Dökki hesturinn kemur fram

Mig dreymir um dökka hestinn. Í ensku máli merkir dökkur hestur („A dark horse“)  t.d. einhvern lítt þekktan stjórnmálamann sem kemur fram og nær óvæntum árangri. Þetta gerist í dagdraumi mínum um Icesave2 atkvæðagreiðsluna á Alþingi:

Múlbundinn þingmaður Samfylkingar brýst út úr ærandi þögninni og öskrar „nei“ á allra- síðustu stundu. Samviskan gaf honum ekki svefnfrið nóttina áður, svitinn spratt út á enninu og Andi liðinna atkvæðagreiðslna ásótti hann. Ef þingmaðurinn staðfesti Icesave2, þá bar hann ábyrgð á óförum þjóðarinnar þaðan af. Honum varð hugsað til sannfæringar sinnar, sem gaf honum kosningu hans. En nú voru um 80% þjóðarinnar gegn Icesave2 „lausninni“ sem hann þurfti að verja til síns hinsta dags.  Í morgunsárið kom Vitrunin: sannfæringin varð skyldurækninni yfirsterkari og örlögin urðu ekki umflúin. Hann varð að hætta stuðningi við frumvarpið. En ekki mátti segja frá því fyrirfram, því að allir legðust þá á hann og létu ákveðni hans bresta.

Þingmaðurinn staðfasti, dökki hesturinn, brokkaði að bási sínum og náði að ýta á NEI á síðustu stundu. Icesave2 var þar með hafnað. Hann tölti hnarreistur til baka.

„You saved Iceland too“.

Brown álítur Icesave bindandi

Smá og meðalstór fyrirtæki fái að vaxa

Finnur Sveinbjörnsson, bankastjóri Arion banka, hélt mjög áhugaverða og hreinskilna tölu á fundi Félags viðskipta- og hagfræðinga í dag. Einna áhugaverðust þótti mér skífuritin um stöðu viðskiptavina bankans. Yfir 90% smærri og meðalstórra fyrirtækja eru „í lagi“, á meðan einungis um þriðjungur þeirra stóru falla í þann flokk.

Það þykir mér benda beint á rót meinsins: Stóru fyrirtækjunum, sem beittu mörg hver öllum ráðum til þess að gleypa samkeppnisaðila með skuldsettum yfirtökum  og bolagangi, ætti ekki að bjarga núna með ábyrgð fólksins, þar sem slíkt kemur í veg fyrir að frjáls samkeppni og eðlilegt aðald komist fljótt aftur á. Við gjaldþrot eða slit stærstu fyrirtækjanna, þá kemst loksins aukinn kraftur í vel stæð og vel rekin millistór og smá fyrirtæki landsins, eftir ósanngjarna yfirburðastöðu stórfyrirtækjanna á samkeppnismarkaði í áraraðir.

Skriðdrekar í byggingariðnaði höfðu t.d. jafnað ýmiss smáfyrirtæki við jörðu úti um land, en njóta enn vinstri stýrðar verndar ríkisins og banka þeirra til þess að níðast á smælingjunum.  Nær óþarfi er síðan að nefna dæmi allra dæma, Haga (1998 ehf.), sem skipta ætti upp svo að eitthvert eðlilegt aðhald markaðarins gæti komist á aftur.

Nú er lag, nýtið það! Við frjálshyggjufólk stöndum gegn ríkisverndaðri einokun, hvar sem hana er að finna.

40% fyrirtækja komin í ferli

Komma- tímar, komma- ráð

Nú eru blómatímar sósíalistanna: „Öreigar Íslands sameinist gegn millistéttinni“ virðist vera slagorð ríkisstjórnarinnar þessi misserin, þegar 60% fjölskyldna hér á landi eru skuldlitlar eða skuldlausar, en árásir stjórnvalda gegn þeim eru rétt að byrja. 

 

Þetta er fólkið sem sýndi ráðdeildarsemi á ólgutímum, reisti sér ekki hurðarás um öxl, heldur einbeitti sé að því að auka nettóeign sína, þar sem ósanngjarni eignarskatturinn hafði verið afnuminn. Eldra fólk, sem horfði upp á sparifé sitt brenna upp í óðaverðbólgu á áttunda áratugnum og fram á þann níunda, hafði þá helst sannfærst um það að best væri að auka við eignarhlut sinn í húseignum fyrir ellina heldur en að taka áratuga löng lán, enda minnki lánin einungis greiðslubyrðina tímabundið en þynni út eignina. Þetta þýddi yfirleitt nokkur mjög erfið skuldaár fyrir hina fyrirhyggjusömu, en það skilaði sér í minni eða engum skuldum að lokum.

 

Eldra fólk hafði einnig fengið forsmekkinn af því hvernig farið var með lífeyrissparnað þeirra fyrir nokkrum árum, þegar áhættugleði sjóðanna tók að aukast og eignin náði að lækka um allt að 20% en þeim voru send teppi frá bankanum á meðan bankastjórarnir fengu kaupaukagreiðslur fyrir stýringuna. Lífeyrissjóðum yrði ekki treyst. Það sannast sérstaklega þessa dagana, þegar ljóst er að eignir sjóðanna hafa aftur rýrnað um tugi prósenta í hruninu mikla og falltölurnar aukast daglega með uppgjörum bankanna. Helst væri þá að treysta á erlendar eignir, þar sem krónan er fallvölt, en ekki dugir það: ríkisstjórnin vill þær til landsins og lífeyrissjóðirnir eiga víst að breytast í einhvers konar Framkvæmdastofnun ríkisins, eða bland af Byggðastofnun og Iðnþróunarsjóði að sukka í pólítískri nýsköpun. Einstaklingurinn sem lagði fyrir í áratugi getur því einungis treyst því að lífeyrisupphæðir hans verða örugglega ekki til staðar þegar á reynir, amk. ekki með vöxtum.

 

Hvar er sanngirnin fyrir þá ráðvöndu borgara sem vildu ekki taka lán fyrir hlutabréfakaupum í bönkum, heldur hreinlega borguðu upp skuldir í eignum sínum eða lögðu peninga inn á reikninga? Nú stendur til að skattleggja tekjur þeirra aftur með eignaskatti. Húseigendur sem réttilega vantreystu bönkunum, hlutabréfum og bréfadóti með uppgíruðum skuldaloforðum hverskonar völdu margir að auka við eignina.  En ríkið vill ná til þessarra einstaklinga, sem margir hverjir  eru eignasterkir en tekjulitlir. Þá mun ríkið pína þá til þess að taka ofurvaxtalán í gervibönkum til greiðslu árlegra eignarskatta, engar smá upphæðir, sérstaklega fyrir eldra fólk með nær engar tekjur.

 

Vonandi fer þessum ósanngjörnu kommatímum fljótt að ljúka. Úrræði vinstri stjórnar á slíkum tímum, sem eru hin verstu kommaráð, ganga ella gersamlega frá gullgæs íslenska ríkisins, hinni stóru miðstétt.

 

25/11/2009: Línurit frá RSK birt vegna athugasemda.Smellið tvisvar á það með bendlinum til þess að fá fulla stærð.

Jóhanna í Norðurlanda- óráði

Meðfylgjandi ræða forsætisráðherra Íslands fyrir Norðurlandaráði sýnir á engan hátt hug Íslendinga til ESB, sérstaklega í ljósi þess hvernig ESB svínbeygir okkur í erfiðleikunum nú. Þessi ræða er hjákátlegur sleikjuháttur við valdið í von þess að fá aukna miskunn, sem aldrei mun fást. Hver á að berjast fyrir rétti Íslands? Í stað þess að leita samninga við Norðmenn þá reynir Jóhanna eins og hún getur að fá þá inn í ESB! Þangað leitar klárinn þar sem hann er kvaldastur.

Einhver þarf að benda Jóhönnu Sig. á það að íslenska þjóðin vill ekki aðild að ESB. Hún segir þá kannski við þjóðina eins og fyrirrennari Jóhönnu (ISG): „Þið eruð ekki þjóðin”. Ætli hún bæti ekki við: „ESB er þjóðin“?

 

Ýmsar setningar úr ræðu Jóhönnu fylgja hér:

Þrátt fyrir fjármálakreppuna verður Ísland ekki pólitískur eða efnahagslegur baggi á ESB

Afleiðingar loftslagsbreytinga og vaxandi orkuþörf benda til þess að hnattstaða Íslands verður aftur mikilvæg hvað varðar eftirlit og samgöngur á Norðurslóðum. Í því samhengi ber að árétta að íslensk

stjórnvöld vilja ekki endurhervæðingu þessa heimshluta.

 

Ísland vill verða ábyrgt aðildarríki ESB og hluti af liðsheildinni.

 

…sjálfbær sjávarútvegur, endurnýjanlegir orkugjafar og norðlægur landbúnaður alltaf ofarlega í

hugum Íslendinga og þetta eru málaflokkar sem falla vel að áherslum ESB í umhverfismálum og að aðgerðum til að hamla gegn loftslagsbreytingum.

 

Hvað varðar stofnanir ESB, þá mun Ísland í norrænum anda vinna með þeim aðildarríkjum sem vilja auka lýðræðisleg vinnubrögð og gagnsæiinnan ESB.

 

Við viljum stuðla að auknu samstarfi smærri aðildarríkja um leið og mikilvægi samstöðu allra aðildarríkja er áréttað.

 

Þótt Íslendingar gangi í ESB gleyma þeir ekki næstu nágrönnum og vinum enda deilum við í meginatriðum sömu lífskjörum.

 

Í stærra samhengi eigum við auðvitað samleið í flestum málum með öðrum Norðurlöndum innan ESB.

 

Norðurlöndin og Eystrasaltsríkin gætu saman orðið aflvaki innan ESB.

 

Ísland er eitt fámennasta ríki Evrópu og atburðir undanfarins árs hafa sýnt að það er staðreynd sem felur í sér ákveðin takmörk. Við gerum okkur engar grillur um að ESB breytist til að þóknast okkur einum en við

vitum að evrópskur samruni er stöðugt þróunarferli sem öll aðildarríki geta tekið þátt í að móta á grundvelli heildarhagsmuna

 

Rödd Íslands mun heyrast innan ESB og tala fyrir öflugri Evrópu í víðustu merkingu þess hugtaks.

 

Umsókn Íslands um aðild að ESB byggist á sjálfsöryggi og raunsæi þjóðar sem er staðráðin í hvort tveggja að sigrast á tímabundnum erfiðleikum og að byggja til betri framtíðar í samstarfi við önnur ríki Evrópu.

 

Ræðan í heild sinni er hér:

http://eyjan.is/files/2009/10/avarp-johonnu-stokkholmi.pdf

 

 

Fagnar framhaldi kjarasamninga

Ríkisstjórnin hunsar Alþingi og Hæstarétt

Ríkisstjórn Jóhönnu Sig. og Steingríms J. hlýtur að heyra sögunni til þegar hún hunsar Alþingi, Hæstarétt Íslands og vilja þjóðarinnar. Leynisamningar eru ær hennar og kýr. Ef einhvern tíma var ástæða til þess að berja sleif á pottlok, þá er það á þessari stundu.

Hver fæst til þess að verja svona leynimakk, þegar ríkisstjórn semur við aðra þjóð í blóra við gildandi lög Alþingis, með grein um það að hugsanlegur dómur Hæstaréttar Íslands um efnið breyti ekki niðurstöðunni? Slíkir yfirgengilegir einræðistilburðir eiga ekki að líðast. Hver hugsandi Alþingismaður verður að koma í veg fyrir staðfestingu þessa glæpagjörnings. Hér biðla ég helst til Vinstri grænna, að muna það að drýgsti hluti kjósenda þeirra eru á móti Icesave (og líkt hlutfall á móti ESB- aðild ásamt IMF- samningum). Þið hafið valdið, notið það rétt.

Áminning um 91. grein hegningarlaga:

„Sömu refsingu skal enn fremur hver sá sæta, sem falið hefur verið á hendur af íslenska ríkinu að semja eða gera út um eitthvað við annað ríki, ef hann ber fyrir borð hag íslenska ríkisins í þeim erindrekstri.“

Ríkisstjórnarfundur um Icesave

XD upp um 46,4% frá kosningum

Fylgi Sjálfstæðisflokks mældist 46,4% hærra í gær en í síðustu kosningum. Af hverju skyldi það vera? Getur verið að sá fjöldi kjósenda sem refsa vildi flokknum í kosningunum fyrir fjármálin ofl. sé að skila sér til baka, þegar þeir sjá hvernig þriðja stjórn Samfylkingar fer með hvert málið af öðru gegn vilja kjósenda, leitt af forystu Vinstri grænna? Óhæfni samningafólks stjórnarinnar gagnvart öðrum ríkjum fyrir hönd þjóðarinnar hlýtur að fá hverja sjálfstæðishugsandi manneskju til þess að endurhugsa ráð sitt.

En hvernig getur Sjálfstæðisflokkurinn náð þessu fylgi í hendi? Trúlega með því að ganga afgerandi fram í Evrópumálunum til samræmis við þorra kjósenda sinna (75% á móti ESB- aðild) og hafna ESB- aðildarumsókn, þannig að hleypa megi öðrum lausnum að í erfiðustu málunum, eins og í Icesave. Ef Framsóknarflokkurinn gerir það sama (með sín 70% gegn ESB-aðild), þá ná þeir eflaust um 55-60% fylgi saman, en eru nú með tæpt 49% fylgi skv. skoðanakönnun Fréttablaðsins 15/9/2009.

Ríkisstjórnin rétt héldi velli

Forgangsröðun fáránleikans

Niðurstöður úr enn einni loftslagsráðstefnunni, nú síðast í Bankok, liggja fyrir: andstæðurnar skerpast enn. Annars vegar eru þróunarlönd, sem langflest búa við hagvöxt í eltingarleik sínum við lífsgæði Vesturlanda og menga langmest á gamaldags hátt og síðan þróuðu löndin, sem mörg hver menguðu duglega til þess að ná núverandi stöðu sinni, en hagkerfi flestra þeirra dragast nú saman í verulegri efnahagskreppu. Þróunarlöndum finnst að hinir eigi að borga reikninginn, enda hafi þeir notið lífsgæðanna en komið heiminum í það ástand sem hann er. Þróuðu ríkin reyna að lágmarka þá ábyrgð sem fellur á núverandi þegna vegna synda forfeðranna og benda á það að mesti vöxtur losunar  gróðurhúsalofttegunda eigi sér stað í þróunarríkjum. Einnig það að fjölmennustu ríkin eins og Kína teljist áfram í hópi þróunarríkja, þótt þau séu leiðandi í hagvexti heimsins og þarfnist varla fjár frá hnignandi Vesturlöndum, sem eru mörg hver á hnjánum. 

Niðurstaða á „næstu“ ráðstefnu

Lofstlagsráðstefnurnar halda áfram hver af annarri í borgum heimsins eins og Ólympíuleikar, t.d. á Balí eða í Bankok, án nokkurrar niðurstöðu nema þeirrar að á næstu ráðstefnu verði að koma skuldbinding stærstu iðnríkjanna um stórfellda minnkun losunar frá því ástandi sem var fyrir 19 árum síðan og var neglt niður í Kyoto- samkomulaginu.  Síðastliðið hefur markið verið sett á Kaupmannahöfn 7. desember 2009, og dagarnir taldir niður þangað.  Í fyrradag var ljóst í Bankok að ekkert hafði miðast í samkomulagsátt til Kaupmannahafnarráðstefnunnar.

Ísland hefði ekki skrifað undir Kyoto án sérákvæðis

Þá leiðum við hugann til Íslands. Það lá alltaf fyrir að framlag okkar til heimsmengunar eða losunar gróðurhúsaloftteguna á heimsvísu var nær ekkert árið 1990, enda fámenn þjóð sem hafði auk þess gert margt rétt fram að þeim tíma, ss. reist vatnsaflsvirkjanir og jarðhitaveitukerfi. Kyoto- samningarnir tóku ekki tillit til þess og því varð úr sérákvæði um Ísland, þar sem þjóðin fékk örlítið að njóta sérstöðu sinnar, enda hefði ekki verið skrifað upp á samkomulagið ella.

Hagsæld og vöxtur af hinu góða

Davíð Oddson tók við sem forsætisráðherra árið 1991 og langt hagvaxtarskeið tók við í alla hans forsætisráðherratíð.  Vöxtur var á flestum sviðum, þar sem t.d. nýting endurnýjanlegrar orku margfaldaðist . Á sama tíma sleit ný kynslóð barnsskónum, þar sem drjúgum hluta hennar var talið trú um að þessi nýting væri röng og af hinu illa. Einhvern veginn glataðist skilningurinn á því að fáar manneskjur sem nýta mikla endurnýjanlega orku á skilvirkan hátt með lágmarkstjóni fyrir umhverfið skilar af sér langvarandi hagsæld. Í staðinn tókst að ala á slæmri samvisku þjóðarinnar yfir því að 99% af raforkuframleiðslunni væri endurnýjanleg orka, á meðan ESB stefnir að því að ná 20% árið 2020. Oft er hlustað á útlendinginn hér, en þó lítið þegar Al Gore kvótakarl sagði nýlega, þegar hann heimsótti landið, að það væri lítið sem hann gæti kennt Íslendingum í umhverfismálum. 

Svandís takmarkar kvóta Íslands

Vinstri græn tóku við stjórninni í umhverfisráðuneytinu og þá var ekki að spyrja að aðgerðunum. Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra setti loftslagsmál í algeran forgang, þ.e. það að heimurinn verði ekki meira en 2°C heitari en fyrir iðnbyltingu næstu áratugina þannig að norðurpóllinn bráðni ekki allur á sumrin. Önnur minna mikilvæg mál að hennar mati eins og lögn rafmagnslína til Helguvíkur (til þess að lágmarka kreppuna) eru til trafala og stöðvaði hún því framkvæmdir. Umhverfisráðuneytið má hvort eð er varla vera að því að standa í slíkum sparðartíningi, því að aðaláherslan er á loftslagsráðstefnuna framundan í Kaupmannahöfn eftir um 50 daga. Þangað til þarf að ræða þetta í Barcelona eftir nokkrar vikur og hafa ráðuneytið undirlagt í þessar sjö vikur. Framkvæmdir vegna Helguvíkur mega víst alveg bíða eftir því, má skiljast.

Kröfugerð í anda Icesave

Ef Ísland er svo óheppið að vinstri ríkisstjórnin lafi í þessar sjö vikur, þá verður kröfugerð umhverfisráðherra fyrir okkar hönd á þá leið að kvóti okkar á losun gróðurhúsalofttegunda verður langt undir núverandi framleiðslu og ekkert rúm til aukningar. Ætli hinar mórölsku þjóðirnar hækki okkur ekki bara þegar þær sjá hve naumt við skömmtum okkur sjálfum? Noregur skammtar sér minnst en borar eftir meiri olíu eins og enginn verði morgundagurinn. Aðrir sjá um að brenna henni og nota kvótann sinn þannig, en það er víst ekki þeirra mál!

Kreppan lætur mannskepnunni vonandi skiljast að hún getur ekki breytt loftslaginu að sínu skapi.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/8298553.stm

 

http://www.google.com/hostednews/ap/article/ALeqM5i7hP2g0kyiepKq9-cVavDQwIQpAAD9B7BNFO0

 

http://blogs.ft.com/arena/2009/09/23/should-western-taxpayers-pay-to-cut-carbon-emissions-in-developing-countries/

Should western taxpayers pay to cut carbon emissions in developing countries?

 

Ef tengillinn hjá FT.com virkar ekki, farið inn á vefinn þeirra og setjið inn leitarorð úr setningunni.

 

Hagsmunir Íslands í fyrirrúmi

Dýrustu feðgin Íslandssögunnar

Svandísi umhverfisráðherra, dóttur Svavars „Icesave“ Gestssonar, tekst núna að láta þau feðgin verða þau langdýrustu fyrir Ísland sem þjóðin hefur alið. Samningagerð hennar slær hátt upp í stjörnuafglöp föðurins. Hvort um sig virðast ganga til samninga algerlega grunlaus um það stórfellda tjón sem hugsjónavilla og kunnáttuleysi þeirra hefur á þá ítrustu kröfugerð sem þau eiga að leggja fram sem fulltrúar landsins  í samningum við aðrar þjóðir. Niðurstaðan í báðum tilfellum er stórfellt tap fyrir heilar kynslóðir.

Nú þegar næstu úlfar markaðanna sveipa sig umhverfisgæru og búa til kvótakerfi sem er svikamylla á heimsvísu, þá mæta lömb eins og umhverfisráðherra á staðinn til þess að vera étin lifandi fyrir okkar hönd.  Þegar kvóti hvers lands er ákveðinn er allt tínt til, hvað hefur verið gert rétt. Ísland er þar fremst, en afstaða Svandísar stöðvar hreinlega reksturinn og lætur framleiðslufyrirtæki á Íslandi þurfa að kaupa loftslagskvóta af rússneskum kolaverum til þess að mega framleiða á vistvænasta hátt í heimi. Gore og allir hinir lofthausarnir staðfesta þá staðreynd.

Það tekur engu tali að hafa ráðherra yfir okkur sem er ekki með fæturna á jörðinni. Hvaða ábyrgð tekur hún síðan á því að samkeppnishæfni Íslands brestur þegar framleiðslukvótinn á að vera minni en hann var fyrir 19 árum, en þá var orkuframleiðsla brot af því sem nú er?

Þessi ríkisstjórn er glötuð.

Ekki sótt um undanþágu fyrir Ísland

Hvenær biðst Jóhanna Sig. afsökunar á þessu?

Er von á afsökunarbeiðni frá Jóhönnu Sig. vegna þessarra eftirfarandi þátta, eða eftir eitt ár enn? Allt í óþökk þjóðarinnar:

 

„Samstarf við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn verður enn um sinn snar þáttur í efnahagsstefnu

stjórnvalda og gert er ráð fyrir að svo verði fram á vormánuði 2011. Framkvæmd þessarar efnahagsstefnu er forgangsverkefni ríkisstjórnarinnar enda er hún mynduð um að tryggja efnahagslegan og félagslegan stöðugleika. Aðildarumsókn að Evrópusambandinu er einig liður í þeirri áætlun.

 

Samstarfið við AGS snýst ekki eingöngu um lánveitingar og að byggja upp gjaldeyrisforða Seðlabankans. Kjarninn í samstarfinu við AGS snýst um að endurreisa trúverðugleika Íslands í samfélagi þjóðanna eftir hrun fjármálafyrirtækja og gjaldeyrismarkaðar.

Slík endurreisn kallar á aðgerðir á öllum sviðum og að því hefur verið unnið sleitulaust síðasta árið. Það ber því að líta á samstafið við AGS sem leiðarvísir um efnahagslega vegferð út úr kreppunni til aukins jafvægis og nýrrar sóknar. Af þessu megum við ekki missa sjónir enda þótt við séum ósátt við að Bretar og Hollendingar hafi beitt sér fyrir því að tefja endurskoðun áætlunarinnar og eðlilega lánafyrirgreiðslu vegna Icesave-deilunnar. Þann hnút verður að leysa, hann hefur skaðað hagsmuni Íslands verulega og sjóðurinn hefur sett niður.

 

Hið nýja bankakerfi sem er í mótun á Íslandi verður mjög frábrugðið hinu gamla..."

Icesave- afsal, IMF undirlægjuháttur, ESB umsókn, gjaldeyrishöft, hávaxtastefna eftir hrun. Sleitulaus vinnan með IMF skilar sér sannarlega!

Biður þjóðina afsökunar

Fyrir framan okkur!

Það gleður mig að hitta á góð verk þá sjaldan að ég fer á leikhús. Risafarsar heilla ekki, en „Fyrir framan annað fólk“ er innilegt og kímið leikrit sem skemmtir manni í umfjöllun um samskipti fólks og það sem betra er, skildi okkur mörg eftir þenkjandi og í líflegum umræðum eftir verkið. Það gefur til kynna að það hafi verið skrifað af innlifun, stýrt af næmni og leikið af tilfinningu og sannfæringu.

Heimsóknin í Hafnarfjörðinn tókst því vel og endaði á Fjörukránni þar við hliðina. Ég fékk te í krús, en aðrir teiguðu ölið. Samt var kjaftavaðallinn mestur á mér. Kjarnate!

Svona getur þetta nú verið.

http://www.mbl.is/mm/folk/leikh/event.html?event=355082;theatre=5

Höfundur: Kristján Þórður Hrafnsson
Leikarar: Sveinn Geirsson og Tinna Hrafnsdóttir
Leikstjóri: Melkorka Tekla Ólafsdóttir
Lýsing: Garðar Borgþórsson

 

Hafnarfjarðarleikhúsið
Strandgötu 50, 220 Hafnarfjörður
Sími: 555 2222
Netfang: [e-mail]

Opnunartími miðasölu
Mánudaga: Lokað
Þriðjudaga - föstudaga: 15:00 til 18:00
Laugardaga og sunnudaga: 13:00 - 16:00

Bretar örvæntu 6. okt. 2008

Mervyn King, Seðlabankastjóri Englands segir í BBC sjónvarpsþætti í dag að tveir breskir bankar hafi legið við greiðslufalli þann 6. okt. 2008, þar sem „versta ástand á friðartímum“ skópst.  HBOS og Lloyds TSB bankarnir hefðu þá fallið, en breska ríkið lofaði að fjárfesta 50 milljarða Sterlingspunda í breska bankageiranum til bjargar. Írska ríkið hafði heitið innistæðueigendum sex stærstu banka Írlands ríkisábyrgð á öllum sínum inneignum og lánum þann 2. okt. 2008, sem gerði víðtækan fjármagnsflótta til Írlands alllíklegan. Því flæði varð að snúa við.

Ofangreint varpar skýru ljósi á ástandið á Íslandi þessa örlagaríku daga. Bretar voru í öngum sínum að stöðva fjármagnsflótta til samkeppnisaðila sem ábyrgðust innistæður, á meðan Bretar sætu uppi með ábyrgðir á innistæðum annarra sem féllu. Stórar upphæðir streymdu út á þeim tíma, jafnvel til aflanda.

Ísland var þar peð í stóru tafli. Því var fórnað fyrir meiri hagsmuni.

 

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=afWmri7ru8QM

 

 

 

Áfram heldur idealisminn ótrauður

Baldur Pétursson hjá EBRD í London greinir vandamál Íslands nokkuð vel í MBL, en kemst að niðurstöðum sem eru í hróplegu ósamræmi við raunveruleikann. Hann virðist gleyma að gengi krónu er haldið sterku með milljarðatuga niðurgreiðslum Seðlabanka og öðrum falsaðgerðum stjórnvalda, sem viðurkenna ekki raunstöðu þjóðarbúsins, aðallega til þess að halda andlitinu í einhverjar vikur í viðbót.

Baldur segir gengi krónu vera meira en 30% of lágt skráð miðað við langtíma-jafnvægisraungengi. Þar gleymast varnaðarorð bankanna: „Ávöxtun í fortíð gefur ekki vísbendingu um ávöxtun í framtíð“. Ástandi fyrir hrunið verður ekki náð aftur með einhverjum meðaltalsjöfnum. Brotunum verður ekki tjaslað saman eftir að sprengjan sprakk.

 Nú er nýr raunveruleiki sem horfast þarf í augu við, gjaldþrota bankar og ríkisrekin ofurskuldafyrirtæki sem fóru á hausinn fyrir ári síðan, en er haldið áfram í ósanngjarnri samkeppni við hina litlu og lítt skuldugu. Langtíma-jafnvægisraungengi hefst hér og nú, ekki einhvern tíma fyrir hrunið. En ríkisstýrt niðurgreitt gengi kostar okkur miklar fórnir hvern einasta dag sem við drögnumst áfram í átt að ESB- lausn sem aldrei verður, t.d. sbr. skoðanakannanir MMR og Gallups.

Baldur kemur með eina klassíska “hefði”- setningu: „Hefði verið evra hér á landi á umliðnum árum, hefði þetta gengis- og verðbólgutjón ekki átt sér stað…“. Gjarnan hefðum við öll viljað þetta Evru- draumaland, ekki satt? En þá virðist orsakasamhengi ekki vera til, því að tilvera bankanna, fyrirtækjanna, útrásar og ofur-sterkrar krónu byggðist einmitt á þessu ofurvaxtadæmi að hætti Íslendingsins, illu heilli. Allt öðruvísi þjóðfélag hefði þurft til þess að vöxturinn hjá okkur hefði orðið minni en t.d. á Írlandi á sama tíma. En það hefði aldrei gerst, því að athafnaseminni verða ekki settar slíkar skorður hér á landi. Þar að auki gerist bara eitt, ekki annað sem hefði gerst, því að það hefði aldrei gerst.

Ein helsta réttlæting ráðamanna á Icesave- afglöpunum er sú að meiri skuldir fyrirfinnist hjá ríkinu heldur en þeir þúsund milljarðar króna. Ekki bætir það skuldir nokkurs að bæta verulega við þær. Öllu heldur á að bera fyrir sig neyðartilvikið sem hrunið reyndist og standa alfarið gegn þessari “lausn”, sem er sniðin fyrir kröfuhafana, bankana og ESB og gengur ekki upp. Neyðarstjórn hér á landi þarf að taka á  slíkum málum af festu.

En að útmála útflutningsaðila sem glæpamenn fyrir áhættustýringu sína, þar sem þeir treysta ekki fallvaltri stjórn fyrir peningum sínum, er ekki sanngjarnt. Við þurfum styrka stjórn sem þorir að standa á móti í takt við vilja þjóðar sinnar og taka erfiðar ákvarðanir.

Erlendar skuldir 30% of háar

Einhvers staðar yfir regnboganum

Maður er meyr eftir  fjallgöngu um helgina. Þetta ljúfa lag situr í hverjum þeim sem á hlustar:

 

 

 http://www.youtube.com/watch?v=pAIKznMPXUk

Somewhere over the rainbow
Way up high
And the dreams that you dreamed of
Once in a lullaby ii ii iii
Somewhere over the rainbow
Blue birds fly
And the dreams that you dreamed of
Dreams really do come true ooh ooooh
Someday I'll wish upon a star
Wake up where the clouds are far behind me ee ee eeh
Where trouble melts like lemon drops
High above the chimney tops thats where you'll find me oh
Somewhere over the rainbow bluebirds fly
And the dream that you dare to,why, oh why can't I? i iiii

Well I see trees of green and
Red roses too,
I'll watch them bloom for me and you
And I think to myself
What a wonderful world

Well I see skies of blue and I see clouds of white
And the brightness of day
I like the dark and I think to myself
What a wonderful world

The colors of the rainbow so pretty in the sky
Are also on the faces of people passing by
I see friends shaking hands
Saying, "How do you do?"
They're really saying, I...I love you
I hear babies cry and I watch them grow,
They'll learn much more
Than we'll know
And I think to myself
What a wonderful world (w)oohoorld

Someday I'll wish upon a star,
Wake up where the clouds are far behind me
Where trouble melts like lemon drops
High above the chimney top that's where you'll find me
Oh, Somewhere over the rainbow way up high
And the dream that you dare to, why, oh why can't I? I hiii ?

Mynd úr ferðinni

 

 

Bakland stjórnarinnar farið og tálsýnin er úti

Jóhanna Sig. (einmitt!) fellur í fylgi og Samfylkingin með. Fylgið hennar féll um 40% og flokksins um 19%, á meðan Sjálfstæðisflokkur reis um þriðjung, en ríkisstjórnin hangir á vinsældum Steingríms J.

Þessi þriðja ríkisstjórn Samfylkingar á þremur árum fer eins og hinar og svo er samstarfsflokknum ætíð kennt um ófarirnar. Þótt Steingrímur hafi sterkt bak, þá þolir það varla forsætisráðherran hangandi á því og Steingrímur J. fjármálaráðherra ber þessa byrði varla lengur. Hann hefur þurft að kveðja staðfestu sína í helstu málum Vinstri grænna og draga vagn forystulítillar Samfylkingar til ýmissa óheillaverka eins og Icesave- laumusamnings og ESB- umsóknar, hvorttveggja í óþökk þjóðarinnar. Fyrir vikið telur drjúgur hluti flokks hans hann hafa svikið málstaðinn og þurfi að snúa við blaðinu hið fyrsta.

Kannanir sýna að fylgi fólksins við ESB- umsókn og ESB- aðild er sáralítil nema hjá Samfylkingu sem tapar fylgi. 61,5% þjóðarinnar eru á móti ESB- aðild en 38,5% meðfylgjandi. Það eru því 60% fleiri á móti ESB- aðild heldur en með henni (af þeim sem taka afstöðu). Sjálfstæðisflokkur er 75% á móti ESB aðild en 25% með og Framsóknarflokkur nákvæmlega eins. Kjósendur stjórnarflokksins Vinstri grænna  er 70% á móti ESB- aðild, 30% með. Samfylkingin er í hróplegu ósamræmi við hina þrjá flokkana með 80% fylgi við ESB- aðild gegn 20% á móti. Hún stendur því alein að þessu leyti, með sín 24,1% kjósenda.

Augljóst er af ofansögðu að bakland stjórnarinnar til þessarra helstu afglapaverka hennar er nær horfið, ESB- umsóknar og Icesave- afsalsins. Samt sem áður er hvorutveggja haldið áfram, með sínum kostnaði og töfum, þar sem þjóðfélagið helst í lási sínum.

Sjálfstæðisflokkurinn lætur samt ekki segjast, þótt ¾ hluti kjósenda hans sé á móti ESB- aðild gegn ESB- fjórðungi hans. Fátækur  af fé (eftir endurgreiðslu- skyssuna) og ákveðni, þá fæst flokkurinn ekki til þess að taka afgerandi and- ESB afstöðu og fylkja þar með sjálfstæðisfólki og góðum hluta Framsóknarfólks í sínar réttir, með sterkt fylgi og geta þannig tekist á við alvöru ögranir af myndarskap. Málamiðlunin með varaformann sem yfirlýstan ESB- sinna og formanninn að hafa alla góða gengur ekki upp lengur. Það var raunar ljóst þegar á landsfundinum í janúar 2009, þar sem efnahagsmál og lausnir þeirra fengust ekki rædd, aðallega vegna ESB- umræðunnar. 

Niðurstaðan af öllu ofansögðu er því líklegust þessi: Jóhanna víkur til hliðar, t.d. í byrjun nóvember en Steingrímur J. fær stjórnina formlega og lætur lífstíðardraum stjórnmálamannsins rætast. Þá skerpast andstæðurnar og andspyrnan eflist, þannig að blekkingarnar og tálsýnin sem hafa haldið þessari stjórn á floti víkja fyrir hörðum raunveruleikanum. 

Vel gæti komið til þess að úr verði nokkurs konar „Gunnars Thoroddsen- bragð“ eins og 1980 þar sem ráðamanneskja í Sjálfstæðisflokki myndar samsteypustjórn, enda er nægilega sterkur grunnur til þess ef mótstaðan við ESB- aðild (og króa hennar, Icesave) er skoðuð. Sjáum til hvort úr verði, en alla vega er deginum ljósara að hver flokkur þarf að gera hreint fyrir sínum dyrum með skýra mótstöðu við ESB- aðild. Sá sem gerir það fyrst á afgerandi hátt verður sigurvegarinn til langframa og sameinar landsmenn í erfiðleikum þeirra.

Sjálfstæðisflokkurinn stærstur á ný

Sóunarsamvinnu að ljúka?

Það er tími til kominn að skrúfa fyrir sóunaraðstoð ISG (og núna Össurar) við einræðisherra og spillingarkónga Afríku. Henni tókst að hífa eyðsluna upp í mörg þúsund milljónir króna á ári í von um atkvæði til sætis í Öryggisráði SÞ, aðstoð sem gerði ekki annað en að fóðra spillinguna og auka eymdina til langframa í heimsálfu sem þráir að fá að verða sjálfbjarga með allar sínar auðlindir.

Brotabrot af þessari ótrúlegu eyðslu skilar sér beint til fólksins en færir ekki fjöldanum frelsi né sjálfsbjörg, heldur tryggir fjötra þeirra til framtíðar. Milljarðar króna virði frá okkur og Skandinavíu fara til þess að byggja löndunarstöðvar sem eru ekki notaðar, grafa brunna sem ekki eru notaðir og að greiða Harvard- upphæðir skólagjalda fyrir einfaldasta nám nokkurra innfæddra, þar sem ríkið á staðnum ætti að borga menntunina í stað hernaðaruppbyggingar. Óháð erlend úttekt á skilvirkni aðstoðarinnar myndi staðfesta þetta svart á hvítu, en enginn fengist til þess að greiða fyrir hana.

Hver sem kynnir sér sóunaraðstoð af viti, sér hvernig ríkið fer að því að eyða milljörðum í ekki neitt til þess að minnka móral einhverra okkar sem hafa það þokkalegt. Engum heilvita manni í ríkisgeiranum dytti í hug að sóa fé á þennan hátt í kerfinu á Íslandi, hann færi rakleitt í fangelsi.  Það ætti að hætta þessu tafarlaust, ekki að draga það til ársins 2012 eða síðar.

Hér eru nokkrar gamlar greinar mínar og athugasemdir við þær:

http://astromix.blog.is/blog/astromix/entry/270317/ Út úr Afríku!

http://astromix.blog.is/blog/astromix/entry/334671/ Þróunaraðstoð fer til stríðsrekstrar

http://astromix.blog.is/blog/astromix/entry/380002/ Þróunarlaus aðstoð

http://astromix.blog.is/blog/astromix/entry/418613/ Ófriðareftirlit og spillingarstyrkir

http://astromix.blog.is/blog/astromix/entry/632231/ Þróunaraðstoð á tilvistarkreppufundi

Fátæk lönd kenna á íslensku kreppunni

Lausn vandræðanna er fundin!

Lausnin er fundin á vandræðum okkar!

• Fullt samþykki IMF áætlunar
• Umsókn um aðild að ESB
• Full ábyrgð á Icesave

Nákvæmari atriði er að finna í viðhenginu hér (klikka tvisvar).

 

Sumarkveðjur,

Ívar Pálsson