB)

„SA hafa ekki ályktað um inngöngu Íslands í Evrópusambandið. Í desember 2008 voru kynntar niðurstöður skoðanakönnunar meðal félagsmanna SA um afstöðu þeirra til þess hvort samtökin ættu að beita sér fyrir aðild að ESB og upptöku evru. Könnunin sýndi meirihluta í fimm aðildarsamtökum SA fyrir því að samtökin beittu sér fyrir aðild Íslands að ESB og upptöku evru. En meirihluti í þremur aðildarsamtökum SA var því andvígur. Á grundvelli niðurstaðna könnunarinnar var staðfest að SA myndu ekki beita sér fyrir aðild Íslands að ESB. Samtök atvinnulífsins verða þó áfram virk í Evrópuumræðunni og munu Samtök atvinnulífsins gæta hagsmuna allra aðildarsamtaka á grundvelli þess að skoðanir eru skiptar um hvort sækja

eigi um aðild Íslands að ESB eða ekki.“

 

Einstaklingurinn í fyrirrúmi

Viðtöl við Vilhjálm Egilsson, framkvæmdastjóra SA fyrr og nú virðast bera með sér að einhugur sé um það innan aðildarsamtaka SA að þau kjósi aðild að ESB og að Icesave- samning ríkisstjórnarinnar beri að staðfesta í þjóðaratkvæðinu. En það er ekki svo og er ég því feginn að lýðræði þjóðaratkvæðagreiðslunnar sé í fyrsta sinn á Íslandi hið langþráða takmark, „Einn maður, eitt atkvæði“ og hvet ég hvern þegn landsins til þess að nýta sér þann dýrmæta rétt til þess að hafna alfarið Icesave- afarsamningunum.

 

Loksins er komið að því að munað getur um hvern kjósanda til beinnar ákvörðunar um framtíð þjóðarinnar. Látum stjórnir þungavigtar- hagsmunasamtaka ekki afvegaleiða okkur í því efni, á hvorn veginn sem er.

 

PS: Vilhjálmur í fréttum:

http://www.sa.is/frettir/almennar/nr/4714/

http://www.sa.is/frettir/almennar/nr/4716/

http://dagskra.ruv.is/ras1/4486849/2010/01/05/5/

http://www.visir.is/article/20100103/FRETTIR01/257458508

Hætt við að umræðan skekkist

Umboðslaus ríkisstjórn í Icesave- málinu

Ríkisstjórn Jóhönnu Sig. er umboðslaus í Icesave- málinu og er einn helsti andstæðingur þess að íslenska ríkið komist  sæmilega klakklaust frá þessari þraut. Vinstri græn hafa víst aukið við fylgi sitt, en sá flokkur stendur gegn Icesave- uppgjörinu og móður þess, ESB aðildarumsókn Íslands.  Það er flokkur forsætisráðherrans, Samfylkingin með sitt dalandi fylgi, sem er nær eini sanni málsvari Icesave- gjörningsins, því að jafnvel Steingrímur J. verður að hlíta kalli kjósenda sinna. Ríkisstjórnin talar ekki í umboði fólksins þegar hún lofar því út um allar trissur að við munum greiða Icesave- trygginguna. Öðru nær, umheimurinn gerir sér nú æ betur grein fyrir því að lagaleg og siðferðisleg staða Íslands er sterk.

Vakning í umheiminum

Aðdáunarverð andstaða fólksins í landinu við þjóðnýtingu einkaskulda berst nú eins og eldur um sinu um vesturheim.  Umskipti til batnaðar eru að verða í umræðunni, frá vanhugsuðum fullyrðingum um siðferðislega skyldu yfir í spurninguna um sanngirni og réttlæti heillar þjóðar. Breskum almenningi fer smám saman að verða ljóst að ríkisstjórn þeirra átti ekki að þjóðnýta skuldir einkabankanna, greiða innistæðueigendum og ætlast svo til að aðrir geri slíkt hið sama, allt í nafni jöfnuðar og sanngirni, sem er fjarri sannleikanum. Gjaldþrotaskipti eru sanngjarnasti kosturinn, þar sem aðrir ótengdir eru ella dregnir inn í hóp greiðenda skuldanna og heillegir bankar styrkjast frekar.

Stjórnvöld í Evrópu ókyrrast

Stjórnvöld í Bretlandi, Hollandi og raunar öllu ESB verða öllu ákveðnari en áður að kveða þennan almannadraug Íslendinga niður, þar sem áhlaup á bankana þeirra verður æ líklegri og óánægja með skattheimtu og óráðssíu með almannafé snareykst.

Forsetinn sjái um almannatengslin

Samningsstaða Íslands er best ef ríkisstjórnin hefur vit á því núna að halda sér saman og láta Ólaf Ragnar Grímsson, hæstvirtan forseta Íslands, sjá um almannatengslin alfarið fram að þjóðaratkvæði. Aðrir sem halda því fram að við munum greiða einkaskuldirnar, ss. Bjarni Benediktsson, ættu líka að hafa hægt um sig. Icesave2 frá því í haust var ekkert til þess að hrópa húrra fyrir og var blessunarlega hafnað af Bretum og Hollendingum.  Við greiðum einungis það sem við verðum dæmd til þess að greiða, enda eru skuldirnar ærnar fyrir.

Sátt ekki í sjónmáli

Ólíkindadagur: Vilhjálmur bregst en forsetinn bjargar öllu!

Forseti Íslands bjargaði andlitinu, embættinu og þjóðinni í gærmorgun. En Vilhjálmur Egilsson framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins situr enn við sinn keip og vill Icesave og ESB, sama hvað á gengur!

 

Ögurstund

Komið er að úrslitastundu hjá Sjálfstæðisflokknum.  Ljóst er að um ¾ hlutar kjósenda hans standa gegn Icesave- kvöðum, IMF- aðstoð og ESB- aðild. En fjórðungur Vilhjálms, Þorgerðar Katrínar ofl. gerir hinum þrem fjórða hlutnum ansi erfitt fyrir. Þetta kom raunar strax í ljós á landsfundi Sjálfstæðisflokksins fyrir ári, þar sem þeim hluta vinnu okkar í Endurreisnarnefndinni  sem mestu máli skipti var stungið undir stól og út var prentað plagg sem við könnuðumst ekkert við og Davíð Oddson nefndi réttilega öllum illum nöfnum.  Útvatnaðar Evrópuklisjur sem gögnuðumst engum nema andstæðingum flokksins í kosningum og til þessa dags.

 

Forsetinn til bjargar

Hver kom þá til bjargar og hífði okkur öll upp úr Samfylkingarsvaðinu víðfeðma?  Ólafur Ragnar Grímsson, hæstvirtur forseti Íslands (alltaf héreftir)! Með aðgerð sinni  þá styrkir hann sjálfstæði þjóðarinnar allrar. En aukabónus er að hann styrkir í raun sannan kjarna Sjálfstæðisflokksins, stærsta stjórnmálaafls á Íslandi, þ.e. þá ¾ hluta sem treysta á mátt okkar og megin, en ekki á náð hvikulla leiðtoga í Brussel, Haag og í London.  En formaður flokksins, Bjarni Benediktsson, fæst samt ekki til að stíga skrefið til fulls og lýsa yfir óskoruðum rétti Íslendinga til dómstólaleiðarinnar á þessum örlagatíma, þótt hann kveði alltaf örlítið fastar að orði í hverju viðtali. Tönnlast er á orðum Jóhönnu forsætisráðherra í erlendum fjölmiðlum í gær sem oftar að við munum greiða skuldbindingar „okkar“ að fullu eins og „samið“ var um en Bjarni fæst ekki til að andmæla því beint. Staðan versnar því stöðugt.

 

Skýrari afstöður í Sjálfstæðisflokkinn

Á meðan framkvæmdastjóri SA, varaformaður Sjálfstæðisflokksins og (suma daga) jafnvel formaður flokksins eru Samfylkingar- volgir í sinni afstöðu til Icesave- málsins dýpkar stöðugt sú gröf sem grafin er þjóðinni. Nú er lag, Sjálfstæðisfólk! Látið heyrast í ykkur, þögli meirihluti, sem hvorki græðir á daginn né grillar á kvöldin við þessar aðstæður.  Nú er slagurinn tekinn og afstöður skýrast. Þjóðstjórn eða friður verður aðeins möguleg ef staða hvers aðila er á hreinu, annars heldur þetta moð áfram til eilífðarnóns.

„Gríðarleg óvissa“

Heitt og kalt er ekki volgt

Gallup sýnir mismunandi áhyggjustig fólks vegna loftslagsbreytinga eins og hér sést til hliðar. T.d. hefur drjúgur meirihluti eldri VG kjósenda af kvenkyni  miklar áhyggjur vegna loftslagsbreytinga á meðan ungir sjálfstæðiskarlar missa ekki svefn yfir þeirri meintu vá. Almennt þá hafa 61% VG kjósenda miklar áhyggjur af þessu, en 27% kjósenda D- listans.  Það eru því 225% fleiri með þessar miklu áhyggjur vegna þessa hjá VG heldur en hjá D-lista. Brennheitt vatn úr öðrum krananum og ískalt úr hinum þýðir ekki að volgt vatn renni á hendurnar. Hægri höndinni er gerólíkt farið þeirri vinstri.

Ofangreint sýnir hve meðaltöl heildarhópa geta verið villandi: „Ríflega 40% með miklar áhyggjur“.  Því fer fjarri, því að 73% kjósenda D- lista, vinsælasta stjórnmálaflokks á Íslandi, hafa ekki teljandi áhyggjur af loftslagsmálum. Endalaus mötun fjölmiðla virðist ekki hafa náð að afvegaleiða þetta fólk að sama skapi og kjósendur ríkisstjórnarflokkanna, sem hafa miklar áhyggjur af batnandi veðurfari norðurhvels jarðar.

Áhyggjur okkar beinast frekar að því hve illa vinstri stjórnin fer með nútíðina, ekki það hvort ísinn á Grænlandsjökli verði minni eða meiri eftir 50-100 ár.

PS: PDF-Tengillmeð Gallup- könnuninni er í frétt MBL.is: 

http://www.mbl.is/mm/frettir/innlent/2010/01/01/taep_14_prosent_myndu_skila_audu/

 

Margir hafa áhyggjur af loftslagsbreytingum

Sólarlag við Bessastaði

Sólin hnígur hér til viðar móts við Bessastaði (sjá albúm). Forsetinn snýr þjóðinni hægt yfir eldinum áður en hann birtir löngu tekna ákvörðun sína. Eina valdið sem hann hefur, þumallinn upp eða niður, er nú nýtt að fullu. Allt fyrir eigin drama.

Smellið tvisvar á myndir í albúmi fyrir fulla stærð.

 

Gerir ekki athugasemd

Bylur fyrir vestan á aðfangadag?

Vinir okkar fyrir vestan eru öllu vanir, en þó er gott að vera kominn í hús á aðfangadag samvæmt spánni, bylur á norðvesturlandi. Þar utanvið er heljar- strengur (sjá vindaspá) sem getur skapað óvænta skelli í byggð.

Hrikalega er landið kalt (sjá hitaspá). Ég held að ég skreppi ekki á jökul núna þegar grænir litir birtast, -20 til -28°C! Þó fer eflaust einhver hetjan þangað.

Við óskum öllum friðsællra jóla.

 PS: ýtið tvisvar á myndir fyrir fulla stærð

 

 

 

Spá óveðri um landið norðvestanvert

BAN: fyrsta skref

BAN: Island falls. Gegn ólyktinni af fallinu hér (sjá mynd) eða á loftslagsráðstefnu.

Eða Tali- BAN:  Nú með geitalykt!

Ban: Nauðsynlegt fyrsta skref

Kynjabundinn mafíustuðningur og afsal milljarðatuga króna?

Sannleikurinn um svindl kolefnislosunarkvótans og ástand þeirra samningamála kom nú í ljós, en á meðan fórnar Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra stöðu Íslands og kallar það að „tryggja samning“.  Morgunblaðið birti frétt um risasvindlið í kring um kolefnislosunarkvótann í gærmorgun, en sá 16.500.000.000.000 króna (já, 16.500 milljarða kr.) árlegi markaður er svo heiftarlega þjakaður af skipulögðu glæpasvindli  að allt að 90% viðskipta hjá einstökum þjóðum í þessum glæpakvóta tengjast svikum.  

Sleppum við fyrir horn, þrátt fyrir ráðherrann?

En niðurstaða Kaupmannahafnarfundarins er líkast til sú dæmalausa blessun að Svandís hafi ekki náð að afsala okkur öllum réttindum- og þó! Á lista þeirra þjóða sem hafa álpast í frumhlaupi til þess að heita lækkun kolefnislosunar er að finna Ísland, með 15% lækkun til ársins 2020. Viðmiðunarár er 1990 hjá okkur (þegar framleiðsla var minni) en BNA og Kanada miða við árin 2005 og 2006! Síðan vill hún ræna  okkur sérákvæðinu frá Kyoto, sem var það eina sem viðurkenndi umhverfissérstöðu Íslands. Engin ástæða var til þess að skuldbinda sig, en þetta gera Vinstri Grænir fyrir ESB, ótrúlegt en satt.

Réttindum samt afsalað

Þegar við teflum fram svona samningafólki í alþjóðlegum gjörðum, þá er það ávísun á vandræði, nema þegar lukkan leikur við landann eins og í gærkveldi og aðrar þjóðir ná ekki að verða sammála og samningaruglið verður ekki lagallega bindandi, sem betur fer. En samt tekst umhverfisráðherra að binda okkur í báða skó með einhliða afsali réttinda okkar.

Heim ósáttir

Nú halda þjóðarleiðtogar um 200 ríkja heim frá Kaupmannahöfn, enn ósáttari en áður, þar sem friðarspillirinn og spillingarfóstrið kolefnislosunarheimildir færði þjóðir heims hratt nær stríði en fyrr. Nú eru ófarir hvers lands hinum löndunum að kenna, en ekki breytilegri náttúru og manns eigin þjóð!

 

Talað í alla nótt

Svandís er með lausnirnar!

Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra segir Ísland vilja leysa loftslagsvandann með öðrum þjóðum. Áður hefur hún lýst þessu sem forgangsverkefni, sem er þá tekið fram yfir önnur brýn verkefni. Nú er það súrnun sjávar, sem á að leysa:

 

MBL 17/12/2009 (feitletranir ÍP):

“Umhverfisráðherra sagði að þótt dregin væri upp dökk mynd af afleiðingum loftslagsbreytinga á höfin mætti ekki einblína eingöngu á vandann, heldur líka á lausnir…”.  --- “Ísland væri reiðubúið að taka höndum saman við önnur ríki sem vildu benda á áhrif loftslagsbreytinga á höfin og vildu leysa loftslagsvandann.”

----

Vísindamenn vara nú við að óheft súrnun sjávar geti hamlað viðgangi kaldsjávarkóralla, skeldýra og þörunga á komandi áratugum. Hún getur haft veruleg áhrif á vistkerfi hafsins í heild fyrir aldarlok. Vísindin segja okkur að betra sé að bregðast við fyrr en síðar. Þegar breytingar eru orðnar á efnasamsetningu sjávar gengur hægt að snúa þeim við. Því þarf að draga úr styrk koldíoxíðs í andrúmslofti til að tryggja að súrnun sjávar verði ekki of mikil og óafturkræf. Hér dugar ekki að loka augunum og vona það besta. Viðkvæmt lífkerfi sjávar og framtíð barnanna okkar er í húfi.

----

“Sem ráðherra í ríki sem hefur lengi byggt afkomu sína á sjónum geng ég glöð til verka til að tryggja hagsmuni Íslendinga og velferð til framtíðar.”

------------------------

 Ráðherrann leggur því til að tíma ráðuneytisins og peningum þjóðarinnar verði einna helst varið í aðgerðir sem hafa enga þýðingu í næstu hundrað ár. Raunar er það svo að IPCC- nefndin var sammála um að straumafæriband jarðar vinnur svo hægt að breytingar taka mörg hundruð ár, en Svandís getur þess ekki.  Henni  láist líka að geta þess að þótt allir Íslendingar leggðust á eitt og settu allt sitt fé í það, þá breytir það engu um súrnun heimshafanna, amk. næstu hundrað ár.

 

Miklu stærri breytur eru reglulegir atburðir eins og Kötlugos og mætti þá frekar fara í aðgerðaráætlanir vegna slíkra fyrirsjáanlegra þátta. Kínverjar og Bandaríkjamenn ráða auk þess langmestu um losun gróðurhúsalofttegunda, sama hvað Svandís fullyrðir eða borgar fyrir okkar hönd.

 

Umhverfisráðuneytið hefur ærin verkefni heima fyrir, sem þola enga bið, enda atvinna og afkoma fólks gjarnan í húfi, eins og með rafmagnslínurnar um daginn. En austur ráðherrans á peningum og tíma út í loftið verður að hætta.

Súrnun sjávar hinn „duldi vandi“ loftslagsbreytinga

Loftslags- réttlæti strax!

Mótmælendurnir í Kaupmannahöfn kalla: „Climate Justice now!" Sama hugsum við, en með öfugum formerkjum. Loftslagsráðstefnan og peningaplokkið af Íslendingum sem henni og ríkisstjórninni fylgja er fyrirtaks dæmi um hámark óréttlætis og ósanngirni á hendur landanum. Allt er á sömu bókina lært eins og Icesave/IMF/ESB pakkinn: fulltrúar okkar gæta ekki hagsmuna okkar nægilega og ættu að halda sig heima.

Viti menn, þróunarríkin vilja peninga!

Nú er staðan þannig á loftslagsráðstefnunni í Kaupmannahöfn að þriðja heims ríkin vilja hvort tveggja, að iðnríkin borgi himinháa þróunaraðstoð í nafni loftslagsmála og að ríku ríkin borgi fyrir syndir sínar, að hafa mengað heiminn frá iðnbyltingunni til vorra daga.  Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra vill halda Íslandi í þessum hópi „ábyrgra“ ríkra landa, vera í portvínsklúbbi gamalla iðnríkja, sem hafa marga fjöruna sopið í meðferð sinni á umhverfinu öllu.

Svandís greiðir skaðabætur frá ábyrgum Íslendingum

Ráðherrann vill að ungir Íslendingar fari eftir ákvörðunum ESB og greiði fyrir tvö hundruð ár af kolamokstri og olíubruna meginlandanna út í andrúmsloftið, þótt öllum sé ljóst að Ísland beri nær ENGA ábyrgð á því sögulega dæmi, þar sem mengun landsins var skorin niður við trog rétt eftir að hún komst af stað. Íslenskir grísir gjalda, gömul meginlandasvín (auk íslenskra ráðherra) valda. Það væri eins út í hött fyrir okkur að greiða þær skaðabætur eins og stríðsskaðabætur eftir heimsstyrjaldirnar tvær. Hver sá sem tölurnar skoðar, sér að við skuldum umheiminum ekki neitt vegna þessarra mála.

Borgað fyrir að vera til

Hin vitleysan er jafnvel verri, að borga þriðja heiminum (með hvaða peningum, spyr ég?) fyrir það að höggva ekki trén sín og að flytja af 50 sm háum eyjum upp á meginlandið, eða allan spillingarpeninginn sem fer í ríki eins og fjölda gímalda í Mið- Afríku. Það gildir einu hvað þessi sósíalistamokstur út í loftið er kallaður eða hvernig hann er færður inn í fjárlög Íslands: Þessu verður að linna og það strax, sérstaklega núna þegar á að skera niður alls kyns nauðsynlega þjónustu hjá okkur í heilbrigðis- og menntakerfinu.

Hugmyndir að ófriði

Hvernig ná svona út- úr- kú hugmyndir að verða til og samþykktar, eins og þær að við eigum að borga skaðabætur út um allar trissur svo að afvegaleiddu kaffihúsafólki  í vestrænum stórborgum líði betur í viðleitni sinni við það að hita ekki heiminn um meira en 2°C að meðaltali á næstu 40 árum? Kreppan virðist amk. vera víðs fjarri.

PS: Kortin hér sýna annars vegar grafískt hlutfallslega reiknaða skiptingu losunar gróðurhúsalofttegunda og hins vegar árlegt losunarmagn eftir hópum.

Kylfum beitt í Kaupmannahöfn

Loftslagsafleiður: nýjasta nýtt!

Eitt helsta bragð loftslagspólitíkusanna er að lofa langt fram í tímann, nú tífalt kjörtímabil þeirra eða 40 ár. Vonlaust er að dæma um útkomuna svo langt í framtíðinni og alls ekki í nálægð, þar sem ljóst er að aðgerðir manna breyta ekki veðurfari, amk. ekki á skömmum tíma.

 

Spáð í fjarlæga framtíð

Afleiðuhugsun hefur því tekið við: Ekki miðað við raunstöðu, heldur eru  einstaka breytur magnaðar upp fertugfalt í fjarlæga framtíð og veðjað á útkomu mála. Þannig þarf þá ekki að gera upp vandamál augnabliksins eða að horfast í augu við raunveruleikann, heldur að búa til magnaðar framtíðarlausnir á hugsanlegum framtíðarvandamálum. 

 

Afleiðumarkaðurinn tekur málefnin yfir

Bankageirinn var orðinn gegnsýrður þessari afleiðuhugsun þegar yfir lauk, en nú hefur þessi veðmálastarfsemi færst til borga,  ríkja og seðlabanka þeirra. Stjórnmálamenn yfirfæra þessa aðferðarfræði líka yfir á „helstu“  málin, eins og losun gróðurhúsalofttegunda (GHL), sem færast þá í kauphallirnar og eru helsti vonarpeningur ofurbraskaranna eftir að bankaheimurinn hrundi. Stjórmál og kauphallarviðskipti tengjast þar nánum böndum, en það er gjarnan undirrót spillingar. Grundvallartilgangur grasrótarinnar, að draga verulega úr losun GHL og kæla heiminn er þar með æ fjarlægara markmið.

 

Í pappírsbáti á rúmsjó

Umhverfisráðherra, Svandís Svavarsdóttir, siglir út á þetta reginhaf umhverfisafleiðumarkaðanna á pappírsbáti í stað þess að haldi sig heima og takast á við alvöru vandamál. Þetta er sannarlega ekki ferð til fjár nema fyrir aðra, að vanda.

80% minnkun á losun fyrir 2050

Yfirgengilegur barnaskapur á okkar kostnað

Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra er komin á skrið aftur að veikja helstu stoðir þjóðarinnar, nú í Kaupmannahöfn. Afglöpin eru nær daglegt brauð þar á bæ og fólskan ríður ekki við einteyming. Henni sést ekki fyrir, frekar en fjármálaráðherranum, í einbeitni sinni að setja mark sitt svo ærlega á söguna að hún gleymist aldrei.

Hagur Íslands fyrir bí

Hagur Íslands vænkast verulega ef loftslagsráðstefnan í Kaupmannahöfn  fer út um þúfur. Aðalástæða þess er sú að Svandís fer þangað beinlínis í þeim tilgangi að leggja álögur á Íslendinga þegar leiðtogar amk. 100 þjóða berjast fyrir rétti sínum og reyna að láta aðra borga, þm.t. Íslendinga.  Enn er sjálfstæðinu fórnað með því að láta ESB ákveða fyrir okkur hvaða loftkvóta við munum hafa og með því að hafna sérstöðu Íslands í umhverfismálum.

Íslendingar greiði fyrir iðnbyltinguna

Svandís vill að Íslendingar borgi fyrir iðnbyltinguna og uppgang Vesturlanda. Samkvæmt þeim fræðum sem hún aðhyllist, þá eru uppsöfnuð vandræði Vesturlanda á 100-200 árum búin að koma heiminum í þá stöðu að veðurfar er hlýnandi, sem þykja víst mikil vandræði. Þriðjungi jarðarbúa, Kínverjum og Indverjum finnst að iðnríkin eigi að fjármagna og greiða fyrir þessar gömlu syndir á meðan þeir haldi áfram fullum vexti. Svandísi & Co. finnst það réttmætt að miðað sé við höfðatölu og prósentuaukningu síðan í árdaga, ekki heildarmagn. Það þýðir, að þótt þriðji heimurinn bókstaflega kæfi heiminn allan í kolapústi, þá er prósentan af CO2 losun á mann innan marka, en við fámennið erum út úr korti, af því að við förum örfá á bíl í vinnuna og stundum orkufrekan, skilvirkan og umhverfisvænan iðnað.  Við ættum því að vera nokkrar milljónir og hafa það skítt, til þess að tölurnar séu í lagi samkvæmt Svandísar- og Þórunnar- fræðum.

 Umhverfisráðherrar og andstæð fjármál

Flestir geta verið sammála um það að umhverfisráðherrar eru ekki kosnir til þess að höndla með efnahagsmál. Þau voru kosin til þess að bjarga heiminum frá glötun, vernda náttúruna fyrir öllum vondu körlunum, sama hvað það kostar og raunar sama hvaða náttúra það er. En nú ber svo við að þeim er að takast að gera umhverfismál að einu helsta efnahagsmáli heimsins með því að koma á loftkvótakerfi. 

Svandís lætur okkur borga

Aðalmálin eru því núna: Hve mikinn kvóta fær hver þjóð og hver á að fjármagna og borga til þess að hitaaukning heimsins fari að hægja á sér eftir nokkra áratugi? Svar Svandísar (og Þórunnar áður) er þetta: Íslendingar borga. Þrátt fyrir hitaveituna, 99% endurnýjanlegu orkuna í rafmagnsframleiðslunni, lága mengunarstigið og háu framleiðnina á mann þá eigum við að láta sem eitthvað af öllu þessu dæmalausa vafstri sé okkur að kenna og að við megum blæða fyrir heiminn. Við „öxlum ábyrgð“ og greiðum milljarða króna út í það óendanlega. Hljómar þetta ekki kunnuglega? Er þetta kannski innbyggt í gen hennar að láta aðra líða fyrir vitleysuna í sér?  Hver fékk annars þá brilljant hugmynd í samningaumleitunum þegar í apríl að íslenska ríkið yrði gert ábyrgt fyrir Icesave?

Megi loftslagsráðstefnan í Kaupmannahöfn klúðrast á sögulegan hátt. Þá kemst frekar á friður í heiminum, með þeim aukabónus að Íslendingar þurfa ekki að borga reikninginn fyrir alla hina, sem er aðaltískan um þessar mundir.

Drög Dana gagnrýnd harkalega